Ποία η συγγενική σχέση των Αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων με τους Αρχαίους Έλληνες Ίωνες (της Αθήνας, της Αττικής, της Εύβοιας – του Πόντου και του παράκτιου Ευξείνου Πόντου – της Θράκης μας – των Νησιών μας στο Αιγαίο – της Μικράς Ασίας – της Σικελίας και Κάτω Ιταλίας- της Γαλλίας και Ισπανίας);
Α. Ο Ουρανός και η Γαία είχαν υιό τον Ιαπετό. Υιός του Ιαπετού και της Κλυμένης (κατ΄ άλλους της Ασίας ή της Θέμιδος) ήτο ο Προμηθεύς, είς των Τιτάνων, αδελφός του Άτλαντος, του Μενοιτίου και του Επιμηθέως. Υιός του Προμηθέως και της Κλυμένης ήτο ο Δευκαλίων, βασιλεύς της Φθίας εν Θεσσαλία. «Επί κατακλυσμού δι ού ο Δίας εξηφάνισε το χαλκούν γένος των ανθρώπων, ο Δευκαλίων μετά της γυναικός αυτού Πύρρας, θυγατρός του Επιμηθέως και της Πανδώρας, εσώθη επινεύσει (=προνοία) του θεού Διός, επί πλοίου ό εναυπήγησε βοηθεία του Επιμηθέως, και επί εννέα (9) ημέρας πλανηθείς επί των κυμάτων, προσωρμίσθη τέλος εις τον Παρνασσόν (την Όθρυν, τον Άθω, την Αίτναν), ένθα έθυσε τω Φυξίω Διί. Το δε Μαντείον της Θέμιδος, εν Δελφοίς, ερωτηθέν υπ΄ αυτού, πώς νέον γένος ανθρώπων θα αναγεννηθή, απεφήνατο, να περικαλυφθώσιν αμφότεροι την κεφαλήν, να διαζωσθώσι τας εσθήτας, και ούτω να ρίπτωσιν οπίσω τα οστά της μεγάλης γενετείρας. Ως τοιαύτα δε τους λίθους εννοήσαντες, έρριπτον αυτούς υπέρ τους ώμους των, και εγένοντο οι μεν του Δευκαλίωνος λίθοι άνδρες, οι δε της Πύρρας λίθοι γυναίκες, όθεν και εκ του λάας, λαός». (Απολλόδωρος ο Ρόδιος Γ, 1088 – Απολλόδωρος Α 7, 2). Βλέπε σελ. 215 Α΄ Τόμου Λεξικού Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλεξάνδρου Ραγκαβή, 1888.
Και ανεγεννήθη νέον γένος ανθρώπων, ήτοι το ελληνικόν γένος : Ο Δευκαλίων και η Πύρρα απέκτησαν υιόν, τον Έλληνα, γενάρχη του ελληνικού γένους, και θυγατέρα, την Θυία. Ο Έλλην, υιός Δευκαλίωνος και Πύρρας, μετά της νύμφης Ορσηίδος απέκτησε τρεις υιούς : τον Ξούθο, τον Αίολο (γενάρχη των Αιόλων), και τον Δώρο (γενάρχη των Δωριέων). Δωριείς ήσαν και οι Μακεδόνες. «Ο Ξούθος υπό των αδελφών του, Αιόλου και Δώρου, εκ Φθίας και Θεσσαλίας εξωσθείς (=εκδιωχθείς) ήλθε στην Αττική και ενυμφεύθη την Κρέουσα, την θυγατέρα του βασιλέως Ερεχθέως». (Απολλόδωρος Α, 1, 3). Εκ της Κρέουσας ο Ξούθος είχε υιούς τον Αχαιό, γενάρχη των Αχαιών, και τον Ίωνα, γενάρχη των Ιώνων, βασιλέως της Αθήνας.
