Η εκπομπή ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ με τον Αντώνη Πουγαρίδη φιλοξένησε τον Ραφαήλ Καραβασιλειάδη, Θεολόγο, ο οποίος μίλησε για το ζήτημα των «Παλαιοχριστιανών» και την εξέλιξη τους κατά τους αιώνες .
Εκπροσωπώντας την νέα γενιά επιστημόνων και συγκεκριμένα θεολόγων, ο κ. Καραβασιλειάδης κλήθηκε να σχολιάσει τις εξελίξεις του θέματος των λεγόμενων «παλαιοχριστιανών.» Σύμφωνα με τον κ. Καραβασιλειάδη το ζήτημα των παλαιοχριστιανών φαίνεται πως δεν έχει κάποιο ιστορικό υπόβαθρο. Δεν υπάρχει στην ιστορία της Εκκλησίας η «ομάδα» αυτή. Η «Παλαιοχριστιανική εποχή» είναι η εποχή από τον 4ο μέχρι τον 7ο αιώνα στη ζωή της εκκλησίας και ξεκινάει ουσιαστικά αυτή η εποχή με την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης και την μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την Δύση στην Ανατολή.
Αυτή η εποχή δεν έχει κανένα κοινό χαρακτηριστικό, καμία αφόρμηση η οποία δικαιολογεί την ύπαρξη του φαινομένου αυτού που σήμερα ονομάζουμε «παλαιοχριστιανοί».
Αυτή η ομάδα που εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες, είπε πως ανήκει ουσιαστικά στον ακραίο χώρο των λεγόμενων Γνήσιων Ορθόδοξων Χριστιανών (Γ.Ο.Χ.), οι γνωστοί Παλαιοημερολογήτες. Ανέφερε ότι είναι μια ομάδα η οποία δε κινείται σε ορθόδοξα πρότυπα της Ανατολής, την οποία επικαλούνται, αλλά από ότι φαίνεται έχουν χαρακτηριστικά από τους «Amis» και από άλλες ομάδες, μη θρησκευτικές κοινότητες ή και θρησκευτικές κοινότητες κυρίως της Αμερικής. Ξεκίνησε τον 17ο αιώνα στην Ελβετία και την Γερμανία από κάποιους αποκομμένους από την τότε προτεσταντική κοινότητα και αυτό διαιωνίστηκε και έφτασε μέχρι την Αμερική τον 18ο αιώνα.
«Στην Αμερική υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες ομάδες, οι οποίες έχουν 3 χαρακτηριστικά: α) απομόνωση από την κοινωνική πραγματικότητα, ζουν δηλαδή σε ένα χωρο-χρόνο τελείως διαφορετικό ( λαγούμια τα οποία ανήκουν στο παρελθόν και δεν αλληλοεπιδρούν με την εποχή που ζουν τώρα ), β) δεν υπάρχει εργασία, αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν στη φύση και την εκμεταλλεύονται, με την καλή έννοια, για να επιβιώσουν και γ) δεν έχουν κινητικότητα, κάτι που ακόμα και από την εποχή του Ηράκλειτου μέχρι και σήμερα χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα και την Εκκλησία. Ο άνθρωπος κινείται ως ένα κοινωνικό ων. Εάν δε κινείται και παραμένει στάσιμος σε ένα λαγούμι, αυτό δε τον καθιστά παραγωγικό για την κοινωνία, άρα αυτοί οι άνθρωποι διακόπτουν κάθε επαφή με την παράδοση και δημιουργούν δικές τους παραδόσεις τις οποίες προσπαθούν να ΄΄καλύψουν΄΄ με κάποια ιστορικότητα και έναν αυθαίρετο τρόπο.»
