Κάτι από συνάξεις… παλαιών συμμαθητών θυμίζουν οι πρόσφατες συγκεντρώσεις στελεχών, μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ.

Συγκεντρώσεις που γίνονται προκειμένου ν’ ακούσουν τι έχουν να πουν οι υποψήφιοι Πρόεδροι του κόμματος που θα διεκδικήσουν την ψήφο τους την Κυριακή 6 Οκτωβρίου.

Αγκαλιές, φιλιά, χαμόγελα αλλά και μπόλικη συγκίνηση τα στοιχεία που μπορεί να διακρίνει κανείς στα διάφορα βίντεο και τις φωτογραφίες που κυκλοφορούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης.

Όλα αυτά βέβαια αφού ξεπεραστεί η αρχική αμηχανία που επικρατεί σε αρκετές περιπτώσεις.

Αμηχανία που οφείλεται στις εξωτερικές αλλαγές που προκάλεσε ο πανδαμάτωρ χρόνος σε όλους, με αποτέλεσμα παλαιοί και αγαπημένοι σύντροφοι που κάποτε συνυπήρξαν στην ίδια κλαδική δίνοντας μάχες στους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τα γραφεία, αλλά και τα… κέντρα διασκέδασης (σ. σ. ένας από τους βασικούς λόγους που οι αποκαλούμενες «εποχές ΠΑΣΟΚ» έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη πολλών και κάθε φορά που ανακαλούνται προκαλούν μια γλυκιά νοσταλγία, παρόλο που πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, είναι γιατί κατάφερναν να τα συνδυάζουν όλα. Και αγώνες αλλά και ψυχαγωγία στα… πολιτιστικά κέντρα της εποχής!), να δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν εαυτούς και αλλήλους.

***

«Κώστα, εσύ;»

«Όχι, ο Γιώργος είμαι!»

«Ω, ρε Γιώργο, πώς έγινες έτσι; Τρόμαξα να σε γνωρίσω…»

«Εσύ πάντως Τάκη, δεν άλλαξες καθόλου! Αμέσως σε κατάλαβα, με το που σε είδα  και είπα: ¨Αυτός σίγουρα είναι ο Τάκης!¨ »

«Ποιος Τάκης; Ο Μανόλης είμαι…»

«Ο Μανόλης; Κοίτα να δεις! Δεν άλλαξες καθόλου!»

είναι μόνο κάποιοι απ’ τους χαρακτηριστικούς διαλόγους που μάθαμε πως διαμείβονται μεταξύ τους στην αρχή και μέχρι να γίνει η εκ νέου ταυτοποίηση και να ξεκαθαρίσει ποιος είναι ποιος.

***

Η αμηχανία όμως μπορεί να οφείλεται, επίσης, και στο γεγονός πως ορισμένοι εκ των παλαιών συντρόφων αν και είχαν αποσχιστεί επιλέγοντας άλλοι το δρόμο προς τα αριστερά και άλλοι εκείνον που οδηγεί στα δεξιά, τώρα ξαναπαίρνουν το δρόμο τον παλιό που τους επαναφέρει και πάλι στην πολιτική τους μήτρα.

Σ’ αυτούς η αμηχανία είναι περισσότερο έκδηλη και πιο έντονη, ενώ συνοδεύεται και από μια εύλογη αγωνία, αφού έχουν κάθε λόγο να αναρωτώνται πώς θα τους αντιμετωπίσουν οι παλιοί σύντροφοι, τους οποίους πίκραναν και πλήγωσαν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν με τη φυγή τους ή την αποστασιοποίηση τους από το κόμμα.

Κανένα πρόβλημα.

Στην πράξη αποδεικνύεται πως όλα είναι πιο εύκολα και η υποδοχή που επιφυλάσσουν οι παλιοί και σταθεροί στους άρτι επαναπατρισθέντες είναι αρκετά θερμή και εγκάρδια κι αυτό γιατί η καρδιά του καλού Πασόκου παραμένει πάντα μεγάλη και, κυρίως, ανοιχτή.

Όπως ανοιχτή είναι και η αγκαλιά του!

***

Εξάλλου, όσοι έχουν ζήσει το ΠΑΣΟΚ από τη γέννηση του γνωρίζουν πολύ καλά πως αν δεν γινόταν ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα δεν θα κατάφερνε ποτέ να εξελιχθεί και σε κυβερνών κόμμα, μακροημερεύοντας μάλιστα στην εξουσία.

Σ’ αυτή την πορεία των πενήντα χρόνων του που συμπληρώθηκαν χθες 3 του Σεπτέμβρη (1974- 2024) κατά καιρούς ενσωμάτωσε στελέχη και μέλη απ’ όλο το ελληνικό πολιτικό φάσμα, δίνοντας μάλιστα σε πολλά απ’ αυτά σημαίνοντες ρόλους και την ευκαιρία να αναδείξουν το πολιτικό τους ταλέντο.

Όπως ακριβώς έγινε με το ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία όταν φάνηκε πως βαδίζει ολοταχώς προς την εξουσία και μάζευε όσα περισσότερα στελέχη μπορούσε από δεξιά και αριστερά, αρκετά απ’ τα οποία σήμερα εξακολουθούν να παραμένουν εκεί και δεν ξέρει ποιο να πρωτοδιαγράψει ο κ. Στέφανος Κασσελάκης.

Και όπως γίνεται σήμερα και με τη Νέα Δημοκρατία που μόλις δει διαθέσιμο στέλεχος του παλιού ΠΑΣΟΚ, κατά προτίμηση του Σημιτικού, σπεύδει να του βρει κάποια καλή θέση προκειμένου να αξιοποιήσει τις γνώσεις και την εμπειρία του, προκαλώντας τον ανάλογο εκνευρισμό και τον αναπόφευκτο θυμό στα δικά της παλιά δεξιά και παραδοσιακά στελέχη που αρχίζουν να φοβούνται, και έχουν κάθε δίκιο γι’ αυτό, ότι αργά ή γρήγορα μπορεί να δουν να επιλέγεται ως σήμα του κόμματος ο «μπλε ήλιος», ανάλογος με το γνωστό πράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ.

***

Παρόλο που δεν έχουμε ιδίαν αντίληψη και ό,τι γνωρίζουμε το αλιεύσαμε από φωτογραφίες, βίντεο και μαρτυρίες άλλων, εκείνο που, επίσης, μαθαίνουμε είναι πως από τις συγκεντρώσεις αυτές όλοι αποχωρούν ευχαριστημένοι λόγω της επανένωσης τους με παλιούς συναγωνιστές και γι’ αυτό ορισμένοι λέγεται πως σκέφτονται να προτείνουν να καθιερωθεί έτσι ώστε η εκλογή Προέδρου να γίνεται κάθε χρόνο.

Δεν είναι κακή ιδέα…

Εξάλλου, πολλοί παλιοί συμμαθητές με το που βρεθούν ξανά μετά από χρόνια, καθιερώνουν τις ετήσιες συνευρέσεις τους για να μην ξαναχαθούν.