Λέγει ο αρχαίος ιστορικός μας Ηρόδοτος : «Επί Δώρω του Έλληνος την υπό Όσσαν τε και Όλυμπον χώρην οίκσε εν Πίνδω Μακεδνόν καλούμενον έθνος (=φύλον)». (=Την εποχή του Δώρου, του υιού του Έλληνος (υιού Δευκαλίωνος), στην Όσσης και Ολύμπου ευρύτερη περιοχή εγκαταστάθηκε το στην Πίνδο κατοικούν και προς Όσσα και Όλυμπο εκτεινόμενο, με ρίζα όμως την Πίνδο, ονομαζόμενο Ελληνικό Μακεδονικό φύλο». Βλέπε σελ. 192, ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΙ, βιβλίο Η΄ (Ουρανία), Αρχαίοι Έλληνες Ιστορικοί, εκδόσεις Επικαιρότητα, ημερ. Έκδοσης 1998 : «Τον όρο έθνος ο Ηρόδοτος τον χρησιμοποιεί για να δηλώσει τα φύλα». Παραπέμπω στο ανηρτημένο στο διαδίκτυο πόνημά μου με τίτλο : Το γεωγραφικό Διαμέρισμα της Ελληνικής Μακεδονίας μας. Βλέπε σ΄ αυτό σύμβολα 16 και 15.
Εκ των ανωτέρω αναφερομένων προκύπτει ότι ο Ίων ήταν ανηψιός του Δώρου, αδελφού του πατρός του Ξούθου, και είχε τον Δώρο θείο. Άρα οι απόγονοι του Ίωνα, οι Ίωνες (Πόντου, Μικράς Ασίας κ.λ.π.) είναι κι αυτοί ανηψιοί των απογόνων του Δώρου δηλ. των Δωριέων -άρα και των Δωριέων Ελλήνων Μακεδόνων-. Οι Έλληνες Δωριείς Μακεδόνες λοιπόν είναι θείοι των Ελλήνων Ιώνων (Ποντίων, Μικρασιατών κ.λ.π.).
Κάνε παραλληλισμό του ως άνω κατακλυσμού του Δευκαλίωνα της αρχαίας ελληνικής Ιστορίας με τον κατακλυσμό του Νώε της Αγίας Γραφής (Γένεσις 6-9) και αναζήτησε τα κοινά, με διαφορετικά όμως ιδιοποιά στοιχεία, χαρακτηριστικά τους. Έν εξ αυτών είναι ότι στον μεν κατακλυσμό του Δευκαλίωνα ο Δίας εξαφάνισε το χάλκινο γένος των ανθρώπων, δηλ. το γένος των ανθρώπων που δημιούργησε ο ίδιος από τέφρα και ήτο σκληραγωγημένο και δυνατό, καθώς ο πόλεμος ήτο ο σκοπός και το πάθος του, στον δε κατακλυσμό του Νώε, κατά την Γένεσιν, ο Θεός που δημιούργησε το γένος των ανθρώπων από πηλό, λόγω της ηθικής κατάπτωσης, της σαρκικότητος (δηλ. των σαρκικών παθών) και της διαφθοράς του γένους, έσωσε μόνον τον Νώε και την οικογένειά του. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός λοιπόν σε όλη του την αίγλη ως προάγγελος του χριστιανισμού (Παλαιάς και Καινής Διαθήκης).
Τι ήσαν οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι (ο Αριστοτέλης με την Περιπατητική Σχολή, ο Πλάτων με την Ακαδημία Πλάτωνος, ο Σωκράτης ο συχνάζων στην Αγορά των Αθηναίων, ο Επίκουρος κ.λ.π.); Τι ήσαν οι τραγικοί μας ποιητές ( Ευριπίδης, Σοφοκλής, Αισχύλος κ.λ.π.) με βάση τα ηθικά (περί εναρέτου βίου) και πολιτικά (περί χρηστής διοίκησης) μηνύματα των έργων τους ; Χριστιανοί προ Χριστού.
Οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων, που κατά τον Κικέρωνα μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, θαύμαζαν τους Έλληνες για την φιλοσοφική τους σκέψη και δεν ήθελαν να χαθεί το ελληνικό γένος. Κατά τον Πλάτωνα : «Ζεύς έδεισε το γένος ημών μη απόλοιτο». (=Ο Δίας εφοβήθη μήπως εξαφανισθεί το Ελληνικό Έθνος). Και κατά την χριστιανική μας θρησκεία ο Ιησούς επί Γης αγαπούσε τους Έλληνες, τους θαύμαζε για την καλλιέργεια και ανάπτυξη του πνεύματός των και ομιλούσε και την ελληνική γλώσσα : «Τετέλεσται» κ.λ.π. Και εκ της παραγράφου αυτής συνάγονται κοινά στοιχεία του πρόδρομου αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με τον ακολουθούντα χριστιανισμό.
Παραπέμπω και στο ανηρτημένο στο διαδίκτυο κείμενό μου με τίτλο : Βάπτιση ή μη παιδιού σε γάμο ομοφύλων, στο οποίο αναφέρομαι και πάλι στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την αρχαία ελληνική φιλοσοφία ως προπομπό της χριστιανικής διδασκαλίας.
Κατά τον Ιμέριο: «Μέγιστον και κάλλιστον υφ΄ ήλιον το των Ελλήνων γένος πεπίστευται». (=Το Ελληνικό Έθνος θεωρείται σπουδαιότερο όλων των εθνών της γης). Ποία η γενέτειρα της σοφίας; Η Ελλάδα. Ποίοι οι επτά σοφοί της αρχαιότητος; 1. Ο Θαλής ο Μιλήσιος, εκ της αρχαιοελληνικής ιωνικής μικρασιατικής πόλεως Μιλήτου, μίας εκ των πόλεων της ιωνικής δωδεκαπόλεως. 2.Ο Βίας ο Πριηνεύς, εκ της αρχαιοελληνικής μικρασιατικής ιωνικής πόλεως Πριήνης, μίας εκ των πόλεων της ιωνικής δωδεκαπόλεως. 3.Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, εκ της αρχαιοελληνικής αιολικής πόλεως Μυτιλήνης της νήσου μας Λέσβου. 4. Ο Σόλων ο Αθηναίος, εκ της ιωνικής πόλεως Αθήνας. 5.Ο Χίλων ή Χείλων ο Λακεδαιμόνιος, εκ της αρχαιοελληνικής δωρικής μας πόλεως Σπάρτης. 6.Ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος, εκ της από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνικής δωρικής νήσου μας Ρόδου. 7. Ο Περίανδρος ο Κορίνθιος, εκ της αρχαιοελληνικής δωρικής μας πόλεως Κορίνθου. Ποία η γενέτειρα της φιλοσοφίας; Η Ελλάδα. Ποία η θεά της σοφίας; Η Θεά Αθηνά, προστάτις (γεν.-ιδος) της Αθήνας. «Ος φιλέει σοφίαν, Ελλάδος φίλος εστί».(= Όποιος αγαπά την σοφία, είναι φίλος της Ελλάδος). Ο Νόρτον Τσάρλς (1827-1908) έλεγε : «Είναι, ίσως, η υψηλότερη διάκρισις των Ελλήνων το ότι αναγνώρισαν την αδιάλυτη σχέση της ομορφιάς και της καλωσύνης». Ο Γιουβενάλης (47μ.Χ-138 μ.Χ.) έλεγε : «Πες στον Έλληνα να πάει στον ουρανό, κι αυτός θα βρει τον τρόπο να πάει».
