Σήμερα, η Βουλή των Ελλήνων στέκεται μπροστά στην Ιστορία, όχι μόνο για να εκπληρώσει μια τυπική υποχρέωση, αλλά για να αναδείξει την ανυπέρβλητη ηθική μας ευθύνη απέναντι στα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Μια γενοκτονία που εμπνέεται από το ίδιο τοξικό εθνικιστικό μίσος που σήμερα εξαπολύεται εναντίον του λαού της Παλαιστίνης.
106 χρόνια μετά, η μνήμη αυτή δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά μια ζωντανή πληγή και μια προειδοποίηση. Τα τάγματα θανάτου, οι μαζικές εκτελέσεις, οι πορείες του θανάτου μέσα από τις χιονισμένες στέπες της Ανατολίας, ο ξεριζωμός από τις πατρογονικές εστίες – όλα αυτά αποτελούν το αιματηρό μνημείο μιας εγκληματικής πολιτικής εξόντωσης, που εφαρμόστηκε με ψυχρό αίσθημα «εθνικής καθαρότητας».
Αλλά η Γενοκτονία των Ποντίων δεν ήταν ένα μεμονωμένο έγκλημα· ήταν μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής καταπίεσης. Περισσότεροι από τριακόσιες πενήντα χιλιάδες Πόντιοι εξολοθρεύτηκαν, περισσότεροι από τετρακόσιες χιλιάδες ξεριζώθηκαν και έφτασαν στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους έναν πολιτισμό τριών χιλιετιών.
Οι Πόντιοι πρόσφυγες, παρά τον διωγμό και την περιθωριοποίηση, δεν έμειναν θύματα. Έγραψαν με το αίμα και τον ιδρώτα τους τη δική τους ιστορία αντοχής, αγώνα και δημιουργίας. Οι μαζικές σφαγές, οι εκτοπισμοί και η προσφυγιά σήμαναν το ξερίζωμα του ποντιακού Ελληνισμού από τα σπίτια του, αλλά όχι και το τέλος της συνεισφοράς του.
Η άφιξη των Ποντίων στις νέες πατρίδες ήταν η απαρχή μιας δύσκολης, αλλά δημιουργικής πορείας για τον ποντιακό Ελληνισμό. Οι πρόσφυγες μετέφεραν στην Ελλάδα την ιδιαίτερη πολιτισμική τους ταυτότητα, προϊόν της μακραίωνης παραμονής τους στον γενέθλιο τόπο, την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα, τις αξίες, τον χορό, το τραγούδι και με αυτά πορεύτηκαν δεκάδες χρόνια μεταφέροντάς τα από γενιά σε γενιά.
Από τις φτωχογειτονιές των αστικών κέντρων μέχρι τα χωράφια της βόρειας Ελλάδας, συντέλεσαν καθοριστικά στην οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας μας. Αλλά αυτή η προσφορά δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε το τραύμα του ξεριζωμού, της κοινωνικής διάκρισης, του ρατσισμού που αντιμετώπισαν. Γιατί η μνήμη δεν είναι μόνο τιμή, είναι και αγώνας κατά της λήθης.
Και σήμερα, η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Στη Γάζα, ένας ολόκληρος λαός θάβεται ζωντανός κάτω από τα ερείπια, με την ανοχή και αβλεψία των δυτικών κυβερνήσεων. Χιλιάδες παιδιά σκοτώνονται, νοσοκομεία ισοπεδώνονται, ολόκληρες οικογένειες εξαφανίζονται – και η πλειονότητα των κυβερνήσεων του «πολιτισμένου κόσμου» κωφεύει μπροστά στην ανείπωτη τραγωδία του λαού της Παλαιστίνης. Αυτό δεν είναι πόλεμος· είναι συστηματική εξόντωση, είναι η ίδια λογική που εξολόθρευσε Πόντιους, Αρμένιους, Ασσύριους. Και θα έπρεπε να τυγχάνει της ίδιας αντιμετώπισης από όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου και από όλη τη Δύση.
Εμείς, ως μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα, δεν έχουμε το δικαίωμα να κοινοποιούμε την ιστορία χωρίς να τη συνδέουμε με το παρόν. Η Νέα Αριστερά, πιστή στις αξίες της διεθνούς αλληλεγγύης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, καλεί όλους μας να σταθούμε απέναντι στην υποκρισία και την ιστορική αμνησία.
Να απαιτήσουμε την πλήρη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, όχι μόνο ως συμβολική πράξη, αλλά ως βήμα για τη διεκδίκηση της ιστορικής αλήθειας.
Να καταδικάσουμε τον σύγχρονο ιμπεριαλισμό που παράγει γενοκτονίες. Κάποιες γενιές, μετά από χρόνια, μπορεί από αυτό το βήμα να ζητούν την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Σήμερα, δεν μιλάει κανείς.
Να στηρίξουμε τους λαούς που αγωνίζονται για ελευθερία, γιατί η πάλη τους είναι και δική μας πάλη.
Να φωνάξουμε για δικαιοσύνη, όχι μόνο για τα εγκλήματα του χθες, αλλά και για αυτά που διαπράττονται τώρα, μπροστά στα μάτια μας.
Η μνήμη των Ποντίων προσφύγων δεν είναι μόνο ένα παρελθόν· είναι όπλο για το μέλλον. Ας κάνουμε αυτή την ημέρα υπόμνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της πάλης για ελευθερία και της δίκαιης ιστορικής μνήμης.
Ας κάνουμε λοιπόν αυτή τη στιγμή μια στιγμή διαμαρτυρίας και ελπίδας:
-Για τους Πόντιους που χάθηκαν, αλλά δεν ξεχάστηκαν.
-Για τους Παλαιστίνιους που πεθαίνουν σήμερα, χωρίς να έχουν καν το δικαίωμα να θρηνηθούν.
-Για όλους τους κατατρεγμένους που συνεχίζουν να αγωνίζονται για μια δίκαιη και ελεύθερη ζωή.
Σήμερα το συγκείμενο λέει ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Μνημονεύουμε το παρελθόν, τα μάτια ανοιχτά με αλληλεγγύη στο παρόν και διεκδικούμε για το μέλλον.
Δείτε εδώ το video:
