Σκέψεις για το άρθρο του κ. Πολυζάκη “Ελλάς-Ινδία-Συμμαχία; από τον Μιχάλη Ραμπίδη

-Το πως δείχνουν τα πράγματα στην εξωτερική μας πολιτική σήμερα, θα το
διαπιστώσουμε στο μέλλον ….
-Και η Τουρκία με αριστοτεχνικούς χειρισμούς, αλλά και με σωστό
διαμοιρασμό του πακτωλού των χρημάτων που έχει ξοδέψει για να
αναβαθμίσει την άμυνά της, έχει καταφέρει «να τα έχει καλά» τόσο με
την Ρωσία όσο και με τη Δύση. Εμείς, στα πλαίσια των συμμαχικών μας
υποχρεώσεων, γιατί όχι; Που μας ωφελεί αυτή η πρωτοπορία του ΓΕΣ ΜΕΝ;
Αν όλα γίνονται για την προεδρία της Κομισιόν να δώσουμε το κάτι τις
μας …..
-Την πύλη της Ελλάδας στην Κίνα (λιμάνι Πειραιά) πρώτος ο Κώστας
Καραμανλής την άνοιξε κι ακόμα δεν του το συγχωρούν ….
-Συγνώμη αλλά η προμήθεια όπλων της Ελλάδας ξέρουμε (το εμπεδώσαμε)
ότι δεν είναι απόρροια αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης ….
– Και μη ξεχνάτε κ Απ. Πολυζάκη ότι η Ινδοί θεοποίησαν έναν παγκόσμια
αναγνωρισμένων ηγέτη τους τον ΓΚΑΝΤΙ, αντίθετα εμείς έχουμε
δολοφονήσει και ρίξαμε στην λήθη το όνομα του Ιωάννη Καποδίστρια, ενός
Πανευρωπαϊκά καταξιωμένου πολιτικού και ηγέτη της Ελλάδας.
-Κατά τα άλλα με βρίσκουν σύμφωνο τα επιχειρήματά σας.