Β. Ο Ουρανός και η Γαία είχαν υιό και τον Κρόνο. Ο Κρόνος και η Ρέα είχαν υιό τον θεό Δία. Ο Δίας με την Θυία, θυγατέρα του Δευκαλίωνα, αδελφή του Έλληνος, ως ανεφέρθη ανωτέρω, απέκτησε υιό, τον Μακεδνό, και ο Μακεδνός τους Μακεδνούς. Έτσι σε συνδυασμό με στοιχεία του ως άνω συμβόλου Α έχουμε : Ο Ιαπετός και ο Κρόνος αδέλφια, ως υιοί των Ουρανού-Γαίας. Ο Προμηθεύς και ο Δίας πρώτα (α΄) εξαδέλφια ως υιοί των αδελφών Ιαπετού ο πρώτος και Κρόνου ο δεύτερος. Ο Δευκαλίων και ο Δίας ανεψιός και θείος. Ο Έλλην και η Θυία αδέλφια, τέκνα του Δευκαλίωνος. Ο Ξούθος, υιός Έλληνος, και η Θυία, αδελφή του Έλληνος, ανεψιός και θεία. Ο Ξούθος και ο Μακεδνός (γεν. Μακεδνών), υιός Θυίας, πρώτα (α΄) εξαδέλφια, ο Ίων (γεν. Ιώνων), υιός Ξούθου, και οι Μακεδνοί, απόγονοι του Μακεδνού, δεύτερα (β΄) εξαδέλφια. Οι Ίωνες και οι Μακεδνοί είναι ανέψια οι πρώτοι και θείοι τους οι δεύτεροι.
Οι μεν Ίωνες, έχοντες προπαππού τον Έλληνα, είναι ανηψιοί των Μακεδόνων, οι οποίοι είναι μία εκ των ομάδων των Μακεδνών, οι δε Μακεδόνες, έχοντες παππού το θεό Δία και γιαγιά την Θυία, είναι θείοι των Ιώνων (της Αθήνας και της Αττικής – του Πόντου και του παράκτιου Ευξ. Πόντου-της Θράκης μας – των Νησιών του Αιγαίου μας-της Μ.Ασίας-της Σικελίας και Κάτω Ιταλίας- της Γαλλίας και Ισπανίας).
Βλέπε σελ. 400 Α΄ Τόμου Λεξικού της Ελληνικής Αρχαιολογίας, Αλεξάνδρου Ραγκαβή εν Αθήναις 1888: «Η Θυία ήτο θυγατέρα του Δευκαλίωνα εκ του Διός τεκούσα τον Μακεδόνα». Τούτο δεν αλλάζει ούτε κατά κεραία την ως άνω εκτεθείσα επιχειρηματολογία. Τουτέστιν, κατά τον Αλέξανδρο Ραγκαβή, στο παρόν κείμενό μου όπου Μακεδνός Μακεδών και όπου Μακεδνοί Μακεδόνες.
Άρα, και εκ των αναφερομένων στο σύμβ. Β συνάγεται ότι οι Έλληνες Μακεδόνες έχουν ανηψιούς τους Έλληνες Ίωνες (Ποντίους, Μικρασιάτες κ.λ.π.) και οι Έλληνες Ίωνες (Πόντιοι κ.λ.π.) έχουν θείους τους Έλληνες Μακεδόνες.
Γ. Κατά τον αρχαίο τραγικό μας ποιητή Ευριπίδη, Αθηναίο Ίωνα, ο Ίων (γεν. των Ιώνων) ήτο υιός του θεού Απόλλωνα. Εις το έργο του «Ίων» ο Ευριπίδης παρουσιάζει τον Ίωνα ως τέκνο του θεού Απόλλωνος. Το νεογνό, Ίωνα, ο θεός Ερμής μετέφερε εις το Μαντείο των Δελφών για να μην αντιληφθεί τι ο Ξούθος, σύζυγος της Κρέουσας. Εκεί οι ιέρειες ώρισαν τον Ίωνα νεωκόρο. Νεανίας ων ο Ίων υιοθετήθηκε υπό Ξούθου δυνάμει χρησμού του Μαντείου, ένεκα της ατεκνίας του Ξούθου με την Κρέουσα. Η Κρέουσα μη αναγνωρίζουσα τον Ίωνα ήθελε να τον φονεύσει. Ιέρεια του Μαντείου επέδειξε σ΄ αυτήν την κίστην (=πλεκτό καλάθι), εις την οποία ο Ίων ήτο εκτεθειμένος ως βρέφος. Ιδούσα την κίστην η Κρέουσα ανεγνώρισε τον υιόν της.