«Τη θεολογία την έχουμε ταυτίσει με δόγματα και με αυτά που χαρακτηρίζουν τον Θεό. Η ουσία όμως της θεολογίας είναι το βίωμα. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να αποδέχονται την Ορθόδοξη πίστη, να απαγγέλουμε το ίδιο Σύμβολο Πίστεως, το «Πιστεύω» δηλαδή, να πιστεύουμε τα ίδια πράγματα αλλά ο τρόπος που προσεγγίζουμε τον Θεό και τον συνάνθρωπο να είναι διαφορετικός, Η απομόνωση για παράδειγμα δεν ανήκει στον Χριστιανισμό. Η απομόνωση υπάρχει και σε κάποιους ασκητές, εκεί όμως η Εκκλησία δίνει την ευχή της, την άδεια της. Δεν υπάρχουν θεολογικές διαφορές στο δόγμα, αλλά δεν είναι ορθόδοξος ο τρόπος ζωής τους, δεν είναι ο τρόπος που σχετίζονται με τους ανθρώπους και δεν είναι ορθόδοξος, ούτε καν λογικός ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται τα παιδιά τους.»
Ως προς τη στάση των συγκεκριμένων ανθρώπων για την τεχνολογία, τα εμβόλια, τη στάση τους προς τους Ιεράρχες κλπ, ο κ. Καραβασιλειάδης τόνισε: «Το χαρακτηριστικό που διέπει όλες αυτές τις ομάδες, είναι η απομόνωση από την οτιδήποτε χαρακτηρίζει το παρόν. Δημιουργούν ένα δικό τους χρόνο σε ένα δικό τους χρόνο, θεωρώντας πως ολόκληρη η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή είναι πλανεμένη, θέλει το κακό της κοινωνίας, τα εμβόλια σκοτώνουν τους ανθρώπους, οι Αρχιερείς είναι απατεώνες κτλ. Δηλαδή βλέπουν ένα σκοτάδι πίσω από την πραγματικότητα και πηγαίνουν να ζήσουν το φως κάπου αλλού. Αποκόπτονται από την κοινωνία, από τις οικογένειες, από την εκκλησία και δημιουργούν δική τους Εκκλησία, δικούς τους νόμους και δικούς τους κανόνες.»
Επίκαιρο θέμα των ημερών είναι και οι αποκριές. Ήδη ο Δήμος Εορδαίας έχει προγραμματίσει την διεξαγωγή αποκριάτικης παρέλασης και πολλοί είναι εκείνοι που αναμένουν τη στάση της Μητρόπολης Φλωρίνης επί του θέματος. Σε σχετική ερώτηση για τις προσεχείς καρναβαλικές εκδηλώσεις και τη στάση της Εκκλησίας γενικότερα ανέφερε τα εξής: « Η Εκκλησία αναγνωρίζει πως πρέπει να συμπορεύεται με το σήμερα και τον σημερινό σύγχρονο άνθρωπο για να μην δημιουργήσει μια εικόνα ότι είναι κάτι ξένο.» Το ζήτημα των καρναβαλιών και της αποκριάς πρέπει να προσεγγίζεται από νηφαλιότητα, από σεβασμό στον κάθε άνθρωπο που έχει ελευθερίες και από μια πραγματικά χριστιανική οπτική χωρίς αυθαιρεσίες. Αυτό το οποίο ενοχλεί την Εκκλησία και συγκρούεται με το εκκλησιαστικό βίωμα, είναι όταν ο χριστιανός συμμετέχει σε αυτές τις αποκριάτικες τελετές με ένα χαρακτήρα, ο οποίος δεν σέβεται τους άλλους ανθρώπους. Όταν για παράδειγμα η αποκριά είναι μια αφορμή για να υπάρξουν έκτροπα ηθικής και ποινικά αδικήματα, βλέποντας ανθρώπους να βανδαλίζουν τον εαυτό τους, να αλλάζουν το φύλλο τους και να αλλάζουν καταστρεπτικά την αθωότητα των παιδιών, εκεί είναι που αναρωτιέσαι και λες ότι αυτό δεν είναι καν ανθρώπινο, όχι μόνο χριστιανικό».
