Βήματα προς την Ανάσταση: Η Αγία και Μεγάλο Σάββατο

Η Σιωπή που Γεννά την Ανάσταση

Το Μεγάλο Σάββατο είναι η μέρα της σιγής. Είναι η μέρα που η Εκκλησία στέκεται μπροστά στον Κύριο νεκρό, αλλά και μπροστά στη μυστική Του κάθοδο στον Άδη. Είναι η μέρα όπου η ανθρώπινη λογική φαίνεται να νικά, όπου ο κόσμος νομίζει ότι όλα τελείωσαν για τον Ιησού τον Ναζωραίο. Όμως, στην ουσία, τίποτε δεν έχει τελειώσει· αντίθετα, όλα τώρα αρχίζουν!

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας διδάσκουν ότι ο Χριστός δεν αναπαύθηκε απλώς στον τάφο, αλλά κατέβηκε στα έγκατα του Άδη, για να συντρίψει τα δεσμά του θανάτου και να αναστήσει το γένος των ανθρώπων. Η εικόνα του Χριστού να κρατά από το χέρι τον Αδάμ και την Εύα και να τους σηκώνει από την πτώση τους είναι η βαθύτερη έννοια της ημέρας αυτής. Ο θάνατος νικιέται όχι με μια θεαματική επίδειξη δύναμης, αλλά με την απόλυτη ταπείνωση του Κυρίου, που δέχεται να γίνει ο ίδιος ο νεκρός που καταργεί τον θάνατο.

Το γεγονός της καθόδου στον Άδη περιγράφεται στην πρώτη Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου: «Γιατί κι ο Χριστός υπέμεινε το πάθος μια για πάντα για τις αμαρτίες μας, ένας δίκαιος για χάρη των αμαρτωλών, για να μας φέρει κοντά στο Θεό. Θανατώθηκε σωματικά, το Πνεύμα όμως τον ζωοποίησε».[1]

Ο θάνατος δεν μπορεί να κρατήσει τον Χριστό, γιατί, όπως προφητεύει ο Δαβίδ στον Ψαλμό: «Διότι δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον Άδη, ούτε θα επιτρέψεις στον όσιό σου να δει τη φθορά».[2]

Η Σιγή που Προαναγγέλλει την Ανάσταση

Το Μεγάλο Σάββατο χαρακτηρίζεται από μια ιερή σιγή. Ο κόσμος περιμένει με αγωνία. Οι Απόστολοι, συγκλονισμένοι από τα γεγονότα της Σταύρωσης, βιώνουν τη δοκιμασία της πίστης τους. Η Παναγία θρηνεί, αλλά με την ελπίδα ότι ο Υιός της δεν θα μείνει στη φθορά. Και εμείς, ως Εκκλησία, στεκόμαστε μπροστά στον Επιτάφιο και ψάλλουμε: «Ας σιγήσει κάθε θνητό σώμα».[3] Όμως, αυτή η σιωπή δεν είναι κενό, έχει μέσα της την  αναμονή του θαύματος. Όπως ο σπόρος πέφτει στη γη για να φέρει καρπό, έτσι και ο Χριστός, νεκρός κατά το σώμα, ετοιμάζεται να φέρει τη νίκη της Αναστάσεως. Ο προφήτης Ησαΐας προαναγγέλλει την ταφή του Χριστού λέγοντας: «Φτιάξαν τον τάφο του ανάμεσα στους ασεβείς, το μνήμα του ανάμεσα στους παραπεταμένους· κι όμως, δεν είχε πράξει ανομία καμιά και δόλος δεν είχε βρεθεί στο στόμα του». [4]

Η Προετοιμασία της Ψυχής για την Ανάσταση

Το Μεγάλο Σάββατο μας προσκαλεί σε περισυλλογή. Είναι η ημέρα που πρέπει να προετοιμάσουμε τις ψυχές μας για το φως της Αναστάσεως. Μήπως κι εμείς ζούμε σαν να είναι η ζωή μας ένας διαρκής τάφος, γεμάτος απογοήτευση και θλίψη; Ο Χριστός μάς καλεί να βγούμε από το σκοτάδι του προσωπικού μας Άδη, να δεχτούμε το φως της Αναστάσεως ως πραγματικότητα και όχι ως ένα απλό έθιμο.

Ο ίδιος ο Χριστός προφήτευσε την Ανάστασή Του με την εικόνα του Ιωνά: «Όπως ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά του κήτους τρεις μέρες και τρεις νύχτες, έτσι θα είναι ο Υιός του ανθρώπου στην καρδιά της γης τρεις μέρες και τρεις νύχτες».[5]

Και μας διαβεβαιώνει ότι η ζωή δεν σταματά στον τάφο, αλλά συνεχίζεται στην αιωνιότητα «Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή. Όποιος πιστεύει σε Εμένα, έστω και αν πεθάνει, θα ζήσει. Και κάθε άνθρωπος που ζει και πιστεύει σε Εμένα, δεν θα πεθάνει ποτέ».[6]

Ας σταθούμε λοιπόν σήμερα με σιγή αλλά και με ελπίδα. Ας βιώσουμε το Μεγάλο Σάββατο όχι ως το τέλος, αλλά ως το προοίμιο της λαμπρής Αναστάσεως. Ας ετοιμάσουμε τις καρδιές μας να ψάλλουμε με χαρά το «Χριστός Ανέστη» όχι μόνο με τα χείλη, αλλά με όλη μας την ύπαρξη. Είθε το φως της Αναστάσεως να πλημμυρίσει τις καρδιές όλων μας και να μας βρει κοινωνημένους με το Θεό και συγχωρεμένους με τους ανθρώπους!

Καλή Ανάσταση αγαπητοί μου καλή Ανάσταση!

[1] Α΄ Πέτρ. 3:18-19

[2] Ψαλμ. 15:10

[3] Χερουβικός ύμνος Μεγάλου Σαββάτου

[4] Ησ. 53:9

[5] Ματθ. 12:40

[6] Ιωάν. 11:25-26