Η συνέχεια περί εδαφών και άλλων… δαιμονίων!
Αν από κάποια περιμέναμε να σηκώσει το… γάντι και να τοποθετηθεί στα όσα είχε γράψει την προηγούμενη εβδομάδα ο Αντιπεριφερειάρχης τεχνικών έργων κ. Χαρίσιος Γκοβεδάρος για το θέμα των εδαφών, που αναπαραγάγαμε και μέσα από τη στήλη μας, αυτή ήταν σίγουρα η επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας κ. Γεωργία Ζεμπιλιάδου.
Και δεν πέσαμε έξω, καθώς και το… σήκωσε το γάντι και τοποθετήθηκε μ’ ένα κείμενο- ποταμό, στο οποίο όμως παρατίθεται όλο το χρονικό του πώς φτάσαμε μέχρι εδώ μέσω συγκεκριμένων Νόμων και αποφάσεων.
***
Όποιος θέλει να διαβάσει όλο το κείμενο της κ. Ζεμπιλιάδου που δημοσιεύτηκε το Σάββατο στο e-ptolemeos.gr, μπορεί να το κάνει χρησιμοποιώντας το σύνδεσμο https://e-ptolemeos.gr/i-apantisi-tis-georgias-zempiliadou-ston-chari-gkovedaro-se-osa-eiche-anaferei-gia-tin-parousiasi-ton-eidikon-poleodomikon-schedion-gia-ta-lignitika-pedia.
Το κείμενο της επικεφαλής της Περιφερειακής Παράταξης ΕΛΠΙΔΑ εκτός από την κριτική που ασκεί στις κυβερνητικές επιλογές από το 2019 αλλά και στη σημερινή Περιφερειακή αρχή, ουσιαστικά κλείνει απευθύνοντας μια πρόσκληση προς όλους, που λέει ότι: “Η μόνη μας Ελπίδα οι θεσμοί της Δικαιοσύνης και η Κοινωνία των Πολιτών. Μέρος της Κοινωνίας των Πολιτών και μάλιστα στη πιο οργανωμένη μορφή της είμαστε και εμείς, το Περιφερειακό Συμβούλιο. Εμείς λοιπόν οφείλουμε να περάσουμε σε πράξεις και όχι απλά σε διαπιστώσεις
Γι’ αυτό, ως Παράταξη, στους θεσμούς προσφύγαμε, μόνοι μας το 2022, για το Ορυχείο Πτολεμαΐδας, και ως Παρατάξεις της Αντιπολίτευσης το 2024 για το Ορυχείο Αμυνταίου.
Γι’ αυτό προτείναμε ένα ισχυρό μέτωπο, αλλά δυστυχώς η πρόταση μας δυναμιτίστηκε από την άρνηση της Πλειοψηφίας να μετέχει στην πρόσφατη Προσφυγή για την εγκατάσταση του Γίγα- Φωτοβολταϊκού στο Ορυχείο Αμυνταίου.
Ωστόσο υπάρχει ακόμη, έστω και ελάχιστος χρόνος, για συμπόρευση. Οι Προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας για κάθε, μη σύννομη, βλαπτική Απόφαση και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είναι μονόδρομος.
Γιατί όπως είπε και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1933 …. «Ο κόσμος κινδυνεύει περισσότερο από αυτούς που ανέχονται ή ενθαρρύνουν το κακό παρά από αυτούς που το διαπράττουν… Η σιωπή θα με έκανε να αισθανθώ ως συνεργός»”

Ευρωψηφοδέλτια: Όταν «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλο τα ίδια μένουν».
Πολλοί ίσως θα θυμάστε πως όταν είχαν προκύψει διάφορα θέματα με ευρωβουλευτές μας, όπως, για παράδειγμα, με την κ. Εύα Καϊλή και τον κ. Αλέξη Γεωργούλη, είχαν γίνει πολλές συζητήσεις για το πώς επιλέγονται κατ’ αρχήν οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές απ’ τα κόμματα και έπειτα για ποιο λόγο οι ψηφοφόροι, δηλαδή όλοι εμείς, ψηφίζουμε κατά χιλιάδες και στέλνουμε στην Ευρωβουλή, μεταξύ των άλλων, και πολλούς διάσημους (σ.σ. τους αποκαλούμενους celebrity).
Ανθρώπους που έχουν διακριθεί στον καλλιτεχνικό χώρο, στον αθλητισμό, ή σε οποιοδήποτε άλλο… λαμπερό, δημοφιλή και προβεβλημένο επάγγελμα, χωρίς όμως να έχουν δώσει κάποια δείγματα γραφής που να μας προϊδεάζουν ότι διαθέτουν έστω κάποιες εξαιρετικές γνώσεις γι’ αυτό για το οποίο ζητάνε την ψήφο μας και με το οποίο θ’ ασχοληθούν τα επόμενα πέντε χρόνια της ζωής τους, εκπροσωπώντας μας και λειτουργώντας υπέρ των συμφερόντων των πολιτών και της χώρας.
***
Ρίχνοντας μια ματιά στα ονόματα των υποψηφίων που ανακοίνωσαν ήδη τα κόμματα βλέπεις αμέσως πως επαναλαμβάνεται η ίδια λογική και πρακτική.
Οι διάσημοι (σ.σ. και όχι «οι επώνυμοι» καθώς όλοι διαθέτουμε ένα επώνυμο. Απλώς ορισμένων το επώνυμο είναι πολύ ή λιγότερο γνωστό και κάποιων άλλων όχι) αφθονούν στα ευρωψηφοδέλτια και πλέον τους βλέπουμε να αλλάζουν και πολιτικούς χώρους (μεταγραφές), επιβεβαιώνοντας όσους υποστήριζαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν πως το κριτήριο της επιλογής τους δεν ήταν ποτέ η ιδεολογική τους τοποθέτηση και οι απόψεις που ίσως έχουν σχετικά με το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά το πόσες ψήφους ενδεχομένως θα καταφέρουν να φέρουν.
Κριτήριο που ανταποκρίνεται στη λογική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» (σ. σ. όπου «μέσο», ο/η celebrity και «σκοπός» η προσέλκυση ψήφων) και για τα υπόλοιπα… ελπίζουμε για το καλύτερο.
***
Φυσικά στα ευρωψηφοδέλτια υπάρχουν και υποψήφιοι, μη πολιτικοί, που έχουν διακριθεί σε διάφορους χώρους (π.χ. επιστημονικούς) χωρίς ωστόσο, να έχουν την αναγνωρισιμότητα των celebrity, κάτι που σημαίνει πως ίσως να μην καταφέρουν να εκλεγούν, παρόλο που μπορεί να διαθέτουν περισσότερα και καλύτερα προσόντα αλλά και τις ικανότητες για μια ουσιαστική και αποδοτική θητεία στο ευρωκοινοβούλιο.
Αυτή είναι, δυστυχώς, η πραγματικότητα και για το ότι «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν» όπως τραγουδούσε ο αείμνηστος Νικόλας Παπάζογλου «Υδροχόος», φταίνε τα κόμματα αλλά φταίμε κι εμείς.
Θ’ αλλάξει άραγε κάτι φέτος;