Η εκπομπή Ζουν Αναμεσά μας με τον Αντώνη Πουγαρίδη φιλοξένησε τον Στέφανο Τσίκα, Δικηγόρο, ο οποίος μίλησε για τις αλλαγές που θα επιφέρει στον Ποινικό Κώδικα η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου.

Ερωτηθείς, αρχικά, για το πότε μπορεί να γίνεται η αποφυλάκιση όσων καταδικάζονται για βαριά αδικήματα, αλλά αποφυλακίζονται πολύ νωρίτερα από την ποινή που τους επέβαλε το δικαστήριο, ο κ. Τσίκας απάντησε, αρχικά, πως η φυλάκιση έχει ως σκοπό τον σωφρονισμό. Η αποφυλάκιση είναι δέλεαρ προς τον καταδικασθέντα, να σκεφτεί ότι αν θα είναι καλός μέσα στη φυλακή και παραμείνει, τότε θα μπορέσει να βγει. Αυτό που αλλάζει, στα βαρύτερα αδικήματα, ο νομοθέτης για την αποφυλάκιση συνυπολογιζόταν τα μεροκάματα μέσα στη φυλακή ή άλλες παθήσεις κ.ο.κ. τώρα αυτές οι ευεργετικές διατάξεις δεν υπολογίζονται, ως αποτέλεσμα να αποφυλακίζονται αφού εκτίσει πραγματικό μέρος της ποινής, εξηγεί.

«Αυτή η αυστηροποίηση της αποφυλάκισης έχει σκοπό, σωστό κατ’ εμέ, να λειτουργεί ο νόμος προληπτικά, ώστε να ξέρει κάποιος αν κάνει αδίκημα ότι θα έχει συνέπειες», λέει χαρακτηριστικά.

Για το θέμα αναστολής μιας ποινής, το εν λόγω πλαίσιο αυστηροποιείται. Αυτό ισχύει κατά κανόνα για τα πιο ελαφρά αδικήματα, δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία ώστε ένας απλός παραβάτης να έχει μια δεύτερη ευκαιρία. Αυτό που ισχύει σήμερα, η αναστολή δίνεται ότι η ποινή δεν ξεπερνάει τα 3 έτη και ο κατηγορούμενος δεν έχει παλαιότερες ποινές που αθροιστικά να μην ξεπερνούν τα 3 έτη και ο νέος νόμος κατεβάζει τα όρια στο ένα έτος, ενώ αφήνει την δυνατότητα αναστολής της ποινής στην ευχέρεια του δικαστηρίου.

Ο κ. Τσίκας είπε ακόμη ότι δεν επιτυγχάνεται σωφρονισμός μέσα στις φυλακές, καθώς προβλέπονται ποινές φυλάκισης και για υποθέσεις όπως έκδοση αδειών, υπερβάσεις ωραρίου λειτουργίας καταστήματος κ.α.

Για τα πρωτοδικεία που συγχωνεύονται με τα ειρηνοδικεία, σε μια προσπάθεια μείωσης των χρόνων απονομής δικαιοσύνης, ο ίδιος εκτίμησε πως δεν θα συμβάλει τόσο όσο ελπίζει η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μεταφέροντας προβλήματα στους υψηλότερους βαθμούς δικαιοσύνης. Η λύση θα ήταν οι προσλήψεις δικαστικών, δικαστών, δικαστικών υπαλλήλων και ο εκσυγχρονισμός της δικαιοσύνης.

Για την ποινική διαπραγμάτευση, όπου δίνεται η δυνατότητα στον Εισαγγελέα να διαπραγματευθεί την ποινή με κάποιον καθ’ ομολογίαν δράστη, που ισχύει από το ’19 ήδη και εξαιρούνται κάποια αδικήματα (τρομοκρατία και γενετήσια ελευθερία), ο κατηγορούμενος μπορούσε να ομολογήσει το έγκλημα και ήθελε να διαπραγματευθεί ποινικά. Αν ο εισαγγελέας το κρίνει, συμφωνείται η ποινή και υποβάλλεται το πρακτικό στο δικαστήριο που επικυρώνει την ποινή. Αν δηλαδή, κάποιος συλληφθεί εντός αυτοφώρου, θα ξέρει την ποινή του εντός του τριημέρου, με τον θεσμό να αποδεσμεύει πόρους (αστυνομικούς, δικαστικούς κ.α.).
Κληθείς να σχολιάσει τη δήλωση Φλωρίδη πως θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα για τα δικαιώματα των θυμάτων και όχι μόνο των κατηγορούμενων ο κ. Τσίκας απάντησε πως δεν θα πρέπει να αμφισβητούνται τα δικαιώματα του κάθε κατηγορούμενου μέχρι να καταδικαστεί, λέγοντας πως τα δικαιώματα των κατηγορουμένων πρέπει να είναι πάντα σε πρώτο πλάνο.

Το θύμα, προσθέτει, φυσικά έχει δικαιώματα, θέτοντας την παράμετρο σωστής λειτουργίας της αστυνομίας, ώστε να λειτουργεί αποτρεπτικά στο έγκλημα.