Στο μακρινό 1975 ο -ακόμα εν ζωή- David Alan Mamet έγραψε τον περίφημο «Αμερικανικό Βούβαλο», ένα σπουδαίο θεατρικό έργο χάρη στο οποίο ο πασίγνωστος πλέον αμερικανοεβραίος συγγραφέας άρχισε να κερδίζει επάξια την αποδοχή των αυστηρών κριτικών της εποχής. Μέσα από την χωρίς εξωραϊσμούς περιγραφή της ωμής πραγματικότητας και μέσω της απαραίτητης κωμικής δοσολογίας διεισδυτικού και στοχευμένου μαύρου χιούμορ κατορθώνει να περάσει στον αναγνώστη και θεατή πολλαπλά μηνύματα, από τη διάψευση του πολυθρύλητου αμερικανικού ονείρου μέχρι την όχι σπάνια προδοσία στις ανθρώπινες σχέσεις και από τη ματαιοδοξία ή την ηθική σήψη που πολλές φορές χαρακτηρίζει τον κόσμο μέχρι τη μεταμέλεια που εξίσου συχνά σημαδεύει τις πολύπλοκες συναναστροφές σε όλες τις εκφάνσεις του βίου.

Στην Κοζάνη έχουμε την τύχη και τη χαρά να παρακολουθήσουμε το έργο του Μάμετ σε μια αξιέπαινη από κάθε άποψη εκτέλεση της θεατρικής ομάδας «Επέκεινα»: ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης υποδύεται πολύ αποτελεσματικά και εύστοχα τον Ντον, τον φιλάνθρωπο, αλλά και «ανήσυχο» ιδιοκτήτη του παλαιοπωλείου μέσα στο οποίο διαδραματίζεται όλη η πλοκή, ο Τάσος Ανδρεάδης ενσαρκώνει με δυναμικό τρόπο τον «δάσκαλο» Ουόλτερ που όμως μόνο ηθικές αναστολές ή ανθρωπιστικές απόψεις δεν έχει, ενώ ο Κωνσταντίνος Καρανάτσιος δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στον ρόλο του Μπομπ, ενός ευάλωτου και εκτεθειμένου νεαρού, που όμως κινητοποιεί συνεχώς τη δράση και συμβάλλει αποφασιστικά στην αποκάλυψη των αληθινών ρόλων όλων των εμπλεκόμενων προσώπων. Όλες οι υπόλοιπες διαστάσεις (σκηνοθεσία, σκηνικά, μουσική, φωτισμός) κινούνται στον σωστό συσχετισμό σχεδιασμού, οργάνωσης και αποτελέσματος δημιουργώντας την κατάλληλη θεατρική ατμόσφαιρα σε έναν χώρο ούτως ή άλλως μυσταγωγικό χάρη στην άμεση επαφή με τους εκάστοτε πρωταγωνιστές και το απαραίτητο στοιχείο της μέθεξης που εξασφαλίζεται ευκολότερα σε σύγκριση με μια αχανή αίθουσα.

Ότι δεν έχουμε πολλές επιλογές ψυχαγωγικού χαρακτήρα στον τόπο μας είναι γνωστό και ως ένα σημείο αναπόφευκτο λόγω μεγέθους πόλης, γεωγραφικής θέσης και λοιπών παραγόντων. Γι’ αυτό, βέβαια, οφείλουμε δουλειές του πνεύματος και του πολιτισμού, ανεξαρτήτως μεγέθους, εμπορικής εμβέλειας ή πρωτοκλασάτων συντελεστών, να τις αγκαλιάζουμε και να τις αποδίδουμε έμπρακτα την αξία που τους αρμόζει: ο τοπικός «Αμερικανός Βούβαλος» με τη θεατρική αγνότητα που τον χαρακτηρίζει, με τον καλώς εννοούμενο ερασιτεχνικό ρομαντισμό στο στήσιμο και στις εκτελέσεις και με το αξιόλογο αποτέλεσμα που παράγει και προσφέρει, αξίζει να ενταχθεί στη συγκεκριμένη κατηγορία, καθώς «μουγκρίζει» ιδέες, μηνύματα, νοοτροπίες και απόψεις που μόνο ως ρεαλιστικά και διαχρονικά μαθήματα ζωής μπορούμε να τα εκλάβουμε. Όσοι και όσες δεν το είδατε, προλαβαίνετε στο τριήμερο 9 έως 11 Νοεμβρίου στην εναλλακτική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης…