Η μάχη των εντυπώσεων και το «μέτρημα του βουλιάγματος μιας αίθουσας»!
Μάχη για το ποιος θα κερδίσει τις τελευταίες εντυπώσεις δίνουν αυτή την εβδομάδα οι υποψήφιοι στην Περιφέρεια αλλά και σε ορισμένους Δήμους της περιοχής μας.
Οι ομιλίες σε κλειστούς χώρους είναι κατά κανόνα επιτυχημένες για όλους, οπότε κρίνουμε το αποτέλεσμα ως ισόπαλο, καθώς δεν βρέθηκε ακόμα τρόπος για να μετρηθεί ποιος «βούλιαξε» περισσότερο την αίθουσα όπου πραγματοποίησε την εκδήλωση του, για να του αποδώσουμε τα εύσημα και να πούμε, «να ΄τος, να ΄τος ο νικητής!»
Δεν απελπιζόμαστε όμως.
Στις επόμενες, σε κάποιες προσεχείς εκλογές, κάποτε, αργά ή γρήγορα τέλος πάντων, θα μπει και αυτό, το «μέτρημα του βουλιάγματος μιας αίθουσας» ως βασικό και κρίσιμο στοιχείο ενός προεκλογικού αγώνα, όπως έχει μπει, για παράδειγμα, και το στοίχημα.
***
Ενός αγώνα που, όπως θα μπορούσαν να γράφουν τα διάφορα ρεπορτάζ, «κρίθηκε με το που ανέβηκε στο βήμα και άρχισε να μιλάει ο Υποψήφιος καθώς προκάλεσε ρίγη ενθουσιασμού στην αίθουσα με το που άνοιξε το στόμα του, και σείστηκε ο χώρος από τα θυελλώδη και ασταμάτητα χειροκροτήματα του κόσμου που δεν έκρυβε τη συγκίνηση του, την ώρα που άνοιγαν πόρτες και παράθυρα, από μόνα τους και αυθόρμητα, για να φύγει προς τα έξω το μήνυμα της μεγάλης νίκης και της αλλαγής που έρχεται.» (σ. σ. ο όρος «αλλαγή» είναι καλό να χρησιμοποιείται σε κάθε ομιλία, ακόμα και αν ο υποψήφιος που μιλάει έχει ήδη εκλεγεί μία ή περισσότερες φορές αφού δείχνει πως δεν είναι στατικός και αμετακίνητος αλλά μπορεί ν’ αλλάξει για το γενικότερο καλό, βεβαίως βεβαίως…)
***
Άρα, όλοι κερδισμένοι και όλοι πολύ κοντά στη νίκη…
Αιτήματα φιλίας υποψηφίων συμβούλων…
Η παρακάτω περιγραφή ανήκει σε φίλο της στήλης, ο οποίος μας μετέφερε τα εξής:
«Βρίσκομαι στο χώρο εργασίας και καταφτάνει μια ομάδα υποψηφίων συμβούλων με πρώτο και καλύτερο τον επικεφαλής τους.
Για λόγους ευγένειας και καλής φιλοξενίας βγαίνω στο διάδρομο μαζί με τους συναδέλφους για να τους χαιρετίσω και να τους ευχηθώ καλό αγώνα.
Όντως, με χαιρετά ο επικεφαλής, ανταλλάσσω χειραψία με τρεις υποψηφίους συμβούλους που γνωρίζω και με δύο που μαθαίνω το όνομα τους από την κάρτα που μου δίνουν και ετοιμάζομαι να χαιρετίσω τον έκτο.
Ατυχώς μένω με το χέρι απλωμένο καθώς με προσπερνά χωρίς να μου ρίξει ούτε μια ματιά.
Δεν πειράζει, λέω. Δεν γνωριζόμαστε με τον άνθρωπο, μπορεί να είναι και ντροπαλός, ίσως να μην ήθελε και να με επιβαρύνει με μια ακόμα κάρτα, οπότε όλα καλά.
***
Την επόμενη μέρα, ανοίγω το προφίλ μου στο facebook και βλέπω αμέσως πως ο συγκεκριμένος υποψήφιος μου έστειλε αίτημα φιλίας.
Χωρίς δεύτερη σκέψη και με μεγάλη χαρά το αποδέχομαι και πριν προλάβω να κλείσω το προφίλ μου, έρχεται αμέσως και ένα μήνυμα εκ μέρους του, που αφού με προσφωνεί με το μικρό μου όνομα, μου απευθύνεται στον ενικό και ζητά τη στήριξη μου, ευχαριστώντας με προκαταβολικά «από καρδιάς» και υποσχόμενος πως για ό,τι κι αν χρειαστώ θα είμαι δίπλα του.
Του απαντώ καλό αγώνα και καλή επιτυχία και μου ανταπαντά ευχαριστώντας με και πάλι.
***
Την επομένη μέρα βαδίζω σε ένα πεζοδρόμιο της πόλης όταν βλέπω να έρχεται από την άλλη πλευρά ο εν λόγω υποψήφιος.
Κοντοστέκομαι, έτοιμος να τον χαιρετίσω και να του επαναλάβω δια ζώσης τις ευχές μου.
Ατύχησα και πάλι.
Ενώ με βλέπει, περνάει από δίπλα μου, μου ρίχνει μια ματιά και συνεχίζει το δρόμο του χωρίς να πει ούτε ένα γεια.
Μένω σύξυλος και περίλυπος που έχασα έναν τόσο… καλό και… εγκάρδιο φίλο και έκτοτε αναρωτιέμαι, πρωί βράδυ, τι μπορεί να έκανα και με «γείωσε» έτσι, κατά το κοινώς λεγόμενο.
***
Γιατί δεν μπορεί.
Κάτι θα έκανα και τον στενοχώρησα, διότι στο μήνυμα του στο facebook ήταν τόσο ζεστός απέναντι μου και τόσο συγκινητικός που μ’ έκανε να αισθανθώ πολύ μεγάλη χαρά που κατάφερα ν’ αποκτήσω έναν ακόμα καλό φίλο, ο οποίος μάλιστα με διαβεβαίωνε πως θα ήταν δίπλα μου για ό,τι κι αν χρειαζόμουν.
Σκέφτομαι σοβαρά να του στείλω μήνυμα και να του ζητήσω ειλικρινή συγγνώμη, ελπίζοντας να φανεί μεγαλόψυχος και να με συγχωρέσει, για ό,τι κι αν του έκανα, και έτσι την επόμενη φορά να καταδεχτεί να με χαιρετίσει.»
***
Του το ευχόμαστε και εμείς…
