Αίσθηση προκάλεσε στους κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο, η προχθεσινή σιβυλλική ανάρτηση του πρώην Προέδρου της ΓΕΝΟΠ/ ΔΕΗ, και ευρισκόμενου ήδη στη φάση της συνταξιοδότησης, κ. Γιώργου Αδαμίδη στο προσωπικό του προφίλ στο facebook, με την οποία, εικάζεται πως, σχολίαζε θετικά την απόφαση του Προέδρου του κόμματος του κ. Στέφανου Κασσελάκη να διαγράψει τους κυρίους Βίτσα, Σκουρλέτη και Φίλη.

«Καιρός να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος σας» έγραψε ο κ. Αδαμίδης και όλοι υπέθεσαν πως απευθυνόταν στους τρεις πρώην Υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ που είδαν μέσα στη νύχτα να ανοίγει γι’ αυτούς η πόρτα της εξόδου από το κόμμα (σ. σ. λίγο σκληρό αυτό, δεν νομίζετε; Δεν θα μπορούσε ο Πρόεδρος να τους δείξει την πόρτα εξόδου τη μέρα, με το φως, για να βλέπουν κιόλας οι άνθρωποι πού πηγαίνουν;).

***

Μετά το αρχικό ξάφνιασμα που ένιωσαν όσοι διάβασαν την ανάρτηση αυτή, τέθηκε το βασικό και ουσιαστικό ερώτημα: Τι άραγε θέλει να πει ο σύντροφος Αδαμίδης με τη χρήση αυτής της παροιμιώδους φράσης;

Θέλοντας να βοηθήσουμε στη διαλεύκανση των προθέσεων του αναζητήσαμε τόσο την ακριβή της σημασία όσο και από πού προέρχεται και ιδού τα αποτελέσματα.

***

Σύμφωνα με διάφορα λεξικά η φράση «πόσα απίδια πιάνει (ή βάνει) ο σάκος» ερμηνεύεται ως μια  «έκφραση που δηλώνει απειλή για τιμωρία, κυρίως σωματική (ξυλοδαρμός)»

Από την πλευρά μας, και χωρίς να γνωρίζουμε προσωπικά τον πρώην Πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ/ ΔΕΗ, αποκλείουμε να τη χρησιμοποίησε μ’ αυτή την έννοια.

Πρώτον, διότι όσοι τον γνωρίζουν μας λένε πως πρόκειται για μειλίχιο και συναινετικό χαρακτήρα που αποφεύγει τις κόντρες και τις εντάσεις!

Δεύτερον, επειδή είναι και έξυπνος άνθρωπος αποκλείουμε την περίπτωση να επιχειρήσει να κινηθεί εναντίον τριών (Βίτσας, Σκουρλέτης Φίλης) γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως θα υστερεί στο συσχετισμό δυνάμεων. Εκτός κι αν φωνάξει σε βοήθεια τον επίσης ένθερμο υποστηρικτή του κ. Κασσελάκη, τον κ. Παύλο Πολάκη, οπότε αλλάζει η ισορροπία δυνάμεων και κλίνει σαφέστατα προς το μέρος του!

***

Σημασία όμως έχει να δούμε και πώς βγήκε αυτή η φράση.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που αλιεύσαμε όλα ξεκίνησαν στην Πάργα.

Όταν οι Ενετοί κατέλαβαν την Πάργα, η διοίκησή τους ανέλαβε την υποχρέωση να δίνει μια φορά τον χρόνο σε κάθε ελληνική οικογένεια ενενήντα οκάδες αλάτι.

Να τους προσκαλεί σε γεύματα δύο φορές το χρόνο προσφέροντας τους μια ποικιλία γλυκισμάτων και μία φορά το χρόνο να παρέχει στους άρχοντες της πόλης 15 τηγανίτες στον καθένα, στους απλούς πολίτες που δεν είχαν κάποιο τίτλο 12 τηγανίτες και στους δασκάλους και τους ιερείς από 36!

Δεν περιορίζονταν όμως μόνο σ’ αυτά. Προσέφεραν και αχλάδια!

Όταν ωρίμαζαν και μαζεύονταν τα αχλάδια οι Ενετοί επέτρεπαν στους κατοίκους της Πάργας να γεμίζουν από ένα σάκο, που όλοι είχαν το ίδιο ακριβώς μέγεθος και σχήμα.

Με την  πάροδο των χρόνων το μόνο προνόμιο των κατοίκων της Πάργας που έμεινε σε ισχύ ήταν αυτό των αχλαδιών (απιδιών).

Έτσι, μια φορά το χρόνο οι κάτοικοι μαζεύονταν με τους σάκους στα χέρια έξω από το Διοικητήριο περιμένοντας να αρχίσει η διανομή των φρούτων.

Ωστόσο, δεν ήταν λίγες οι φορές που τα αχλάδια δεν έφταναν για όλους και αυτοί που έμεναν με άδεια χέρια κατηγορούσαν τους άλλους πως είχαν φτιάξει μεγαλύτερους σάκους και άρα είχαν κλέψει κατά τη διανομή, με αποτέλεσμα να ξεσπούν πολλοί καυγάδες.

Για να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να σταματήσουν οι καυγάδες, αναγκάστηκαν να μετρήσουν όλους τους σάκους για να διαπιστώσουν αν όντως χωρούσαν όλοι τον ίδιο αριθμό αχλαδιών.

Απ’ αυτό το γεγονός βγήκε η γνωστή πλέον παροιμιώδης φράση «πόσα απίδια βάνει ο σάκος», που εκτός από απειλή χρησιμοποιείται και όταν θέλουμε να προκαλέσουμε κάποιον για να δείξει τις ικανότητες, το κουράγιο ή το θάρρος του κάνοντας κάτι.

***

Ορισμένοι, λίγοι βέβαια, γνωρίζοντας την προέλευση της παροιμιώδους φράσης την ερμήνευσαν με τον ακόλουθο τρόπο.

Είπαν ότι, επειδή ο κ. Αδαμίδης γνωρίζει την έλλειψη εργατικών χεριών που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί μήλων και αχλαδιών της περιοχής μας, προέτρεψε τους τρεις διαγραφέντες αντί να ασκούν αρνητική κριτική προς τον Πρόεδρο, να έρθουν για να βοηθήσουν στη συγκομιδή της σοδειάς, κάτι που και τους ίδιους θα βοηθήσει καθώς θα εκτονωθεί ο θυμός που φαίνεται να τους διακατέχει και θα γαληνέψει η ψυχή τους, αλλά και το κόμμα θα ευνοήσει αφού θα δείξουν πως τα στελέχη του βρίσκονται πάντα δίπλα στους πολίτες όταν τους χρειάζονται, ακόμα και στις συλλογές φρούτων!

Άποψη που σε μας φάνηκε πραγματικά ενδιαφέρουσα και ίσως θα έπρεπε να την υιοθετήσει και η ηγεσία του κόμματος που όπως έχει δείξει μέχρι σήμερα δεν διστάζει ακόμα και να πιάσει φτυάρι, όπως έγινε πρόσφατα στην πλημμυροπαθή πόλη του Βόλου.