Η Καστοριά και η ευρύτερη περιοχή της προσφέρουν σε κάθε επισκέπτη πλήθων εμπειριών, διαφορετικών αποχρώσεων. Η λίμνη προσφέρει τοπία ανείπωτης ομορφιάς και κορυφαίες επιλογές γαστρονομίας.

Συνοικίες όπως το Ντόλτσο, δικαίως θεωρούνται από τις ομορφότερες της Ελλάδας, ενώ γιορτές όπως τα Ραγκουτσάρια, προσελκύουν δεκάδες χιλιάδες ταξιδιώτες κάθε χρόνο. Ο Γάβρος, όπως και τα άλλα χωριά των Κορεστείων, δεν είναι προφανής επιλογή για όποιον επισκέπτεται την πόλη της Δυτικής Μακεδονίας. Όμως, σας συστήνουμε να μην τα παραλείψετε, ιδιαίτερα αν αγαπάτε την ιστορία και την αρχιτεκτονική.

Τα Κορέστεια είναι ένα ιστορικό σύμπλεγμα χωριών της Δυτικής Μακεδονίας, εντός των ορίων των πρώην νομών Καστοριάς (τα περισσότερα) και Φλώρινας. Γάβρος, Μαυρόκαμπος, Χάλαρα, Κρανιώνα και κάποια ακόμη, στην ήσυχη κοιλάδα του Λαδοπόταμου. Για την προέλευση της ονομασίας Κορέστεια, υπάρχουν διάφορες θεωρίες από Έλληνες και Βαλκάνιους ερευνητές. Γι’ αυτό που είμαστε σίγουροι, είναι ότι σημείο αναφοράς τους είναι η αρχιτεκτονική τους ταυτότητα. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική των χωριών είναι ιδιαίτερη για την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Τα σπίτια είναι κατασκευασμένα με πλίνθους από κοκκινόχωμα και άχυρο, το χώμα είναι αυτό που δίνει το κόκκινο χρώμα που τα χαρακτηρίζει. Ο τρόπος κατασκευής των σπιτιών διατηρήθηκε έως τα μέσα του 20ου αιώνα και έπειτα εγκαταλείφθηκε. Το ίδιο συνέβη σε πολύ μεγάλο βαθμό και με τα συγκεκριμένα χωριά από την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου.

Τα τελευταία χρόνια, μελετάται η ένταξη των οικισμών της δημοτικής ενότητας Κορεστείων σε καθεστώς προστασίας από την Εφορεία Νεώτερων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας. Δεν είναι τόπος τουριστικός, είναι, όμως, ένα κομμάτι της Ελλάδας που εντυπώνεται στον επισκέπτη.

Τοπίο που κόβει την ανάσα
Από την Καστοριά, χρειαστήκαμε λιγότερο από 30 λεπτά έως τον Γάβρο. Η πρώτη εικόνα κόβει την ανάσα, καθώς μόλις βγούμε από τον κεντρικό δρόμο, βλέπουμε τα κόκκινα σπίτια. Εκεί κοντά, ένας βοσκός με τα ζώα του είναι οι μοναδικές ζωντανές παρουσίες στο χωριό. Από τον Γαύρο, καταγόταν ο Μακεδονομάχος Δημήτριος Νταλίπης, άγαλμα του οποίου δεσπόζει στην είσοδο του απέναντι Νέου Οικισμού, όπως ονομάζεται το νεότερο χωριό των Κορεστείων που χτίστηκε τη δεκαετία του 1970. Εκεί, εγκαταστάθηκαν όσοι αποφάσισαν να παραμείνουν στην περιοχή. Ελάχιστα πλινθόκτιστα σπίτια, στέκουν σώα. Κάποια από τα σπίτια, έχουν μετατραπεί σε αχυρώνες ή στάβλους.

Η περιοχή αυτή έχει γίνει μάρτυρας και πεδίο σκληρών μαχών. Εδώ, κατά την περίοδο των Μακεδονικών Αγώνων, το 1904, στο χωριό Μελάς, σκοτώθηκε από τον τουρκικό στρατό, ο Παύλος Μελάς. Στη συνέχεια, τη δεκαετία του `40, την περίοδο του Εμφυλίου και οι κάτοικοί του, εκδιώχθηκαν. Οι περισσότεροι δεν γύρισαν ποτέ και ξενιτεύτηκαν, κυρίως σε Αμερική και Καναδά, ενώ κάποιοι άλλοι στα Βαλκάνια. Η σημερινή ερημιά, βέβαια, είναι κομμάτι της γοητείας της περιοχής, αλλά και λόγος που επιλέγεται από τους συντελεστές της μεγάλης οθόνης.

διαβάστε περισσότερα εδώ