Όταν δεν υπάρχει… πολιτισμός σε χώρους πολιτισμού!

Αίσθηση αλλά και μεγάλη… αναγνωσιμότητα προκάλεσε ένα από τα θέματα που δημοσίευσε προχθές η ενημερωτική μας ιστοσελίδα e-ptolemeos.gr με τίτλο: «Πανελληνίως ρεζίλι ο Δήμος Κοζάνης από αναρτήσεις γνωστών ηθοποιών για το Δημοτικό Θέατρο- Η σκληρή σύγκριση με την φιλοξενία και τις υποδομές στο Βόλο».

Το θέμα που αναδείχτηκε ως ένα από τα πλέον διαβασμένα της ενημερωτικής ιστοσελίδας μας, ξεκίνησε από μια ανάρτηση της ηθοποιού κυρίας Τζόυς Ευείδη, η οποία ως μέλος του θιάσου που παρουσίασε το βράδυ της περασμένης Κυριακής στο ανοιχτό θέατρο Κοζάνης το έργο «Η σπασμένη στάμνα», έγραψε στο προφίλ της στο facebook τα εξής:

«Στο υπεροχο θέατρο της Κοζάνης ο ηθοποιός δεν εχει ούτε νερο να πιει και αν θελει πιπι πρεπει να παει στο δασος γιατί τα καμαρίνια και οι τουαλέτες ειναι άθλιες και πανβρωμικες … κάθε πέρσι και καλυτερα !!! Ντροπή Ντροπή Ντροπή !!!»

Η ανάρτηση της κ. Ευείδη αναπαράχθηκε στο facebook, σχολιάστηκε αναλόγως από πολλούς και διάφορους, ενώ υπήρξε και η σχετική απάντηση- τοποθέτηση για το θέμα του αρμοδίου Αντιδημάρχου Κοζάνης κ. Γιάννη Ιωαννίδη (σ. σ. αναφέρονται όλα στο σχετικό ρεπορτάζ του e-ptolemeos.gr) όταν συζητήθηκε και στο Δημοτικό Συμβούλιο.

***

Προφανώς δεν είναι δυνατόν να δώσει κανείς άδικο στην κ. Ευείδη, η οποία πολύ απλά μίλησε για τα αυτονόητα και τα απολύτως απαραίτητα που πρέπει να διαθέτει ένας τέτοιος χώρος που φιλοξενεί εκδηλώσεις πολιτισμού.

Γιατί πολύ απλά ένας τέτοιος χώρος οφείλει να είναι και ο ίδιος… πολιτισμένος, παρέχοντας τις υπηρεσίες που πρέπει τόσο σ’ αυτούς που συμμετέχουν στην όποια εκδήλωση όσο και στους θεατές που την παρακολουθούν.

***

Κατά την  άποψη μας, το μείζον και το βασικό θέμα δεν είναι αν, με ό,τι συνέβη και εξ αιτίας της ανάρτησης της ηθοποιού, επλήγη το πρεστίζ του Δήμου Κοζάνης ή αν έγινε «πανελληνίως ρεζίλι» όπως τόνισε με το ρεπορτάζ του ο ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ.

Το μείζον και το ουσιαστικό είναι πώς διαχειρίζεται, πώς φροντίζει, πώς συντηρεί και πώς διαφυλάττει  ο Δήμος εγκαταστάσεις σαν αυτές του ανοιχτού θεάτρου Κοζάνης.

Εγκαταστάσεις που είναι μοναδικές στο είδος τους και απόλυτα χρήσιμες και απαραίτητες καθώς εξυπηρετούν μια σειρά εκδηλώσεων που δεν είναι δυνατόν, αλλά και δεν πρέπει, να γίνονται οπουδήποτε αλλού (π.χ. σε γήπεδα, ή σε αυλές σχολείων, όπως συμβαίνει σε άλλες περιοχές).

***

Το συγκεκριμένο θέατρο λειτουργεί εδώ και δεκαετίες, αν δεν κάνουμε λάθος, και εκτός από τα θέματα καθαριότητας έχει και άλλα άλυτα ζητήματα που χρονίζουν.

Από τα άβολα καρεκλάκια των κερκίδων, τα οποία βρίσκονται εκεί από την πρώτη μέρα λειτουργίας του χώρου μέχρι τα σημεία που χρήζουν επισκευής ή συντήρησης για να μην λειτουργούν ως πιθανές παγίδες για τους θεατές, είναι πολλά όσα πρέπει να γίνουν για να εκσυγχρονιστεί ο χώρος, έτσι ώστε να λειτουργεί με βάση τις απαραίτητες σημερινές προδιαγραφές.

***

Οι όποιες υποδομές, όσο σπουδαίες και σύγχρονες και αν είναι, αλλά και οι δομές, δεν παράγουν ποτέ από μόνες τους πολιτισμό.

Πολιτισμό παράγουν οι άνθρωποι.

Μόνο που οι άνθρωποι για να μπορούν να το κάνουν όσο πιο αποδοτικά και καλύτερα μπορούν πρέπει να έχουν και τους κατάλληλους χώρους.

Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Κοζάνη και το Δήμο της, αλλά κάθε περιοχή και κάθε Δήμο.

***

Είναι γεγονός πως ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει πολλά και σημαντικά βήματα στον τομέα των υποδομών και στο χώρο του πολιτισμού στη χώρα μας.

Η αξιοποίηση πολλών ευρωπαϊκών προγραμμάτων βοήθησε σ’ αυτό.

Το άσχημο όμως είναι πως αρκετά, όπως δημιουργήθηκαν έτσι και εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους, με αποτέλεσμα να φθείρονται, καθώς όπως αποδεικνύεται στην πράξη τελικά είναι πιο εύκολο να κατασκευάσεις κάτι απ’ το να το συντηρήσεις.

Είναι αλήθεια πως πολλές φορές η αιτία για όλα αυτά είναι η έλλειψη προσωπικού αλλά και πόρων.

Όμως, όσοι αποφασίσουν να εκτεθούν στην κρίση των συμπολιτών τους και εκλεγούν, είναι υποχρεωμένοι να βρουν τρόπους για να ξεπεράσουν τα εμπόδια που υπάρχουν και να βρουν λύσεις.

Το ότι κάποια πράγματα δεν έγιναν, ως όφειλαν, και κατά το παρελθόν από κάποιους προηγούμενους, είναι μια πραγματικότητα, αλλά δεν μπορεί να είναι και η μόνιμη δικαιολογία.

Όποιος έχει την εξουσία και τις αρμοδιότητες οφείλει να τις ασκεί για ν’ αποδείξει πως μπορεί καλύτερα από τους όποιους προκατόχους του.