Mιλώντας για την Καστοριά, η λίμνη είναι αυτή που κυριαρχεί. Tραβάει το ενδιαφέρον του επισκέπτη και γύρω της συμβαίνουν όμορφα πράγματα: έτσι, η πόλη καθίσταται πόλος έλξης τουριστών.

Για κάποιους, η Καστοριά είναι η πιο όμορφη πόλη της Ελλάδας, για κάποιους άλλους, είναι η πόλη που έχει συνδυαστεί με χειμερινές διακοπές. Το σίγουρο είναι ότι, μετά και από το ταξίδι μας στην πόλη, έχω ξεκαθαρίσει ότι πέραν της λίμνης, έχει πολλά ακόμη να αναδείξει και σίγουρα δίνει πληθώρα επιλογών στον επισκέπτη.

Ένα τέτοιο σημείο είναι και το Σπήλαιο του Δράκου. Παρόλο που βρίσκεται μια ανάσα από τον αστικό ιστό, πάνω στον παραλίμνιο, λίγο μετά την περιοχή του Ντολτσό, μένει στην αφάνεια, ενώ είναι ένα από τα πιο όμορφα σπήλαια της χώρας μας.

Πριν το επισκεφθώ με τον φωτογράφο στην αποστολή, Ηλία Κοσίντα, για να το δούμε και να απαθανατιστεί, ρωτήσαμε αρκετούς Καστοριανούς. Φυσικά και γνώριζαν όλοι την ύπαρξή του αλλά ήταν απογοητευτικά μικρό το ποσοστό αυτών που το είχαν επισκεφτεί.

Στην είσοδο με τις γάτες
Αφήνουμε πίσω μας την πόλη και κινούμαστε παράλληλα με τη λίμνη στη χερσόνησο κάτω από τα πελώρια πλατάνια, που και λόγω εποχής ρίχνουν τα φύλλα τους. Περνάμε το νοσοκομείο της πόλης, και ύστερα από λίγο, βρισκόμαστε στην είσοδο του σπηλαίου. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στον άνετο χώρο στάθμευσης και βρισκόμαστε στην είσοδο. Όσο περιμένουμε, δύο-τρεις γάτες, είτε στέκονται και απολαμβάνουν τον ήλιο όπως οι ακτίνες του βρίσκουν δίοδο από τα εναπομείναντα πλατανόφυλλα, είτε περιεργάζονται τον χώρο.

Η ανακάλυψη του Σπηλαίου
Η ιστορία της ανακάλυψης του Σπηλαίου του Δράκου ξεκινά από τη δεκαετία του 1940, όταν ένας ντόπιος παρατήρησε την είσοδο του σπηλαίου κατά τη διάνοιξη ενός παραλίμνιου δρόμου. Η αλήθεια είναι ότι, πριν από αυτό, δεν υπήρχαν γραπτές αναφορές για το σπήλαιο, αλλά ούτε και κάποια άλλη έμμεση αναφορά σε αυτό. Μετά τον εντοπισμό του και καθώς η Ελλάδα βρισκόταν μετά τον πόλεμο αντιμετωπίζοντας σοβαρά κοινωνικοοικονομικά θέματα, για 20 και πλέον χρόνια δεν γίνεται καμία προσπάθεια ανάδειξής του. Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια, έγινε το 1963, από τον Τζώνη Ζερβουδάκη και την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία, με τις έρευνες να ολοκληρώνονται το 1969.

Διαβάστε περισσότερα στο Travel.gr