Η ανακούφιση των συμπολιτών με τη νέα γεώτρηση του Δήμου μας το 1960 (;) Είναι γνωστό φίλες και φίλοι, πως η λειψυδρία της πόλης μας ταλαιπωρούσε αφάνταστα τους κατοίκους που για μια στάμνα νερό έπρεπε να περιμένουν στη σειρά πολλές φορές και πάνω από 10 ώρες. Σημειώνουμε πως  το νερό από τις ελάχιστες βρύσες της πόλης χρησιμοποιείτο μόνο για το φαγητό και ότι είχε σχέση με την πόση και βρώση (νερό-φαΐ). για τις άλλες δουλειές της καθημερινότητας υπήρχε το νερό του πηγαδιού που  σχεδόν υπήρχαν σε όλα τα σπίτια.

Την αγανάκτηση αυτή των κατοίκων από τη λειψυδρία, την ανακούφιζε η κάθε νέα γεώτρηση που μείωνε το χρόνο αναμονής τους στην ουρά για λίγο νεράκι, σημείο που να πανηγυρίζουν το γεγονός όπως  οι φίλοι και φίλοι της φώτο μας.

Στη φώτο μας  από αριστερά: Το φαινόμενο της λειψυδρίας το έζησε και η καλή μας επισκέπτρια από την Αθήνα Καϊμάκη Μαρία-συγγενής της Δασκαλοπούλου-, η Δασκαλοπούλου Μαρία, ο Τακουλίδη

Γιώργος- κάτοικος και ταξιτζής, η Παναγιωτίδου Αννα, ο Παπαδόπουλος Γιάννης και η σύζυγος του,

Ελπινίκη Δασκαλοπούλου – Παπαδοπούλου .

Τόση ήταν η χαρά τους για το νέο γεγονός ώστε και ταξί να πληρώσουν για να δούνε και να απολαύσουν το ευχάριστο γεγονός.

Όχι όχι φίλες και φίλοι, με τη θέα του νερού δεν φωνάξανε θάλαττα – θάλαττα, αυτό έγινε επί Γερμανικής κατοχής το  1912 ή 1943. όταν ο Γερμανός Φρούραρχος FRITS υποχρέωσε όλους τους άρρενες σε προσωπική εργασία για τη διάνοιξη του αγωγού ύδρευσης Πτολεμαίου, από τις πηγές Βλάστης- Αναρράχης. Πρόκειται για το νερό της γνωστής, στους παλιούς, της ιστορικής “ΒΡΥΣΟΥΛΑΣ”, της Άνω ΙΊτολεμαίδας και όχι μόνο…