Και έρχεται η στιγμή που τα “θέλω” συγκρούονται με τα “πρέπει”. Και κάπου εκεί, καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις που θα επηρεάσουν το υπόλοιπο της ζωής μας. Να επιλέξουμε αν θα μείνουμε στη ζωή που δημιουργήσαμε ή αν θα κυνηγήσουμε το όνειρο, επιδιώκοντας ένα καλύτερο μέλλον για εμάς, με περισσότερη εσωτερική ηρεμία και ψυχική γαλήνη.

Κάπως έτσι ξεκινάει και η ιστορία του Σίπαρς Κάρστεν, ενός μόνιμου, πλέον κατοίκου της Πτολεμαΐδας, αν και οι τωρινές του συνθήκες δεν είναι ακριβώς ίδιες με ενός δημότη του νομού. Θα καταλάβετε περισσότερα σε πολύ λίγο…

Μπορείτε να δείτε όλη τη συνέντευξη του Σίπαρς Κάρστεν στον Αντώνη Πουγαρίδη εδώ:

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

Μια διαφορετική συνέντευξη!

Πρόθυμος να ξετυλίξει το νήμα της ζωής του και με αφορμή το ενδιαφέρον του για τη μεγάλη συγκέντρωση των τρακτέρ μπροστά στο δημαρχείο της πόλης στη 1 Φεβρουαρίου 2024, ο Αντώνης Πουγαρίδης, γνώρισε ένα υπέροχο και αξιόλογο άνθρωπο με μεστότητα λόγου, αμεσότητα, μια “στρωτή” ζωή στη Γερμανία, και μια θέση που του έδινε περισσότερα από τα προς το ζην. Ένα άνθρωπο που στο σήμερά του τρώει στον “Καλό Σαμαρείτη”, κοιμάται έξω με -15oC το χειμώνα και ενδιαφέρεται για τα κοινά και τα προβλήματα του τόπου, ίσως περισσότερο και από εμάς τους “ντόπιους”.

Πώς βρέθηκε ο Κάρστεν στην Ελλάδα;

Όλα ξεκίνησαν το 2015, όταν εργαζόμενος ως production manager στο Βερολίνο, διαπίστωσε ότι η ζωή που έκανε δεν είχε την ποιότητα που ήθελε αυτός να έχει. «Εργαζόμουν έως και 80 ώρες την εβδομάδα και τα επίπεδα του άγχους και στρες ήταν πολύ υψηλά», εξομολογήθηκε ο Κάρστεν. Βάζοντας τα όλα στο “ζύγι”, αποφάσισε ότι ήθελε κάτι καλύτερο για τον εαυτό του. Και έτσι αποφάσισε να αφήσει τα πάντα, ακόμα και τη χώρα του και να επιδιώξει ένα διαφορετικό αύριο, με τελικό προορισμό τη Σιβηρία!

Από ποιές χώρες πέρασε πριν έρθει στην Ελλάδα;

Συνολικά, ο Κάρστεν διένυσε (μάλλον, περπάτησε!) 18 διαφορετικές χώρες μέσα σε 6 χρόνια. Από το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και το Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα μέχρι τη Ρώμη και τελικά την Ελλάδα. Από όλη αυτή την διαδρομή, μόλις τα 400 χιλιόμετρα έγιναν με αυτοκίνητο και τα υπόλοιπα 16.000 χιλιόμετρα “γράφτηκαν στο κοντέρ” του Κάρστεν με τα πόδια!

Πού ήθελε να φτάσει ο Κάρστεν και πώς επέλεξε τελικά την Ελλάδα;

Αρχικά, δεν ήταν στόχος του η διαμονή του στην Ελλάδα. Η χώρα μας θα αποτελούσε το πέρασμα του προς την Τουρκία, το Καζακστάν και τελικά την Σιβηρία. Όμως, ο σεισμός στην Τουρκία και οι γενικές εξελίξεις στην Συρία και την Παλαιστίνη, άλλαξαν τα σχέδια του Κάρστεν. Όπως ανέφερε, «Η Ελλάδα είναι το τελευταίο απάνεμο λιμάνι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προχωρώντας στην Ανατολή δεν ήταν μια ασφαλής επιλογή για εμένα, πλέον.»

