Στη Θάσο βρέθηκε η δημοσιογράφος του True Story Radio Αναστασία Κοτζακόλιου, όπου και τυχαία συνάντησε τον Πτολεμαϊδιώτη ναυαγοσώστη Κωνσταντίνο Τουρνά και συνομίλησαν για όλα τα θέματα που αφορούν την ασφάλεια σε θάλασσες και πισίνες. Εξήγησε τη σημαντικότητα του να επιλέγουμε παραλίες με ναυαγοσώστη για την ασφάλεια σε περίπτωση ατυχημάτων, από κάποιο απλό τραύμα έως και πνιγμό. Ο ίδιος εργάζεται σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα της Θάσου και αγαπά το νησί από μικρός. Η έλλειψη ναυαγοσωστών και ο μεγάλος αριθμός πνιγμών σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας μας ήταν τα κίνητρά του για να επιλέξει το επάγγελμα του ναυαγοσώστη.

Στη συνέχεια επιβεβαίωσε τον μέσο όρο πνιγμών σε θάλασσα ή πισίνα που κυμαίνονται στους 250 – 300, με βασικά αίτια την έλλειψη ναυαγοσωστών και την αδράνεια των δήμων επί του θέματος με αποτέλεσμα οι παραλίες απροστάτευτες, χωρίς ναυαγοσώστες.

Ένα ενδιαφέρον σημείο που έθιξε ο Κωνσταντίνος είναι ότι ενώ οι περισσότεροι γνωρίζουν κολύμπι, η αυτοπεποίθηση του ανθρώπου, η αδυναμία του να δει τους κινδύνους όπως και ο πανικός σε περίπτωση κράμπας ή αποπροσανατολισμού τον θέτουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο ανεξαρτήτου ικανότητας. Επίσης, οι σημαντικότεροι κίνδυνοι για το κολύμπι είναι η κατανάλωση ενός μεγάλου γεύματος και αλκοόλ πριν την κολύμβηση, που θέτουν τον οργανισμό στη διαδικασία της πέψης, δυσκολεύοντας τον ιδιαίτερα, όπως και ο εγκεφαλικός αποπροσανατολισμός όταν κάποιος δεν είναι νηφάλιος.

Οι δύο ομάδες ανθρώπων που πρέπει να προσέχουν παραπάνω στη θάλασσα, όπως ανέφερε, είναι τα παιδιά 5 με 10 ετών και οι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Τα παιδιά, έχοντας άγνοια κινδύνου κολυμπούν στα βαθιά, κουράζονται και συνήθως δεν ζητούν βοήθεια ως απόδειξη των ικανοτήτων τους με αποτέλεσμα να βρεθούν σε «βουβό πνιγμό», χωρίς να το καταλάβει κανείς. Οι ηλικιωμένοι από τη άλλη, λόγω γήρανσης και χρόνιων νοσημάτων είναι πιο επιρρεπείς στο να χαθούν, να πάθουν κάποια κράμπα, να κουραστούν, ακόμη και να πάθουν κάποια ανακοπή ή εγκεφαλικό κατά τη διάρκεια της κολύμβησης. Ο κίνδυνος για τα παιδιά ελλοχεύει και στα ρηχά, με τα ρεύματα που μπορούν εύκολα να παρασύρουν τους μικρούς μα φίλους στα βαθιά.
Σε ό,τι αφορά την εποπτεία του ναυαγοσώστη, θεσμικά καλύπτει 200 μέτρα εκατέρωθεν του βάθρου και εκτός των ορίων ο ναυαγοσώστης δεν έχει ευθύνη αν δεν αντιληφθεί. Τα 200 μέτρα υπολογίζονται με βάση την ταχύτητα κάλυψης της απόστασης για τον ναυαγοσώστη, τον γυρισμό και την εκτέλεση πρώτων βοηθειών που προκαλούν αρκετή κόπωση στον ίδιο.

Τα κυάλια ως το βασικό εργαλείο για την εποπτεία, δίνουν τη δυνατότητα αντίληψης του κινδύνου, που όμως χρειάζεται εμπειρία και παρατηρητικότητα. Τα σημάδια κάποιου που βρίσκεται σε έκτακτη ανάγκη είναι οι εκφράσεις του προσώπου, το βλέμμα και οι απότομες κινήσεις πανικού.
Όταν λοιπόν, ο ναυαγοσώστης αντιληφθεί κάποιο κίνδυνο όταν βρίσκεται στον πύργο και το άτομο έχει τις αισθήσεις του, παίρνει το σωσίβιο κολυμπά γρήγορα προς το άτομα και σε απόσταση 2 μέτρων του πετά το σωσίβιο καθησυχάζοντάς τον, έως ότου τον βγάλει στη στεριά και βεβαιωθεί ότι είναι ασφαλής. Στη δυσκολότερη περίπτωση που το άτομο δεν έχει τις αισθήσεις του, κάνει την ίδια διαδικασία με τη σανίδα διάσωσης, κάνοντας ταυτόχρονα και κινήσεις πρώτων βοηθειών στο άτομο. Υπάρχει και η περίπτωση, ο ναυαγοσώστης να χρειαστεί να κουβαλήσει κάποιον άνθρωπο ως τη στεριά και εκεί να ξεκινήσει πρώτες βοήθειες, που είναι, όπως αναφέρθηκε, το πιο δύσκολο σενάριο.

Το μήνυμα του Κωνσταντίνου αφορά το ελάχιστο ποσοστό των ανθρώπων που γνωρίζουν πρώτες βοήθειες στην Ελλάδα, που είναι μόλις 1 στους 10, ενώ σε ευρωπαϊκές χώρες αγγίζει το 1 στους 2. Είναι λυπηρό, όπως εξήγησε, κάποιος να κληθεί να εφαρμόσει πρώτες βοήθειες και να μη ξέρει πως.

Τέλος, τόνισε ότι «Πνίγονται όλοι, ανεξαρτήτου ικανότητας και αυτοπεποίθησης»

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ: