Γεννημένος το 1880 στον νομό Κοζάνης, ο Χριστόδουλος Γαλανός δεν ήταν παιδί ευγενών, αλλά παιδί της επιμονής. Στα 16 του έφυγε για το Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου και έπειτα βρέθηκε στην άγνωστη τότε Γερμανική Ανατολική Αφρική. Εργάτης, ξενοδοχοϋπάλληλος, εργολάβος σιδηροδρόμων, μεταφορέας με ημιόνους. Ο Γαλανός δεν διάλεξε ποτέ τα εύκολα. Διάλεξε τα χρήσιμα.

Χτίζοντας αγωγούς και γέφυρες μέσα σε αφιλόξενα τοπία και χιλιομετρικές ζούγκλες, έγινε ο σημαντικότερος Έλληνας εργολάβος της Τανγκανίκα. Όμως δεν έμεινε εκεί. Ξεκίνησε να αγοράζει εγκαταλελειμμένες φυτείες αγάβης και τις έκανε πρώτης γραμμής παραγωγικές εκτάσεις. Μέσα σε μια δεκαετία, έλεγχε τεράστιες εκτάσεις, φάρμες, ατμόπλοια και καλλιέργειες καφέ. Ονομαζόταν «ο πλουσιότερος μετανάστης της Τανγκανίκα».

Δεν ήταν μόνος του. Είχε φίλους, συνεργάτες, τρεις γάμους και αμέτρητες πράξεις προσφοράς. Όταν η Βρετανία χρειάστηκε δωρητή για να δημιουργήσει νέο ευρωπαϊκό νοσοκομείο στο Ναϊρόμπι, εκείνος έδωσε 50.000 λίρες – ποσό μυθικό. Τον ευχαρίστησε προσωπικά η Πριγκίπισσα Ελισάβετ. Η πτέρυγα του νοσοκομείου φέρει μέχρι σήμερα το όνομά του: «Galanos Wing».

Όταν ήρθε η ώρα να μοιράσει την περιουσία του, δεν σκέφτηκε ούτε μόνο την Ελλάδα ούτε μόνο τον εαυτό του. Τη μοίρασε σε τρεις ηπείρους. Ένα μέρος στη Βλάστη, για να χτιστεί νοσοκομείο και σχολεία. Ένα δεύτερο στην Τανζανία, για γεωργική εκπαίδευση των ντόπιων. Και ένα τρίτο στην Αγγλία, για την ανέγερση οίκου ευγηρίας για απόμαχους στρατιώτες – το Galanos House, που λειτουργεί ακόμα στο Southam.

Έφυγε το 1957 στην Αθήνα, άγνωστος στους πολλούς. Τον έθαψαν στο Α’ Νεκροταφείο και τρία χρόνια μετά, τα οστά του μεταφέρθηκαν στην πατρίδα του. Πάνω από τον τάφο του στέκει ακόμα ένα άγαλμα κόρης, σαν να θυμίζει το τι σημαίνει να γεννηθείς σε έναν λόφο και να φτάσεις να αλλάξεις ζωές σε τρεις ηπείρους.

Πηγή: sportime.gr