Οι δύο όψεις μιας (δύσκολης) πραγματικότητας.
Τα δύο πρωτοσέλιδα της έντυπης έκδοσης του ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ που αναδημοσιεύουμε σήμερα απέχουν μεταξύ τους μόλις εννέα μέρες.
Το ένα είναι της Τρίτης 18 Μαρτίου 2025 και το άλλο είναι το χθεσινό, της Πέμπτης 27 Μαρτίου 2025.
***
Τι λένε;
Το πρώτο στον τίτλο του λέει ότι: «Μείωση της ανεργίας 54% στη Δυτική Μακεδονία- Παρουσιάστηκαν δύο προγράμματα απασχόλησης από την Υπουργό Εργασίας, Νίκη Κεραμέως»
Το δεύτερο πρωτοσέλιδο έχει ως τίτλο τα εξής: «Κραυγή αγωνίας των Δημάρχων στην ΠΕΔ για την ανεργία- Δεκαετία του ’50 στη Δυτική Μακεδονία- Έχουμε ανέργους έξω από την πόρτα μας».
***
Και τα δύο αυτά πρωτοσέλιδα έχουν ως θέμα τους την ανεργία, στην ίδια περιοχή, την Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας.
Πρόκειται δε για ρεπορτάζ που προέκυψαν από δηλώσεις επίσημων αξιωματούχων.
Το μεν πρώτο από δηλώσεις της κυρίας Υπουργού Εργασίας και το δε δεύτερο από τοποθετήσεις εκπροσώπων της τοπικής μας αυτοδιοίκησης.
***
Αν όμως τα διάβαζε κάποιος χωρίς να προσέξει πως η χρονολογία, η χρονιά του 2025, είναι η ίδια και στα δύο, τότε απόλυτα δικαιολογημένα θα μπορούσε να υποθέσει πως δεν απέχουν μεταξύ τους μόνο εννιά μέρες, αλλά ένα, δύο, τρία ίσως και περισσότερα χρόνια.
Γιατί μόνο έτσι θα δικαιολογούνταν αυτή η διαφορά για το ίδιο πάντα θέμα, την ανεργία.
Διότι, όπως και απ’ όπου να το δει κανείς, το «μειώθηκε η ανεργία κατά 54%» δεν είναι δυνατόν να συμβαδίζει με την «κραυγή αγωνίας» και πολύ περισσότερο με το ότι οι Δήμαρχοι «έχουν ανέργους έξω από την πόρτα τους».
Κάνουμε λάθος;
***
Μετά απ’ όλα αυτά που προαναφέραμε το κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει είναι «τί ισχύει τελικά;»
Η ανεργία μειώθηκε όντως τόσο πολύ και όλα καλά ή έχουμε επιστρέψει σε καταστάσεις της δεκαετίας του 1950 όταν η ανεργία και στον τόπο μας οδηγούσε πολλούς, κυρίως νέους, να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς, επιλέγοντας κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο της Ελλάδας ή κάποια περιοχή στο εξωτερικό;
***
Χωρίς υπερβολή, αλλά και χωρίς καμιά διάθεση εξωραϊσμού της κατάστασης, φαίνεται να ισχύουν και τα δύο.
Ναι, η ανεργία μειώθηκε αλλά αυτό δεν συνέβη χάρη στις πολλές νέες δουλειές που δημιουργήθηκαν, αλλά στη φυγή πολλών συμπατριωτών μας, κυρίως νέων ανθρώπων που πολλοί απ’ αυτούς διαθέτουν και σημαντικά προσόντα (σ. σ. επαγγελματικές δεξιότητες, πτυχία, μεταπτυχιακά κ.τ.λ.)
Μια φυγή που τη γνωρίζουν από πρώτο χέρι πολλές οικογένειες της περιοχής μας, που είδαν τα παιδιά τους να αναγκάζονται να μεταναστεύσουν αφού εδώ δεν κατάφεραν να βρουν τρόπο για να εξασφαλίσουν μια δουλειά αντάξια τους, χάρη στην οποία θα μπορούσαν να ζήσουν όπως δικαιούνται και τους αξίζει.
Αυτή είναι η αλήθεια, είτε μας αρέσει, είτε όχι.
***
Σε ό,τι αφορά δε την κατάσταση που υπάρχει σήμερα με την ανεργία στη Δυτική Μακεδονία δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα εμείς.
Αρκούν τα όσα είπαν οι Δήμαρχοι στην προχθεσινή συνεδρίαση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (Π.Ε.Δ.), οι οποίοι αναφέρθηκαν σε ανέργους που «κτυπάνε συνεχώς την πόρτα τους προκειμένου να βρουν δουλειά».
***
Πού καταλήγουμε;
Στο ότι στην περιοχή μας έχει διαμορφωθεί πλέον μια δύσκολη πραγματικότητα, η οποία για ν’ αλλάξει θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια και, κυρίως, πολλές και σοβαρές επενδύσεις που θα δημιουργήσουν μόνιμες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Με τα προγράμματα απασχόλησης ορισμένης διάρκειας δεν γίνεται δουλειά.
Είναι καλά για όσους βρίσκονται στο κατώφλι της σύνταξης και θέλουν ακόμα ένα μικρό χρονικό διάστημα για να καταφέρουν να συνταξιοδοτηθούν, αλλά οι νέοι άνθρωποι με ικανότητες και προσόντα χρειάζονται πολλά περισσότερα για να πειστούν και να μείνουν εδώ.
Αν δεν τους τα προσφέρουμε, τότε μπορεί να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σταθερά μπροστά στο φαινόμενο οι αριθμοί να ευημερούν αλλά οι άνθρωποι να φεύγουν.