Τούτων δεδομένων, σε συνδυασμό με τα αναφερόμενα στα ως άνω σύμβολα Α και Β, έχουμε τα εξής: Η Κρέουσα ήτο θυγατέρα του βασιλέως της Αττικής Ερεχθέως. Ο Ξούθος αποπεμφθείς εκ Φθίας και Θεσσαλίας υπό των αδελφών του, Αιολού και Δώρου, ενυμφεύθη εν Αθήναις την Κρέουσα. Ο Ίων ήτο, κατά τον Ευριπίδη, υιός της Κρέουσας εκ του θεού Απόλλωνος. Ο Μακεδνός ή Μακεδών ήτο υιός του Διός εκ της Θυίας. Άρα ο Μακεδνός ή Μακεδών ήτο ετεροθαλής αδελφός του θεού Απόλλωνος, υιού του Διός. Ως εκ τούτου, ο Ίων, υιός του θεού Απόλλωνος, ήτο ανηψιός του Μακεδόνος.
Συνεπώς και υπό των υπό σύμβ. Γ αναφερθέντων προκύπτει πως οι Έλληνες Ίωνες, απόγονοι του Ίωνα (Πόντιοι, Μικρασιάτες κ.λ.π.) είναι ανηψιοί των Ελλήνων Μακεδόνων ή Μακεδνών, απογόνων του Μακεδόνα ή Μακεδνού και οι Έλληνες Μακεδόνες ή Μακεδνοί είναι θείοι των Ελλήνων Ιώνων (Ποντίων, Μικρασιατών κ.λ.π.)
Ο θεός Απόλλων ήτο προστάτης του Πόντου από την αρχαιότητα. Εθεωρείτο παππούς των Ιώνων, ως πατήρ του πατρός των Ίωνος. Ήτο ο αγαπημένος θεός των Ιώνων Ποντίων και των Ιώνων Μικράς Ασίας. Οι Ίωνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας δημιούργησαν αθλητικά σωματεία που φέρουν το όνομα του θεού Απόλλωνα (π.χ. Απόλλων Καλαμαριάς, Απόλλων Πόντου, Απόλλων Σμύρνης).
Ο Απόλλων Καλαμαριάς έχει, ως διακριτικό τίτλο και έμβλημά του, σήμα με την κεφαλή του κιθαρωδού θεού Απόλλωνος, του θεού της μουσικής, των τεχνών και του φωτός, το όνομά του θεού: ΑΠΟΛΛΩΝ και το έτος ιδρύσεως του σωματείου: 1926. Ο Απόλλων Πόντου έχει, ως διακριτικό τίτλο και έμβλημά του, σήμα με τον μονοκέφαλο αετό, σύμβολο της αυτοκρατορίας του Πόντου, – ο δικέφαλος αετός ήταν σύμβολο της Ελληνοβυζαντινής αυτοκρατορίας- και στο στήθος του αετού απεικονισμένο το πρόσωπο του θεού Απόλλωνος με το όνομά του : ΑΠΟΛΛΩΝ. Ο Απόλλων Σμύρνης έχει, ως διακριτικό τίτλο και έμβλημά του, σήμα με την μορφή του προσώπου του θεού Απόλλωνος και το όνομά του : ΑΠΟΛΛΩΝ.
