Σε μια κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου ο Δήμος Εορδαίας τίμησε το Σάββατο το απόγευμα τον π. Πρόεδρο του Τμήματος Μαιευτικής Πτολεμαΐδας Σεραφείμ Σαββίδη για την προσφορά του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αλλά και στον Δήμο Εορδαίας.
Στο κ. Σαββίδη ο Δήμαρχος Εορδαίας Παναγιώτης Πλακεντάς απένειμε πέραν του αργυρού μεταλλίου, μια τιμητική πλακέτα ένα κομμάτι λιγνίτη και ο ίδιος προσωπικά ένα κεχριμπαρένιο κομπολόι.
Πολύ όμορφες στιγμές αποτέλεσαν όταν η σύζυγος και η εγγονή του κ. Σαββίδη του έδωσαν ανθοδέσμες.
Στο χαιρετισμό του ο βουλευτής της ΝΔ Μιχάλης Παπαδόπουλος χαρακτήρισε την μέρα πολύ σημαντική και αφού ευχαρίστησε τον Σεραφείμ Σαββίδη συνέχισε λέγοντας «πριν από 14 περίπου χρόνια υπήρχε ένα πολύ μεγάλο κύμα στην πόλη μας όπου οι πολίτες ήθελαν μια σχολή στην Πτολεμαΐδα.
Δεν υπάρχει καθόλου αλαζονεία σε αυτό που θα πω αλλά τότε μαζί με τον Παναγιώτη Πλακεντά κάναμε ένα πολύ μεγάλο αγώνα για ένα χρόνο περίπου για να διαμορφώσουμε το πολιτικό κλίμα και σε αυτή την προσπάθεια ήταν άξιος συμπαραστάτης και συνοδοιπόρος ο τότε δήμαρχος Πτολεμαΐδας Γρηγόρης Τζιούμαρης αλλά και όλη η πόλη.
Έτσι με την πολύ σημαντική βοήθεια του προέδρου του ΤΕΙ τότε το Στέργιου Γκανάτσιου που υιοθέτησε την πρόταση μας με την προϋπόθεση αυτή η σχολή να εγκατασταθεί στην Πτολεμαΐδα όπως έγινε.
Για να στηθεί όμως και να αναπτυχθεί η σχολή ήθελε ανθρώπους και αυτός που το ξεκίνησε ήταν ο πρόεδρος της σχολής ο οποίος προσπάθησε να προσελκύσει και συνεργάτες γιατί τίποτα δεν βασίζετε σε ένα άτομο.
Αυτό που κατάφερε η Πτολεμαΐδα και το τμήμα μαιευτικής το οποίο ήταν η μοναδική σχολή των ΤΕΙ που υπήρχε εκτός πρωτεύουσας νομού.
Αυτό δείχνει ότι όταν όλοι οι φορείς συνεργάζονται για κάτι τα αποτελέσματα είναι πάντα θετικά».
Ο Δήμαρχος Εορδαίας στον χαιρετισμό του ανέφερε τα εξής «Από εκείνο το βράδυ πάτερ Νικηφόρε που έγιναν τα εγκαίνια φτάνουμε σε ακόμα ένα το σημερινό. Συγκολλητική ουσία όλης αυτής της απόστασης, αλυσίδα προστασίας, τσιμέντο που κόλλησε γερά αποτέλεσε και αποτελεί για το συγκεκριμένο τμήμα η παρουσία του Σεραφείμ Σαββίδη.
Επειδή όλα γίνονται με τους ανθρώπους θεωρώ ότι κάποια ευλογία, κάποια συγκυρία, κάποια τύχη, κάποια προσευχή έστειλε τότε ως επιλογή τον συγκεκριμένο άνθρωπο στο τμήμα μαιευτικής και αυτό καθόρισε και τη μοίρα του τμήματος περαιτέρω.
Γιατί εγώ όσες φορές συνεργάστηκα μαζί του γνώρισα έναν εργάτη, έναν άνθρωπο που έβγαζε φωτοτυπίες, με το ασανσέρ, αν έχει υγρασία το κτίριο, για τη σίτιση, για τα λεωφορεία ενώ έκανε και το «πατέρα» και τον συμβουλάτορα όταν χρειάστηκε σε πολλές μαθήτριες και κοινώς επιτέλεσε στο ακέραιο αυτό που η πολιτεία του εμπιστεύτηκε και του ανέθεσε να είναι δηλαδή ένας λειτουργός-εκπαιδευτικός.
Να βοηθήσει το τμήμα και την πόλη μας, να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε και δεύτερο τμήμα και να αγωνιζόμαστε να εδραιώσουμε τη σχολή επιστημών υγείας του Πανεπιστημίου που κάνει βήματα και εξωστρέφειας, εδραίωσης και ανάπτυξης».
