Η Θυσία της Αγάπης

Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο ιερή και συγκλονιστική ημέρα του εκκλησιαστικού έτους, καθώς είναι η μέρα κατά την οποία ο Υιός του Θεού προσφέρει τον εαυτό Του για τη σωτηρία του κόσμου. Ο Ιησούς, αν και αναμάρτητος, δέχεται να σταυρωθεί για τις αμαρτίες όλων μας. Σήμερα, λοιπόν η Εκκλησία μας βιώνει το μέγα μυστήριο της θυσίας Του, καλώντας μας να σταθούμε απέναντι από τον Σταυρό και τον Τάφο Του και να στοχαστούμε το ανείπωτο μεγαλείο της θυσιαστικής Του.

Η Σταύρωση του Χριστού και η Ανθρώπινη Ανταπόκριση

Η πορεία του Χριστού προς τον Γολγοθά είναι γεμάτη πόνο, αλλά και θεϊκή πραότητα. Οι άνθρωποι, τυφλωμένοι από την αμαρτία και την αλαζονεία, Τον οδήγησαν στο σταυρικό μαρτύριο. Η σκηνή αυτή περιγράφεται στα Ευαγγέλια με λόγια λιτά: «Και παίρνοντας τον σταυρό Του, βγήκε στον λεγόμενο Τόπο του Κρανίου, ο οποίος λέγεται στα Εβραϊκά Γολγοθά»[1].

Η θυσία του Χριστού κορυφώνεται πάνω στον Σταυρό, και ο ίδιος αφήνει τη ζωή Του εθελοντικά για να σώσει την ανθρωπότητα. Όμως, την ώρα εκείνη, οι άνθρωποι γύρω Του είναι παθητικοί ή αρνητικοί, οι περισσότεροι Τον εγκατέλειψαν, και λίγοι έμειναν κοντά Του για να Τον υποστηρίξουν. Εντούτοις, κάποιοι, όπως η Παναγία, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και η Μαρία η Μαγδαληνή παραμένουν πιστοί στο πλευρό Του. Η αγάπη τους δεν περιορίζεται από τον πόνο και τη θλίψη, ενώ ο λαός και οι άρχοντες Τον χλευάζουν και ζητούν τον θάνατό Του.

Στο στάδιο της Σταύρωσης, οι αντιφάσεις είναι έντονες μόνο ο ληστής, ο οποίος κρέμεται δίπλα Του, αναγνωρίζει τη θεία αλήθεια: «Θυμήσου με, Κύριε, όταν έρθεις στη βασιλεία Σου»[2]. Ο Χριστός, με την πλήρη έκφραση της αγάπης Του, του απαντά: «Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο»[3]. Αυτό το λόγο αποκαλύπτει το μέγεθος της αγάπης και του ελέους του Θεού, ο οποίος, ακόμη και στη στιγμή της μέγιστης αδικίας, δίνει την υπόσχεση της σωτηρίας.

Το «Τετέλεσται»: Η Ολοκλήρωση του Σχεδίου της Σωτηρίας

Λίγο πριν εκπνεύσει, ο Χριστός φωνάζει «Τετέλεσται»[4], λέξη που περικλείει όλη την ιστορία της θείας οικονομίας και του σωτηριώδους έργου Του. Ο Θεός έπραξε αυτό που είχε υποσχεθεί: πρώτον η θυσία Του ολοκληρώθηκε και δεύτερον με αυτή την πράξη η ανθρωπότητα απέκτησε την ευκαιρία για σωτηρία. Ο θάνατος του Χριστού, αντί να είναι η τελική πραγματικότητα, ανοίγει την πόρτα για την Ανάσταση και την αιώνια ζωή. Το καταπέτασμα του Ναού σχίζεται στα δύο, η γη σείεται, και οι τάφοι ανοίγουν. Η κτίση ολόκληρη συγκλονίζεται από το γεγονός της Σταύρωσης, όπως περιγράφεται στην Αγία Γραφή: «Και ιδού, η γη σείσθηκε, και οι πέτρες σχίστηκαν, και οι τάφοι άνοιξαν, και αναστημένοι πολλοί από τους κεκοιμημένους  αγίους μπήκαν στην αγία πόλη»[5]. Ωστόσο, ενώ πραγματοποιούνται όλα αυτά, οι άνθρωποι συχνά μένουν άγευστοι μπροστά σε αυτήν τη θυσία. Πόσες φορές ζούμε σαν να μην έγινε ποτέ αυτή η προσφορά της θείας αγάπης;

