Με μεγάλη λύπη διάβασα στον Εορδαϊκό παλμό <που να είναι πάντα καλά και να μακροημερεύει> γιατί δίδει σε μας τους ξενιτεμένους Πτολεμαϊδιώτες να ζούμε κατά κάποιο τρόπο τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας, ανεξαρτήτως της χροιάς των, όπως το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του επιστήθιου φίλου και συμμαθητή Αντώνη Δάλλα. Δυστυχώς οι κανόνες της ζωής επιβάλουν καταστάσεις διαφορετικές από αυτές που θέλει η καρδιά μας. Να συμπάσχουμε με το φίλο μας, να είμαστε αρωγοί εκεί που μπορούμε και να μην είμαστε απόντες, αλλά ενεργά παρόντες σε κάθε στιγμή της ζωής. Με τον Αντώνη ήμασταν επιστήθιοι φίλοι, συμμαθητές στην ίδια τάξη, στο ίδιο τμήμα, στην ίδια παρέα, και ενεργοί νέοι στις κόσμιες αταξίες της εφηβείας. Ήταν ευθύς, λιτός, ειλικρινής χαρακτήρας με αρχές και πίστη στη φιλία. Τον αγαπούσα και τον τιμούσα και είχε πάντα ξεχωριστή θέση στο νού και την καρδιά μου γιατί το άξιζε. Το ότι χαθήκαμε μέσα στην πάλη της ζωής δεν άγγιξε επουδενί τα αισθήματα αγάπης και εκτίμησης που τρέφαμε μεταξύ μας. Οδυνηρό να λέω καλό ταξίδι φίλε Αντώνη και καλό παράδεισο. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην μεγάτιμο σύζυγό σου και στα παλικάρια σου που δεν είχα τη χαρά να γνωρίσω. Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο φίλε Αντώνη.

Νικόλαος Καπνόπουλος Επίτιμος Διευθυντής ΙΚΑ