Προσέτι κατά την αρχαιότητα Ίωνες από τον Πόντο, την Μικρά Ασία, τα Νησιά του Αιγαίου μας, τη Θράκη μας, την Κάτω Ιταλία και Σικελία, τα παράλια της Γαλλίας και τις ακτές της Ισπανίας συμμετείχαν στα «Δήλια». Τα «Δήλια» ήσαν θρησκευτικές εκδηλώσεις των ανά τον κόσμο Ιώνων, τα οποία διοργανώνονταν κάθε έτος στο ιωνικό νησί Δήλος του Αιγαίου μας προς τιμήν του θεού Απόλλωνος.
Η Λητώ θυγατέρα του Κοίου και της Φοίβης, Τιτανίς, είχε εκ του Διός τέκνα τον Απόλλωνα και την Άρτεμιν (Ησίοδ. Θεογονία 406.921). Εις τον Ομηρικό ΄Υμνο του Απόλλωνος η Λητώ αγαπάται υπό του Διός, ήδη μετά της Ήρας νυμφευομένου, και υπό ταύτης ζηλοτυπούσης καταδιώκεται εις όλην την γην και εν Δήλω, επί του όρους Κύνθου γεννά τον Απόλλωνα και την Άρτεμιν. Ο Δήλιος Απόλλων ελατρεύετο υπερβολικά υπό των απανταχού Ιώνων, διότι εθεωρείτο πατέρας του γενάρχη τους Ίωνα. Η εορτή αυτή ήτο εορτή πανιώνιας λατρείας προς τον θεό αυτό. Κατ΄ αυτήν συνεκεντρώνοντο όλοι οι Ίωνες, από Αθήνα, Αττική, Εύβοια, Κυκλάδες, Μικρασιατική Ιωνία, Σάμο, Χίο, κ.λ.π. Τούτο μαρτυρείται ρητά τόσον από τον «Ύμνον εις Απόλλωνα» που εψάλλετο όσον και από τον ιστορικό μας Θουκυδίδη. «Όποιος δει τους Ίωνες σ΄ αυτό το πανηγύρι, θα πιστέψει ότι δεν γερνούν ποτέ και δεν πεθαίνουν» λέγει ο ποιητής. Αναφερόμενος ο αρχαίος Έλλην φιλόσοφος Πλάτων προς όλους τους Έλληνες έλεγε : «Έλληνες αεί παίδες έστε. Γέρων δε Έλλην ουκ έστιν».(=Σεις οι Έλληνες είσθε πάντα παιδιά. Γέρος Έλλην δεν υπάρχει). Οι προσκυνητές, λοιπόν, Ίωνες προσέρχονταν στο νησί Δήλο, κατά την εορτή, με τις γυναίκες και τα παιδιά τους φορώντας τους χαρακτηριστικούς μακρείς χιτώνες, που συνήθιζαν να φορούν οι Ίωνες. Κατά την θρησκευτική αυτή εκδήλωση διεξάγονταν αγώνες αθλητικοί, χορευτικοί, μουσικοί. Η εορτή έδινε την ευκαιρία γνωριμίας και επαφής μεταξύ των Ιώνων από διαφορετικές ιωνικές πόλεις-κράτη και την αφορμή για καλλιέργεια και διαμόρφωση μίας ιωνικής συνείδησης. Η παρουσία δε και εκπροσώπων άλλων ελληνικών φύλων (Δωριέων εκ Πελοποννήσου, εξ Ελληνικής Μακεδονίας, εκ Κρήτης, εκ Δωδεκαννήσων), Αιολέων, Αχαιών) στην εορτή αυτή συνέβαλε και συντελούσε στη συνειδητοποίηση της ελληνικής εθνικής ενότητος.
