Αν την παρακάτω είδηση τη διάβαζε οποιοσδήποτε ευρωπαίος πολίτης (σ. σ. άλλης ευρωπαϊκής χώρας γιατί κι εμείς σε ευρωπαϊκή χώρα ζούμε και ως ευρωπαίοι πολίτες λογιζόμαστε) το πιθανότερο είναι πως θα πίστευε πως επρόκειτο για κάποιο αστείο ή για μια ψευδή είδηση (fake news).

Εμείς όμως, οι κάτοικοι και πολίτες αυτής της πανέμορφης χώρας, τέτοιου είδους ειδήσεις τις παίρνουμε στα σοβαρά καθώς ξέρουμε πως μόνο αστείο δεν είναι, αλλά ένα από τα πολλά ωραία και θαυμαστά που συμβαίνουν εδώ!

Για ποια είδηση μιλάμε;

Αντιγράφουμε από το e-ptolemeos.gr που ανάρτησε την είδηση χθες, τον τίτλο της, αρχικά, που έλεγε ότι:

“Γράμμος: Το Δημόσιο προσπάθησε να διεκδικήσει έκταση ιδιώτη με έγγραφα της Τουρκοκρατίας”

***

Ο τίτλος δίνει μια πρώτη γεύση, ωστόσο, το πράγμα… ομορφαίνει περισσότερο και γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον αν κάποιος μπει στον κόπο και διαβάσει κάποια από τα στοιχεία του ρεπορτάζ που αναφέρεται στο θέμα αυτό.

Επιλέξαμε εμείς το απόσπασμα που θεωρήσαμε ως το πιο χαρακτηριστικό:

“Το Δημόσιο διεκδικεί για αρκετά χρόνια περιουσίες χιλιάδων πολιτών σε ολόκληρες περιοχές με έγγραφα ακόμη και από την εποχή της τουρκοκρατίας δήλωσε χθες ο κ. Χατζηδάκης. Ωστόσο η μάχη έχει φουντώσει λόγω της ολοκλήρωσης του Kτηματολογίου και της λήξης των προθεσμιών για την άσκηση αγωγών διόρθωσης των πρώτων κτηματολογικών εγγραφών.

Όπως είπε χθες ο υπουργός Οικονομικών μέχρι πρόσφατα, το δημόσιο διεκδικούσε ολόκληρη την πόλη της Σαρωνίδας και μέχρι πριν από λίγους μήνες το κέντρο της Καρδίτσας! Ανάλογη περίπτωση σύμφωνα με τον υφυπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κωνσταντίνο Κυρανάκη, υπήρξε και στην περιοχή του Γράμμου. Εκεί το Δημόσιο διεκδίκησε μετά από 102 ολόκληρα χρόνια έκταση ιδιώτη που ζούσε και πλήρωνε φόρους επικαλούμενο έγγραφα της Τουρκοκρατίας που ακόμη και ο Άρειος Πάγος έχει απορρίψει!”

***

Πάντως το ότι το ελληνικό δημόσιο διεκδικεί εκτάσεις βασιζόμενο σε έγγραφα της Τουρκοκρατίας, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, έχει και μια βάσιμη, και εν μέρει λογική, εξήγηση, κατά την άποψη μας.

Αυτά τα έγγραφα έχει στα συρτάρια του, αυτά… εμπιστεύεται, αυτά… αξιοποιεί.

Εξάλλου, από την επίσημη ίδρυση του ελληνικού κράτους η οποία έγινε στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 δεν έχουν περάσει ούτε καν διακόσια χρόνια, οπότε πώς να προλάβει να τα αντικαταστήσει με πιο σύγχρονα και επικαιροποιημένα έγγραφα;

***

Αν δε, οι όποιες διεκδικήσεις του αφορούν τις περιοχές μας, αυτές που σύμφωνα με την ορολογία της εκκλησίας μας ονομάζονται «Νέες χώρες», τότε το… δίκιο του ελληνικού κράτους μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, καθώς εδώ η λειτουργία του ίσα που μετρά λίγα περισσότερα από εκατό χρόνια, καθώς εμείς απελευθερωθήκαμε το 1912 και το 1913.

Άρα, ας μην έχουμε υπερβολικές και παράλογες, θα λέγαμε, απαιτήσεις.

Έγγραφα είναι αυτά, δεν είναι παίξε γέλασε για να τα αντικαταστήσεις μέσα σε μόλις δέκα δεκαετίες και κάτι …

***

Στο κάτω κάτω της γραφής, τα πρώτα… τριακόσια χρόνια είναι δύσκολα μέχρι να πάρει μπροστά το ελληνικό κράτος.

Από και έπειτα θα στρώσει και όλα θα δουλεύουν ρολόι… (σ. σ. ελπίζουμε ελβετικό και όχι από εκείνα τα φτηνά τα κινέζικα)

***

Κλείνοντας, να εκφράσουμε και δύο απορίες που μας δημιουργήθηκαν από το θέμα αυτό.

Απορία πρώτη: ¨Όλα αυτά τα τουρκικά έγγραφα μέσω των οποίων εγείρονται οι διάφορες διεκδικήσεις του δημοσίου έχουν ψηφιοποιηθεί ή παραμένουν στην αρχική τους μορφή;

Αν όχι, μήπως να σπεύσουν να τα ψηφιοποιήσουν, γιατί πόσο ακόμα ν’ αντέξουν πριν καταστραφούν; Όσο καλής ποιότητας κι αν είναι το χαρτί ή ο πάπυρος στα οποία είναι γραμμένα, ο χρόνος είναι αμείλικτος και φθοροποιός και άντε μετά να βρει το δίκιο του το δημόσιο.

Απορία δεύτερη: Τα έγγραφα αυτά είναι τα γνωστά και κλασικά φερμάνια που εκδίδονταν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Τουρκοκρατίας) ή μήπως πρόκειται και για βυζαντινά χρυσόβουλα και μολυβδόβουλα;

Αν ναι, τότε ίσως τα έγγραφα αυτά να έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από τις διεκδικούμενες εκτάσεις, ως ιστορικά κειμήλια βέβαια.