Η πρόσφατη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Ινδία έδειξε ότι επιτέλους κάτι κινείται -προς τη σωστή κατεύθυνση- στην εξωτερική πολιτική της χώρας.

Πολλούς ίσως να ξάφνιασε «το Πέρασμα στην Ινδία»*, άλλοι να σκεφτήκαν ότι είναι ένα ακόμα από τα εθιμοτυπικά ταξίδια, όπως αυτά που πραγματοποιούσε ο γνωστός τηλεπαρουσιαστής και μετέπειτα βουλευτής και υφυπουργός, ο Τέρενς ο Κουίκ. Ευτυχώς, τα πράγματα δείχνουν να μην είναι έτσι αυτή τη φορά.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
Η Ινδία είναι μία χώρα με περίπου 1,4 δισεκατομμύρια πληθυσμό, με Ινδουιστική θρησκεία (δεν είναι Μουσουλμάνοι) με οικονομία ταχύτατα αναπτυσσόμενη και με στενές σχέσεις με τη Μ. Βρετανία, από την οποία ανεξαρτητοποιήθηκε το 1947.
Η Ινδία κάθε περίπου 10 χρόνια έρχεται σε πολεμική σύγκρουση με το γειτονικό -μουσουλμανικό- Πακιστάν. Υπενθυμίζουμε την ένθερμη υποστήριξη του τελευταίου, σε ότι Τουρκιγικό (όπως οι ίδιοι επιθυμούν πλέον να προσδιορίζονται στη γειτονική χώρα). Έφτασαν μάλιστα σε σημείο Πακιστανοί πιλότοι να πετούν τα Τουρκιγικά F-16 πάνω από το Αιγαίο, όταν ο κ. Ερντογάν έβαλε στη φυλακή τους αντιφρονούντες πιλότους του.
Στον αμυντικό τομέα ακολουθεί τα βήματα της Κίνας με την οποία έχει επίσης αντιπαλότητα για την κυριαρχία στον Ινδικό Ωκεανό. Με τη μέθοδο της αντιγραφής, της μεταφοράς τεχνολογίας με συμπαραγωγές και με εγχώριες πλέον δυνάμεις ανοικοδομεί έναν από τους πέντε πιο ισχυρούς στρατούς στον κόσμο. Για παράδειγμα, σύντομα θα διαθέτει και τρίτο αεροπλανοφόρο, εγχώριας παραγωγής πυρηνικό υποβρύχιο και φυσικά πυρηνικά όπλα. Σημειώνουμε, εδώ ότι η γειτονική μας (ιδιαίτερα σεισμογενής) χώρα σχεδιάζει -με τη βοήθεια της (Ορθόδοξης) Ρωσίας- να κατασκευάσει όχι ένα, αλλά τέσσερα πυρηνικά εργοστάσια, τα οποία νομοτελειακά θα οδηγήσουν στην κατασκευή πυρηνικών όπλων.
Η Ινδία με αριστοτεχνικούς χειρισμούς, αλλά και με σωστό διαμοιρασμό του πακτωλού των χρημάτων που έχει ξοδέψει για να αναβαθμίσει την άμυνά της, έχει καταφέρει «να τα έχει καλά» τόσο με την Ρωσία όσο και με τη Δύση (Γαλλία, Μ. Βρετανία, ΗΠΑ). Για παράδειγμα, o ακτοπλοϊκός ποληχητικός πύραυλος BrahMos που είναι προϊόν συνεργασίας Ινδίας και Ρωσίας, (το όνομά του προέρχεται από τα αρχικά των ποταμών Brahmaputra της Ινδίας και του Moskva της Ρωσίας). Ένας τέτοιος πύραυλος (με ταχύτητα πλεύσης από έως και 7 φορές αυτήν του ήχου και εμβέλεια έως και 800km, θα μπορούσε να πλήξει εντός λεπτού όποιο μικρό ή μεγάλο αεροπλανοφόρο εξέρχονταν των Δαρδανελίων ή του ναυστάθμου της Αλικαρνασσού. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι η Ινδία διαθέτει -όπως και η Ελλάδα- αριθμό Γαλλικών Μαχητικών Mirage 2000 που χρήζουν αναβάθμισης και υποστήριξης όπως επίσης Rafale ναυτικής έκδοσης.
Η Ινδία καθώς αναπτύσσεται επιθυμεί να ανοίξει τις πύλες της Ευρώπης για να αυξήσει τις εξαγωγές της και να αποκομίσει ισχυρά οικονομικά οφέλη.
Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω μπορεί κανείς να σχηματίσει τη μεγάλη -μελλοντική- εικόνα:
Η Ελλάδα αποτελεί την ιδανική πύλη εμπορικής εισόδου της Ινδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω της γεωγραφικής θέσης και του γεγονότος ότι ανήκει στον πυρήνα της ΕΕ. Για παράδειγμα το παράδειγμα του λιμανιού του Πειραιά το οποίο μετέτρεψε σε διαφημιστικό κόμβο η Κίνα, μπορεί να ακολουθήσεις ο Βόλος με την Ινδία. Ο Ελληνικός τουρισμός μπορεί να επωφεληθεί από την βελτίωση της οικονομικής κατάστασης μέρους της Ινδικής κοινωνίας, που όμως λόγω του υπερπληθυσμού της αυτόματα την κατατάσσει έναν από του πιο περιζήτητους τουριστικούς πελάτες.
Σε πολιτικό επίπεδο, η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, αναβαθμίζει την πολιτική βαρύτητα της Ελλάδας ενώ προσφέρει στερεή γέφυρα στην πολιτική ηγεσία της Ινδίας ώστε η στροφή της προς τη Δύση να επιτευχθεί ευκολότερα. Η συμμαχία Τουρκίγιας-Πακιστάν μπορεί να βρει ισορροπία στο δίπολο Ελλάδας – Ινδίας.
Τέλος στον αμυντικό τομέα, η Ελλάδα μπορεί να προμηθευτεί ή ιδανικά να κατασκευάσει με συμπαραγωγή όπλα που δεν της προσφέρονται από τη Δύση (κυρίως τις ΗΠΑ) στο όνομα της διατήρησης (sic) της ισορροπίας δυνάμεων στην νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Τα όπλα αυτά θα είναι game changerγια δύο λόγους: Α. δεν θα τα διαθέτουν οι γείτονες και Β. εάν συνοδευτούν και με μία στρατηγική συμφωνία θα κάνουν τους μυθοπλάστες της «γαλάζιας πατρίδας» να μείνουν στα λόγια.
Κλείνοντας, πρέπει να λεχθεί ότι χρειάζονται πολλά, αλλά γοργά βήματα προσέγγισης με αυτή τη μεγάλη χώρα, προκειμένου η Ελλάδα να βρει ένα ακόμα ισχυρό σύμμαχο στην προσπάθειά της να επιβιώσει και να ευημερήσει, έχοντας απέναντί της έναν γείτονα αποφασισμένο να φτάσει στα άκρα, με την πρώτη ευκαιρία που θα του δοθεί.

* Το πέρασμα στην Ινδία (αγγλικά: A Passage to India‎‎) είναι επική ιστορική δραματική ταινία του 1984 Αμερικανο-Βρετανικής παραγωγής

Απόστολος Πολυζάκης
Καθ. Πανεπιστημίων Πελοποννήσου και Πατρών
με ειδικότητα Τεχνολογία Αεροσκαφών