Η Πρόσκληση του Σταυρού προς Όλους μας

Η Μεγάλη Παρασκευή δεν είναι απλώς μια ημέρα πένθους, αλλά και μια ημέρα πρόσκλησης για όλους μας. Ο Σταυρός του Χριστού δεν είναι μόνο σύμβολο θυσίας, αλλά και σύμβολο ελπίδας και σωτηρίας. Ο Απόστολος Παύλος το διατυπώνει με σαφήνεια στην Α΄ Επιστολή προς Κορινθίους: «Ο λόγος του σταυρού είναι για αυτούς που χάνονται μωρία, για εμάς όμως που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού»[6].
Ο κόσμος μπορεί να βλέπει τον Σταυρό ως ήττα, όμως για την Εκκλησία και για εκείνους που πιστεύουν, ο Σταυρός είναι το τρόπαιο της νίκης κατά του κακού και της αμαρτίας. Ο Χριστός μάς δείχνει ότι ο αληθινός δρόμος δεν είναι ο δρόμος της κοσμικής δύναμης, αλλά αυτός της αυτοθυσίας και της προσφοράς, του θείου ελέους, της υπομονής και της αγάπης.

Η πρόσκληση του Σταυρού είναι ανοιχτή για όλους μας, και η στάση μας απέναντί του έχει σημασία. Μήπως μοιάζουμε με τον όχλο που αδιαφορεί και προσπερνά το μέγα γεγονός της Σταύρωσης; Μήπως ταυτιζόμαστε με τον Πιλάτο, ο οποίος γνώριζε την αλήθεια αλλά φοβόταν να την υπερασπιστεί; Ή μήπως, σαν τη Θεοτόκο και τον Ιωάννη, επιμένουμε να μένουμε κοντά στον Χριστό, ακόμη και στον πόνο και τη δοκιμασία; Η γνώμη που πολλές φορές διατυπώνουμε στα θέματα της πίστεώς μας θέλει γνώση η οποία θα πρέπει να περνά από την εσταυρωμένη αγάπη του Νυμφίου της Εκκλησίας. Ας μην σταυρώνουμε ξανά τον Θεό μας  με τα καρφιά των παθών μας.

Το Φως Έρχεται…

Η Μεγάλη Παρασκευή μάς προσκαλεί να συμμεριστούμε τον πόνο του Κυρίου, αλλά να μην μείνουμε στην απόγνωση. Η Εκκλησία γνωρίζει με βεβαιότητα ότι μετά τον Σταυρό έρχεται η Ανάσταση. Ο Χριστός δεν παραμένει στον τάφο, αλλά τον μετατρέπει σε πύλη ζωής, ανοίγοντας το δρόμο προς την αιώνια ζωή. Η Ανάσταση είναι η τελική νίκη, και ο Χριστός μας δείχνει τον δρόμο για τη ζωή και τη σωτηρία.

Ας ζήσουμε τη σημερινή ημέρα με κατάνυξη και με δάκρυα μετανοίας. Ας ατενίσουμε τον Εσταυρωμένο όχι μόνο ως τον πάσχοντα Κύριο, αλλά ως τον νικητή που μας δείχνει τον δρόμο προς την αιώνια ζωή. Ας αφήσουμε μέσα στον τάφο τον παλαιό άνθρωπο με τα πάθη και τις αδυναμίες και ας στολίσουμε με λουλούδια της άνοιξης τον νέο άνθρωπο που λάβαμε κατά την μέρα της Βαπτίσεώς μας. Οι ώρες ως την μεγάλη εορτή ζυγώνουν, ας προετοιμαστούμε, ώστε όταν θα ακουστεί το «Χριστός Ανέστη», να το βιώσουμε πρώτον αληθινά μέσα μας και δεύτερον ετοιμασμένοι να αναστηθούμε μαζί Του, για να ζήσουμε το ποθούμενο που είναι η αιώνια ζωή με τον Θεό.

[1] Ιωάν. 19:17

[2] Λουκ. 23:42

[3] Λουκ. 23:43

[4] Ιωάν. 19:30

[5] Ματθ. 27:51-53

[6] Α΄ Κορ. 1:18