Αλλά και Ίωνες από άλλα μέρη της Μεσογείου (Σικελία και Κάτω Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία) παρευρίσκοντο στην εορτή των «Δηλίων». Η ιωνική πόλη Νάξος της Κάτω Ιταλίας, (σημερ. Ciardini Naxos), ήταν η αρχαιότερη ελληνική αποικία στη Σικελία και ιδρύθηκε από Χαλκιδείς της Εύβοιας το 757/734 π.Χ. Για την πόλη αυτή (Νάξο) ο Θουκυδίδης αναφέρει πως ιδρύθηκε από Χαλκιδείς της Ευβοίας, αν και φαίνεται να φέρει το όνομα κυκλαδικού νησιού, της Νάξου Κυκλάδων. Στην ίδια πόλη (Νάξο Σικελίας) σήμερα υπάρχουν υπολείμματα του ναού της Αφροδίτης και έξω από την πόλη ιδρύθηκε από τον αρχηγό των Χαλκιδέων της Ευβοίας Θεοκλή ή Θουκλή ο βωμός του Απόλλωνα Αρχηγέτη. Όταν ξεκινούσαν από την Σικελία με προορισμό την Ελλάδα Ίωνες-αντιπρόσωποι της Νάξου της Κάτω Ιταλίας για να παρευρεθούν στις θρησκευτικές τελετές στην Ελλάδα, όπως τα «Δήλια», θυσίαζαν πρώτα σ΄αυτόν τον βωμό του Απόλλωνος και μετά κατέφθαναν στα «Δήλια». Βωμός λοιπόν του θεού Απόλλωνα στην Νάξο της Κάτω Ιταλίας λοιπόν, βωμός του θεού Απόλλωνα στη νήσο Δήλο, με τα «Δήλια».
Κάτι αντίστοιχο πραγματοποιούν σήμερα οι ανά την Ελληνική Επικράτεια Ίωνες-Πόντιοι. Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος διοργανώνει κατ΄ έτος Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών, μόνο που σήμερα η διοργάνωση συντελείται σε διαφορετική πόλη της χώρας μας κάθε φορά, και όχι μόνιμα σε μία πόλη όπως παλιά τα «Δήλια» στη Δήλο. Η σύγχρονη διοργάνωση βέβαια δεν έχει θρησκευτικό χαρακτήρα. Μέσα από τον θεσμό αυτό σφυρηλατείται πνεύμα σύμπνοιας, συνεργασίας, ενότητος, ομοψυχίας και εθνικής υπερηφάνειας των Ιώνων Ποντίων, μείζονα στόχευση των οποίων είναι η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Καιρός, δε, να δημιουργηθεί και η Παγκόσμια Παμποντιακή Ομοσπονδία, στην οποία θα συμμετέχουν οι Πόντιοι της Διασποράς σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, με μέλη την ανά ήπειρο Ποντιακή Ομοσπονδία, ήτοι τις Ποντιακές Ομοσπονδίες Ευρώπης, Αμερικής, Ωκεανίας, Ασίας, Αφρικής.
Και από τις τρεις ως άνω υπό συμβόλων Α, Β, Γ αναλύσεις καταφαίνεται πως οι απανταχού Ίωνες (Πόντιοι, Μικρασιάτες κ.λ.π.) είναι ανηψιοί των Ελλήνων Μακεδόνων. Οι Έλληνες Μακεδόνες λοιπόν είναι θείοι των Ελλήνων Ιώνων (Ποντίων, Μικρασιατών, κ.λ.π.).
Εν κατακλείδι, οι Έλληνες Πόντιοι ανά την ελληνική επικράτεια και ανά την υφήλιο είναι ανηψιοί των ανά την ελληνική επικράτεια και των ανά την υφήλιο Ελλήνων Μακεδόνων. Οι Έλληνες δε Μακεδόνες ανά την ελληνική επικράτεια και ανά την υφήλιο είναι θείοι των ανά την ελληνική επικράτεια και των ανά την υφήλιο Ελλήνων Ποντίων. 28-12-2024