Από ολόκληρη Ελλάδα, γιατί την Πτολεμαΐδα;

Όταν συνωμοτεί το σύμπαν, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το γιατί. Πόσα πράγματα γίνονται τυχαία στις ζωές μας! Έτσι και στου Κάρστεν. «Με οδηγό του τον ήλιο, το φεγγάρι και τα αστέρια» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Κάρστεν, ακολούθησε ποτάμια, κορυφογραμμές βουνών και ακτογραμμές και αφότου μπήκε στην Ελλάδα, τον Μάιο του 2022, τα βήματά του τον έφεραν στην Πτολεμαΐδα, εφτά μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2022.
Το φυσικό τοπίο της περιοχής, ειδικά τα βουνά μας, του θύμιζαν την Αυστρία και τη Σλοβενία, ενώ το γεγονός ότι είμαστε μια μικρή σχετικά κοινωνία, σε σύγκριση με τις μεγαλουπόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη κτλ), του έδωσε ένα αίσθημα περισσότερης ασφάλειας. Έχοντας νιώσει τον κίνδυνο των μεγάλων πόλεων, ειδικά όταν διέσχιζε μόνος την Βαρκελώνη, αποφάσισε ότι η Πτολεμαΐδα θα είναι ο τελικός του προορισμός, στον οποίο έχει σκοπό να μείνει μέχρι τη συνταξιοδότησή του.

Πού μένει και πώς ζει ο Κάρστεν στην Πτολεμαΐδα, όντας άστεγος;

Στην συζήτησή του με τον Αντώνη Πουγαρίδη, ο Κάρστεν ανέφερε ότι έχει περάσει τα βράδια του σε οτιδήποτε μπορείτε να σκεφτείτε – από γκαράζ και αχυρώνες που του παραχωρούσαν κάτοικοι των περιοχών που επισκεπτόταν μέχρι και σήραγγες και κάτω από γέφυρες, σε θερμοκρασίες αρκετά κάτω του μηδενός.
Το ίδιο συμβαίνει και στην Πτολεμαΐδα. Σιτίζεται στον “Καλό Σαμαρείτη” και μένει όπου βρει -αν είναι τυχερός, σε κάποιο εγκαταλελειμμένο σπίτι. Παρόλα αυτά, δεν θυμίζει σε τίποτα ρακένδυτο άστεγο. Τουναντίον, είναι πάντα καθαρός και περιποιημένος, βρίσκοντας τρόπους να πλένει τα ρούχα του και να διατηρεί την προσωπική του υγιεινή.

Η ενασχόληση του Κάρστεν με τα κοινά της πόλης

Καταρχάς, να σημειώσουμε ότι ο Κάρστεν δεν “επαναπαύεται στις δάφνες του” , αλλά ψάχνει με έντονους ρυθμούς για μια θέση εργασίας. «Μέχρι στιγμής, έχω κάνει αίτηση σε πάνω από 100 αγγελίες εργασίας, για συγκομιδή φρούτων, βοήθεια σε γεωργικές εργασίες κ.α.», μοιράστηκε μαζί μας. «Δυστυχώς, δεν έχω βρει ακόμα κάτι σταθερό που θα με βοηθήσει να πραγματοποιήσω τους μεσο- και μακρο-πρόθεσμους στόχους μου».

Τι όνειρα έχει ο Κάρστεν για το παρόν του στην Πτολεμαΐδα;

Η πρώτη του μέριμνα είναι να βρει μια δουλειά που θα του εξασφαλίσει τα απαραίτητα έτσι ώστε να νοικιάσει ένα μικρό χώρο για να διαμένει. Κατόπιν, θέλει να μάθει την ελληνική γλώσσα (ήδη μιλάει άπταιστα 3 γλώσσες), προσλαμβάνοντας ένα δάσκαλο. Γενικά, επικεντρώνεται στο να χτίσει τη ζωή του από την αρχή στον τόπο μας και να ενταχθεί στην τοπική κοινωνία σαν ένα αξιόλογο και παραγωγικό μέλος της.
Μάλιστα, πριν λίγο καιρό, είχε επισκεφτεί τον δήμαρχο της πόλης μας, για να τον ενημερώσει για μια φωτιά που έκαιγε πολύ κοντά σε περιοχές με λιγνίτη, στην προσπάθειά του να αποτρέψει μια ενδεχόμενη ανάφλεξη του επικίνδυνου για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, λιγνίτη!

Πού θα βρούμε τον Κάρστεν στην Πτολεμαΐδα;

Ο ίδιος μας είπε οτι περισσότερο κυκλοφορεί στο κέντρο της πόλης και στην περιοχή του παλιού πάρκου, ψάχνοντας για μια ευκαιρία εργασίας.

Μια συνάντηση με νόημα!

Άνθρωποι σαν τον Σίπαρς Καρστεν υπάρχουν παντού, σε όλο τον κόσμο, υπενθυμίζοντάς μας ότι ποτέ δεν είναι αργά για καινούρια ξεκινήματα και νέα όνειρα. Πράγματι, ποτέ δεν είναι αργά για να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει, μια ζωή με γαλήνη ψυχής…ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας!
Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος από τόσο μακριά βρήκε στην πόλη μας το προσωπικό του “άσυλο”, είναι ίσως απόδειξη οτι δεν έχει χαθεί ακόμα το “παιχνίδι”..ότι όσο υπάρχει ανθρωπιά και αγάπη, όλα είναι δυνατά!