Ο… θεσμός του ξαδέρφου στην ελληνική πολιτική σκηνή!

Όπως αποδείχτηκε τα τελευταία χρόνια, ένας Έλληνας πολιτικός που θα ήθελε να κάνει πετυχημένη καριέρα και να φτάσει ακόμα και στη θέση του Πρωθυπουργού, εκτός όλων των άλλων προσόντων που θα πρέπει να διαθέτει, ή ν’ αποκτήσει στην πορεία οφείλει, να έχει και τον απαραίτητο… ξάδερφο!

Κι όχι οποιονδήποτε ξάδερφο, αλλά έναν που θ’ ασχολείται και εκείνος με την πολιτική.

***

Ο πρώην Πρωθυπουργός και πρώην Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κώστας Αλέκου Καραμανλής έχει δύο ξαδέρφια που ασχολήθηκαν με την πολιτική, εξελέγησαν βουλευτές και διετέλεσαν και Υπουργοί, τον κ. Μιχάλη Λιάπη και τον κ. Κώστα Αχιλλέα Καραμανλή.

Ο πρώην Πρωθυπουργός και πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία κ. Αλέξης Τσίπρας έχει έναν ξάδερφο που ασχολείται με την πολιτική τον κ. Γιώργο Τσίπρα, ο οποίες υπήρξε βουλευτής (2019- 2023) και διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών και από το 2017 έως τον Ιούλιο του 2019 Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού και είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτές τις εκλογές.

***

Πρόσφατα, μας προέκυψε και ένας ακόμα ξάδερφος, αυτός του σημερινού Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία κ. Στέφανου Κασσελάκη.

Πρόκειται για τον κ. Βασίλη Κασσελάκη που θα είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής του κόμματος στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.

Βέβαια, σε μια απ’ τις πρώτες του εμφανίσεις σε τηλεοπτικό πάνελ προκάλεσε αντιδράσεις ακόμα και μέσα στο κόμμα του λόγω της τοποθέτησης του ότι «οι ψήφοι των Σπαρτιατών είναι ευπρόσδεκτες», για να τη διορθώσει λίγο αργότερα με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην οποία ανέφερε πως «τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, όσο και ο Πρόεδρός του, Στέφανος Κασσελάκης, έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν θέλουμε καμία ψήφο από την ακροδεξιά. Καμία ψήφο από τους Σπαρτιάτες».

Συμβαίνουν κι αυτά, ειδικά σε όσους στερούνται της ανάλογης πείρας, οπότε ας του το αναγνωρίσουμε ως ελαφρυντικό…

***

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είδε την είσοδο του ξαδέρφου του στην πολιτική ως ένα καλό προμήνυμα μιας δικής του πορείας προς το αξίωμα του Πρωθυπουργού!

Αν συμβεί όμως κάτι τέτοιο τότε δεν αποκλείεται να βλέπουμε όλους τους Έλληνες πολιτικούς του μέλλοντος με υψηλές φιλοδοξίες εκτός των άλλων προϋποθέσεων που θα προσπαθούν να εξασφαλίσουν να μεριμνούν για να βρεθεί και ο απαραίτητος ξάδερφος που θα ασχοληθεί με την πολιτική.

Το αν είναι πρώτος, δεύτερος, τρίτος ή κάποιος μακρινός ξάδερφος μικρή σημασία θα έχει.

Ξάδερφος να είναι μόνο…

Το φωτεινό παράδειγμα

της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πτολεμαΐδας.

Δεν ξέρουμε σε ποια θέση ανάμεσα στις βιβλιοθήκες της Δυτικής Μακεδονίας κατατάσσεται η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας με κριτήρια το μέγεθος της και τον αριθμό των βιβλίων που διαθέτει.

Είναι γνωστό πως στην Περιφέρεια μας υπάρχουν βιβλιοθήκες με μεγαλύτερη ιστορία και σημαντικές συλλογές χειρόγραφων, παλαίτυπων και σπάνιων βιβλίων.

Ωστόσο, εκείνο που μετράει και έχει αξία τελικά είναι πώς λειτουργεί σήμερα μια βιβλιοθήκη και το έργο που παράγει.

Με το κριτήριο αυτό ας μας επιτραπεί να υποθέσουμε πως η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας βρίσκεται σίγουρα στις πρώτες θέσεις.

***

Δεν πρόκειται για υποκειμενική κρίση, αλλά για συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα από τα ίδια τα γεγονότα.

Πάρτε, για παράδειγμα, το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας «Λογοτεχνικές διαδρομές στην ιστορία» το οποίο αφού διέγραψε μια πετυχημένη πορεία από τις αρχές του φετινού χειμώνα ολοκληρώθηκε έχοντας πετύχει να συνενώσει πολλές αναγνωστικές κοινότητες από διάφορα μέρη της Ελλάδας, πραγματοποίησε το περασμένο Σάββατο (20 Απριλίου) την τελετή λήξης του όπου παρουσιάστηκε η πολύ σημαντική δουλειά που έγινε.

***

Το πρόγραμμα αυτό δεν ήταν το πρώτο που σχεδίασε, προγραμμάτισε και υλοποίησε η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας και προφανώς δεν θα είναι το τελευταίο.

Το σπουδαιότερο όλων όμως είναι πως ό,τι γίνεται δεν είναι κάποιο πυροτέχνημα, αλλά ο καρπός μιας μεθοδικής, καλά οργανωμένης, με πολύ μεράκι και με περισσή φαντασία δουλειάς, που πείθει πως υπάρχει συγκεκριμένο και καλά δομημένο σχέδιο.

Ένα σχέδιο που στο κέντρο του έχει, κυρίως, τα παιδιά, που σήμερα μυούνται στο βιβλίο και εθίζονται στην ανάγνωση και αύριο κάποια απ’ αυτά, μακάρι όλα, θα γίνουν οι χρήστες και οι στυλοβάτες της Βιβλιοθήκης.

Μιας βιβλιοθήκης που μας αποδεικνύει έμπρακτα πως δεν έχει σημασία το μέγεθος ή η ιστορικότητα, αλλά η αγάπη γι’ αυτό που υπηρετείς, η οποία υπερβαίνει την όποια επαγγελματική υποχρέωση και εξελίσσεται σε καθήκον, το οποίο κάποιοι έχουν αναλάβει και υπηρετούν με επιτυχία.