«Εκρηκτική ατμόσφαιρα» είχαμε για μια ακόμα φορά το βράδυ της περασμένης Τετάρτης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας.
Έντονες αντιπαραθέσεις, διαξιφισμοί, υψηλοί τόνοι, αλληλοκατηγορίες, αποχωρήσεις, συνέθεσαν και πάλι ένα σκηνικό το οποίο, σε γενικές γραμμές και με κάποιες διαφοροποιήσεις, το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται αρκετές φορές μέχρι τώρα την τρέχουσα αυτοδιοικητική θητεία
***
Ένας παλιός πολιτικός συνήθιζε να λέει πως ένα δημοκρατικό όργανο, όπως είναι, φυσικά, το Περιφερειακό Συμβούλιο, δεν είναι υποχρεωτικό να θυμίζει… εκκλησία.
Δεν έχει άδικο.
Κάποιες φορές οι τόνοι είναι πολύ πιθανό, και ίσως και να πρέπει, ν’ ανέβουν, όταν έχουμε ανταλλαγή επιχειρημάτων και διαφωνίες, όταν αντιπαρατίθενται πολιτικές και προτάσεις που μπορεί να είναι εντελώς αντίθετες ή όταν υπάρχουν διαφορετικές οπτικές και προσεγγίσεις γύρω από κάποιο θέμα.
Ο διάλογος μπορεί να εξελίσσεται και να αποδίδει ακόμα καλύτερα μέσα από λεκτικές συγκρούσεις.
***
Εξάλλου, όπως παραδέχονται και υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις είναι μέρος της ζωής μας, των σχέσεων μας και τελικά μέρος του εαυτού μας.
Έτσι, μια διαφωνία είναι δυνατόν σε πολλές περιπτώσεις να εξελιχθεί σε σύγκρουση, μέσω της οποίας αναδεικνύονται και ξεκαθαρίζονται οι διαφορές που υπάρχουν, κάτι εντελώς φυσιολογικό και αναμενόμενο μέσα σε μια κοινωνία ανθρώπων.
***
Αν εστιάσουμε αποκλειστικά στην πολιτική, εκεί η διαφορετική άποψη και η διαφωνία είναι πολλαπλά χρήσιμες και πολλές φορές οδηγούν στη βελτίωση κάποιων αποφάσεων, στη διόρθωση, ή και την αλλαγή τους, με ωφελημένο, τελικά, το κοινωνικό σύνολο.
Αρκεί βέβαια οι όποιες απόψεις και ο τρόπος που αυτές εκφράζονται να μένουν αποκλειστικά σε πολιτικό, κόσμιο, επίπεδο, χωρίς να διολισθαίνουν στο επίπεδο της παραπολιτικής ή της προσβολής των άλλων.
***
Σε ό,τι αφορά το Περιφερειακό Συμβούλιο της Δυτικής Μακεδονίας μια και αυτό μας έδωσε την αφορμή των σχολίων αυτών, στην προχθεσινή συνεδρίαση του και σε κάποια σημεία της η κατάσταση ξέφυγε όχι για πολιτικούς λόγους, αλλά για καθαρά προσωπικούς.
Όπως το συνηθίζουμε, δεν θα ασχοληθούμε με το ποιος φταίει και αν η ευθύνη βαρύνει περισσότερο ή λιγότερο τον έναν, τον άλλο ή τον τρίτο.
(Όσοι δεν έτυχε να διαβάσετε τι ακριβώς έγινε προχθές, όπως τα μετέφερε το ρεπορτάζ του e-ptolemeos.gr και θέλετε να μάθετε σε τι αναφερόμαστε: Απίστευτο ξέσπασμα Γκοβεδάρου κατά Βύζα και Αμανατίδη: «Έβρισε το σπίτι μου και δεν παίρνεις θέση τόσο καιρό- Φοράς παντελόνια, παραδέξου τι είπες…»)
Εμείς θα σταθούμε μόνο στο αποτέλεσμα.
***
Και το αποτέλεσμα ήταν να βγει προς τα έξω μια εικόνα που μόνο ευχάριστη δεν ήταν ενώ προκαλεί εύλογο προβληματισμό σε όποιον την παρακολούθησε.
Μεταξύ ανθρώπων υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα θέματα που θα τους φέρνουν απέναντι.
Και οι πολιτικοί άνθρωποι είναι.
Ωστόσο, υπάρχει πάντα μια νοητή γραμμή που όσοι εκτίθενται δημόσια και βρίσκονται σε κάποια θέση, όποια κι αν είναι αυτή, εκπροσωπώντας τους πολίτες που τους ψήφισαν, καλό είναι να προσέχουν και να μην την ξεπερνούν.
Έτσι, προστατεύουν τόσο τον εαυτό τους, όσο και το αξίωμα ή το θεσμό που υπηρετούν.
Μήπως έχουμε ρεκόρ διακοπών των συνεδριάσεων;
Για να ελαφρύνουμε κάπως το ήδη… βεβαρημένο κλίμα απ’ τα όσα συνέβησαν προχθές στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας, στρέφουμε την προσοχή μας σε κάτι που μας έκανε εντύπωση και αφορά τις ολιγόλεπτες διακοπές της συνεδρίασης στις οποίες ενίοτε καταφεύγει, θέλοντας και μη, ο Πρόεδρος του οργάνου.
Μια… σολομώντεια λύση προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα να εκτονωθεί το κλίμα των συνεδριάσεων όταν η ένταση ανεβαίνει πολύ και οι αντιπαραθέσεις ξεφεύγουν από τα ανεκτά ή τα προβλεπόμενα όρια.
***
Μια λύση που την είδαμε να εφαρμόζεται αρκετές φορές, ειδικά το τελευταίο διάστημα, από τον Πρόεδρο, τον κ. Νίκο Σαμαρά.
Επειδή, λοιπόν, έχουμε την εντύπωση πως αναγκάζεται να το κάνει αρκετά συχνά, αναρωτιόμαστε αν έχουμε καταγράψει, τελευταία, κάποιο ρεκόρ τέτοιων διακοπών, έναντι προηγούμενων Περιφερειακών Συμβουλίων.
Ως στατιστικό και μόνο στοιχείο, εκτός από ενδιαφέρον, θα πιστοποιούσε και αν στο παρόν Περιφερειακό Συμβούλιο… ανάβουν πιο εύκολα τα αίματα, ή αν άναβαν περισσότερο σε κάποια άλλα παλαιοτέρων ετών.