Προχθές και συγκεκριμένα στις 23 Ιουνίου, δημοσιεύτηκε στο e-ptolemeos.gr η παρακάτω είδηση:

“Πτολεμαΐδα: Μαινόμενο επιθετικό αδέσποτο ξήλωσε προφυλακτήρα αυτοκινήτου εν κινήσει

Ένα συνταρακτικό γεγονός συνέβη μέρα μεσημέρι στο κεντρικότατο σημείο της Πτολεμαΐδας. Αγέλη επιθετικών αδέσποτων σκύλων επιτέθηκε σε αυτοκίνητο εν κινήσει και ένα από τα μαινόμενα σκυλιά δάγκωσε τον προφυλακτήρα και τον ξήλωσε.

Το περιστατικό αναδεικνύει το e-ptolemeos.gr από ανάρτηση του συμπολίτη μας που βρισκόταν μέσα στο αμάξι. Παρόμοια περιστατικά με ζημιές σε αυτοκίνητα αναφέρουν και άλλοι πολίτες στη δημοσίευση. Ο ιδιοκτήτης του οχήματος έχει ήδη προσφύγει σε καταγγελία στον Συνήγορο του Πολίτη.

Οι αγέλες των επιθετικών αδέσποτων που βρίσκονται σε όλη την πόλη και ιδιαίτερα στο κέντρο της, προκαλούν συχνά αναστάτωση και ζημιές σε περαστικούς και καταστηματάρχες και είναι πολύ επικίνδυνα. Η διαχείριση του φαινομένου από τους αρμόδιους κρίνεται υψίστης σημασίας πριν συμβούν χειρότερα περιστατικά με θύματα ανθρώπους.”

***

Ο χαρακτηρισμός ως «είδηση» δικαιολογείται από το γεγονός πως το αδέσποτο ζώο όχι απλώς επιτέθηκε στο κινούμενο αυτοκίνητο, αλλά κατάφερε να ξηλώσει τον προφυλακτήρα του, κάτι που για να συμβεί χρειάζεται μεγάλη δύναμη και πολύ έντονη προσπάθεια!

Διαφορετικά, αν είχαμε δηλαδή μια απλή επίθεση, τότε δεν θα μιλούσαμε για «είδηση» που σημαίνει κάτι το νέο, κάτι το πρωτοφανές ή το διαφορετικό, αλλά για κάτι το συνηθισμένο, μια ενέργεια που τη βλέπουμε να συμβαίνει και κάποιοι από μας την έχουμε βιώσει, κιόλας.

***

Όλοι αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε πως έχουμε να κάνουμε μ’ ένα πρόβλημα δύσκολο στη λύση του, με πολλές και διάφορες παραμέτρους που το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο, το οποίο, φυσικά, δεν μας προέκυψε πρόσφατα, αλλά είναι υπαρκτό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Ένα πρόβλημα όμως, που δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων των χρόνιων προβλημάτων, τα οποία σιγά σιγά συνηθίζουμε και έρχεται η μέρα, αργά ή γρήγορα, που απλώς αποδεχόμαστε ότι θα πρέπει να ζούμε μαζί τους.

Κι αυτό γιατί το συναντάμε καθημερινά και για πολλούς από μας εξελίσσεται σε μια ανεπιθύμητη εμπειρία.

***

Για το ποιος φταίει για το πρόβλημα αυτό, τη διαιώνιση του, αλλά και τη διόγκωση του, έχουμε διαβάσει και ακούσει πάρα πολλά.

Μπορούμε να δεχτούμε πως όλα αυτά ερμηνεύουν σωστά την αιτία του, αλλά επί της ουσίας αντιστοιχούν μόνο στη διάγνωση του γιατί δημιουργήθηκε το θέμα αυτό.

Ωστόσο, εκείνο που λείπει, χρόνια τώρα, είναι η απαραίτητη και καθοριστική λύση.

***

Μια λύση που δεν αφορά μόνο τους πολίτες, αλλά και τα ίδια τα αδέσποτα, για τα οποία δεν είναι ό,τι καλύτερο να τριγυρνούν νηστικά και διψασμένα στις πόλεις μας, αναζητώντας, μάταια πολλές φορές, λίγη τροφή και μερικές σταγόνες νερό.

Επιθετικός θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει και ο κάθε άνθρωπος αν βρισκόταν στην ίδια μοίρα μ’  αυτά, και η απελπισία του θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε ακραίες πράξεις.

Γιατί να μη συμβεί, λοιπόν, κάτι ανάλογο και με τα άτυχα αυτά ζωντανά πλάσματα;

***

Πολλές φορές διαβάζουμε ή ακούμε για τις δράσεις που αναπτύσσουν κατά καιρούς οι Δήμοι μας, στο πλαίσιο των προγραμμάτων που εκτελούν για τη διαχείριση των αδέσποτων που ζουν εντός των διοικητικών τους ορίων.

Έχει αποδειχθεί, όμως, πως όλα αυτά δεν αρκούν, τελικά.

Άρα ή κάτι δεν κάνουν καλά ή τα προγράμματα που υλοποιούν δεν είναι αυτά που πρέπει για να λυθεί, μια και καλή, το πρόβλημα αυτό.

Ένα πρόβλημα που ταλαιπωρεί εξίσου ανθρώπους αλλά και ζώα.

Ένα πρόβλημα που δεν είναι δυνατόν να μας απασχολεί το 2025.

Λάθος κάνουμε;