Η Πολιτεία λέγει πως η Εκκλησία δεν νομοθετεί, ζητεί από την τελευταία να μην παρεμβαίνει στο έργο της, νομιμοποιεί τον Πολιτικό Γάμο, το Σύμφωνο Συμβίωσης και τώρα τον «Γάμο» ομοφύλων και την τεκνοθεσία. Η Εκκλησία μας δεν αποδέχεται αυτές τις νομιμοποιήσεις, γιατί είναι αντίθετες προς τους ιερούς της κανόνες.
Η Πολιτεία δέχεται την πολιτική κηδεία. Η Εκκλησία μας τηρεί την εξόδιο Ακολουθία. Την θεσμοθετημένη από την Πολιτεία αποτέφρωση του σώματος του νεκρού δεν αποδέχεται η Εκκλησία μας. Στην Παλαιά Διαθήκη και στην Γένεση αναφέρεται η ρήση : «Χους εί και εις χουν απελεύσει», την οποία (ρήση) απευθύνει ο Θεός προς τον Αδάμ. Η φράση αυτή σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι από χώμα και θα καταλήξει στο χώμα.
Θα ψηφιστεί σήμερα στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον «γάμο» ομοφύλων και την τεκνοθεσία; Μακάρι, όχι. Δυστυχώς, ναι. Η Πολιτεία, έτσι, θα οδηγήσει την Εκκλησία σε δυσχερή θέση στο ζήτημα της βάπτισης των τεκνοθετημένων παιδιών των σε «γάμο» ομοφύλων, εάν βέβαια ζητήσουν οι σε «γάμο» ομόφυλοι από την Εκκλησία βάπτιση του τεκνοθετημένου παιδιού τους. Η Εκκλησία καλείται να λάβει θέση.
Η Εκκλησία μας ορθότατα έλαβε απόφαση, και δη ομόφωνα, περί μη αποδοχής της νομιμοποίησης του «γάμου» ομοφύλων και την τεκνοθεσία.
Το θέμα, όμως, της βάπτισης του τεκνοθετημένου παιδιού των σε «γάμο» ομοφύλων μήπως είναι διαφορετικό; Είναι σύνθετο, «ευαίσθητο» και δύσκολο.
Σημαντικές οι διαβεβαιώσεις από τον ανάδοχο, τους παππούδες κ.λ.π. ότι το παιδί θα εκκλησιάζεται συχνά, θα λαμβάνει συχνά την θεία κοινωνία, θα έχει χριστιανική διαπαιδαγώγηση και ανατροφή. Επιπλέον :
«Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με, των γαρ τοιούτων εστίν η Βασιλεία των ουρανών» είπε ο Κύριος. Ματθ. Ιθ΄14.2. Μπορούμε να στερήσουμε την Βάπτιση και το χρίσμα σε ένα παιδί ή βρέφος τεκνοθετημένο έστω και από σε «γάμο» ομοφύλους; Θα αρνηθούμε την ένταξή του στους κόλπους της Εκκλησίας μας;
Εις τι να ψέξωμεν ένα τεκνοθετημένο σε «γάμο» ομοφύλων νεογνό ή παιδί; Ένα αγοράκι, ένα κοριτσάκι, πλάσματα κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν Θεού..
Μετά χαράς δεχόμαστε ως Εκκλησία την βάπτιση αλλοθρήσκων πολίτων, που κατοικούν χρόνια στην Ελλάδα, ως χριστιανών.
Πως θα αντιδρούσε το σε γάμο ομοφύλων παιδί, όταν μάθαινε, μεγαλώνοντας, ότι, χωρίς να φταίει το ίδιο σε κάτι, η Εκκλησία του αρνήθηκε τη βάπτιση; Θα πληγωνόταν; Ναι. Θα ένιωθε θυμό; Ναι. Θα βαπτιζόταν μετά από αυτό; Κύριος οίδε. Θα πρέπει να φθάσουμε εκεί;
Πώς θα ένιωθε ένα αβάπτιστο σε γάμο ομοφύλων παιδί στον συγγενικό και κοινωνικό του περίγυρο, αν ήθελε να ήταν κι αυτό βαπτισμένο;
Περνώντας με φίλους του έξω από ιερό ναό, οι φίλοι του θα έκαναν το σταυρό τους, θα εισέρχονταν εντός του ναού, θα άναβαν κερί, θα φιλούσαν τις εικόνες των Αγίων μας, κι αυτό θα έμενε εκτός ναού και θα τους παρακολουθούσε αμήχανα. Ας δημιουργήσουμε στο μυαλό μας αυτήν την εικόνα; Πως θα νιώθαμε; Ε, λοιπόν, εγώ συγκλονίζομαι. Η εικόνα αυτή στροβιλίζεται στο μυαλό μου μέρα-νύχτα.
