Μετά την επιστροφή της αποστολής της Μακεδονικής Δύναμης Κοζάνης στο Βέλγιο για τους αγώνες BELGIAN OPEN G1 LOMMEL 2025, εξέδωσε δελτίο τύπου για την εμπειρία της ομάδας. Αναφέρει τα εξής:
Σε έναν κόσμο γεμάτο πρωταθλητές, υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο από τις νίκες: η έμπνευση που αφήνεις πίσω σου.
Στο Lommel του Βελγίου, ανάμεσα σε κορυφαίους αθλητές, προπονητές και διαιτητές, η Μακεδονική Δύναμη δεν πήγε απλώς για να αγωνιστεί. Πήγε για να συνεχίσει μια παράδοση που ξεπερνά τις διακρίσεις. Γιατί κάθε παρουσία σε μια τέτοια διοργάνωση δεν είναι μόνο θέμα προσωπικής προσπάθειας – είναι θέμα ευθύνης απέναντι σε εκείνους που ακολουθούν.
Απόστολος Τεληκωστόγλου – Ένας αθλητής τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής που δεν κρίνεται μόνο από τα μετάλλιά του, αλλά από τον τρόπο που τα κατακτά. Με χαρακτήρα, με αφοσίωση, με ήθος και σεβασμό με το βλέμμα πάντα στραμμένο στη βελτίωση. Το χάλκινο μετάλλιο στην ανοιχτή κατηγορία Ανδρών είναι μια ακόμα διάκριση. Η αφοσίωσή του, όμως, είναι η πραγματική παρακαταθήκη.
Αλμασίδης Χρήστος – Ο Δάσκαλός και Προπονητής. Ο ρόλος του δεν μετριέται μόνο στους αγώνες, αλλά σε κάθε αθλητή που καθοδηγεί. Δεν διαμορφώνει μόνο νικητές, αλλά προσωπικότητες που στέκονται περήφανα στο διεθνές προσκήνιο.
Κουτρότσιου Αναστασία – Διεθνής διαιτητής, που με κάθε συμμετοχή της σε μεγάλες διοργανώσεις δείχνει ότι ο Ελληνικός αθλητισμός έχει ανθρώπους που αξίζουν σε κάθε επίπεδο. Δεν αρκείται στο να είναι παρούσα – είναι εκεί για να αποδεικνύει ότι η ελληνική διαιτησία έχει θέση στα υψηλότερα στάνταρ.
Αθλητής, προπονητής, διαιτητής, παράγοντας – δεν έχει σημασία ο τίτλος, αλλά το αποτύπωμα που αφήνει ο καθένας. Σε ένα περιβάλλον γεμάτο παγκόσμιους πρωταθλητές από κάθε γωνιά του πλανήτη, δεν αρκεί να είσαι απλά καλός. Πρέπει να είσαι πηγή έμπνευσης. Γιατί η αληθινή νίκη δεν είναι μόνο το μετάλλιο. Είναι να ξέρεις ότι η παρουσία σου δίνει θάρρος σε εκείνους που ακολουθούν. Είναι να βλέπει ο νέος αθλητής, ο νεαρός προπονητής, ο επόμενος διαιτητής και να αισθάνεται περηφάνια, όχι δισταγμό.
Να ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πάει για να υποταχθεί. Πάει για να σταθεί ισάξια. Όχι γιατί το λέει η ιστορία της, αλλά γιατί το αποδεικνύουν οι άνθρωποί της.
Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο μετάλλιο που μπορεί να κατακτήσει κανείς.”