Το παιδί μεγαλώνοντας μπορεί να ζητούσε από μόνο του κατήχηση από την Εκκλησία. Η Εκκλησία θα του την στερούσε, αφού δεν θα ήταν βαπτισμένο;
Οι αιρέσεις είναι ante portas. Εύκολα θα μπορούσαν οι πιστοί των αιρέσεων αυτών να το προσεγγίσουν. Η Εκκλησία μας μήπως θα έπρεπε να δει και αυτούς τους κινδύνους;
«Υγρόν και εύπλαστον η νεότης» έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Άνευ χριστιανικής θαλπωρής και μακριά από τον Χριστό, θα έχει το παιδί καταφυγή και σκέπη την Εκκλησία μας μπροστά στους αρίφνητους κινδύνους που θα κληθεί να αντιμετωπίσει;
Το παιδί δεν θα έχει, στην περίπτωση που αναζητήσει, πνευματικό Ιερέα ως θρησκευτικό-πνευματικό του καθοδηγητή και πατέρα.
Ο χριστιανικός πληθυσμός της χώρας μας μειώνεται συνεχώς λόγω του δημογραφικού ζητήματος. Αυτή η διάσταση δεν θα πρέπει να συνεκτιμηθεί από την Εκκλησία μας;
Το μεταναστευτικό ρεύμα προς Ελλάδα καλά κρατεί. Έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε φειδωλοί στη βάπτιση παιδιού έστω και σε «γάμο» ομοφύλων; Δεν θα πρέπει να δούμε και αυτήν την παράμετρο;
Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει κατηγορηματικά ότι ένα τέτοιο μη βαπτισμένο παιδί, ως βαπτισμένο και με χριστιανική ανατροφή, σε μεγαλύτερη ηλικία δεν θα προσέφερε στην Εκκλησία μας υπηρεσία (γενόμενο π.χ. νεωκόρος, επίτροπος, ψάλτης);
Μήπως επίσης πρέπει να παραφράσουμε την ρήση : «δυοίν κακοίν το μη χείρον βέλτιστον» σε : «επί δύο λύσεων προκριτέα η ολιγώτερον επώδυνος»;
Άς παραφράσουμε επίσης τη ρήση του φιλόσοφου Πυθαγόρα, αλλά και του σοφού Χί(ει)λωνος Λακεδαιμονίου : «Σπεύδε βραδέως» σε : «Φρόνει βραδέως»;
Οι αρχαίοι μας Έλληνες έλεγαν σοφά : «Βουλεύου βραδέως». Ισοκράτης προς Δημόνικο 34. Επίσης : «Βραδέως εγχείρει». Βίας ο Πριηνεύς. Ακόμη : «Το ταχύ λαλείν μίσει». Βίας ο Πριηνεύς. Προσέτι : «Φρονείν γαρ οι ταχείς ουκ ασφαλείς» (= οι επισπεύδοντες την λήψιν αποφάσεως δεν είναι ασφαλείς). Σοφοκλής Ο.Τ.616. Ακόμη : «Αι δεύτεραι φρονήσεις (=σκέψεις) σοφώτεραι». Ευριπίδης.
Σήμερα η Εκκλησία μας επί του θέματος αυτού είναι διχασμένη. Αυτό είναι λογικό. Οι αλλαγές, σε ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, είναι ραγδαίες και κοσμογονικές. Είμαστε μπροστά σε νέα ήθη. Οι Λατίνοι έλεγαν : «o tempora ! o mores ! (ώ καιροί ώ ήθη). Τουτέστιν, ώ νέοι καιροί, ώ νέα ήθη.
Υπό το πρίσμα, λοιπόν, όλων των ανωτέρω λόγων, η Εκκλησία μας θα δει το θέμα της βάπτισης ενός τεκνοθετημένου σε «γάμο» ομοφύλων παιδιού χωρίς βιασύνη.
Ας αφήσουμε την Εκκλησία μας να λειτουργήσει με νηφαλιότητα, σύνεση και περισσή σωφροσύνη, τις οποίες διαθέτει. Η τελική της θέση θα είναι γεμάτη χριστιανική σοφία και αγάπη.
Τις σκέψεις μας τις εκφράζουμε και τις ερωτήσεις μας τις διατυπώνουμε καλοπροαίρετα, με αγάπη και σεβασμό προς την Εκκλησία μας.
15-2-2024
