Η είδηση έγινε γνωστή τη Δευτέρα 14 Απριλίου, αλλά δεν είδαμε ν’ ασχολούνται και πολλοί μαζί της.

Μετά από πρόταση του Εκτελεστικού Συμβουλίου της UNESCO, που έλαβε υπόψη της την πρωτοβουλία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στον Οργανισμό η 9η Φεβρουαρίου καθιερώνεται ως Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας.

Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία καθώς στις 9 Φεβρουαρίου του 1857 έφυγε από τη ζωή ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός.

***

Η Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας γιορταζόταν στη χώρα μας, στις 9 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, αλλά ο εορτασμός περιοριζόταν μόνο εντός των ελληνικών συνόρων.

Αυτό πλέον αλλάζει και η Ημέρα που ανεπίσημα τη λέγαμε στην Ελλάδα «Παγκόσμια» γίνεται από εδώ και πέρα και επισήμως.

***

Για το πόσο σημαντική είναι αυτή η εξέλιξη για τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας, εξηγεί ο γνωστός καθηγητής γλωσσολογίας κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης με άρθρο του στο protagon.gr, που έχει ως τίτλο του “«Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική» – και παγκόσμια”, στο οποίο μεταξύ άλλων γράφει και τα εξής:

“Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό να υπερβεί ο εορτασμός της ελληνικής γλώσσας ως παγκόσμιας ημέρας τα στενά ελληνικά γεωγραφικά όρια; Ο ελληνικός πολιτισμός που σφράγισε τον ευρωπαϊκό και γενικότερα τον δυτικό πολιτισμό κατέλαβε μια ξεχωριστή θέση στον παγκόσμιο πολιτισμό. Eπιμένω να υποστηρίζω στα κείμενά μου, ευλόγως θεωρώ, ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένας κατεξοχήν «πολιτισμός του γραπτού λόγου». Στηρίζεται κατεξοχήν στα κείμενά μας τα γραμμένα σε γλώσσα ελληνική και με ένα αλφάβητο αδιάλειπτης παράδοσης 28 αιώνων, το ελληνικό αλφάβητο (αυτό που ο Γαλιλαίος χαρακτήρισε ως «την μεγαλύτερη ανακάλυψη του ανθρώπου»). Αρα η σχέση της ελληνικής γλώσσας με τον ελληνικό πολιτισμό είναι άμεση, διότι απετέλεσε κύρια έκφρασή του.

Σε κάθε συζήτηση για την ελληνική γλώσσα και την ιδιαίτερη σημασία της δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όσο είναι ορθό ότι, σύµφωνα µε τα διδάγµατα τής γλωσσικής επιστήµης, όλες οι γλώσσες των λαών (οι «φυσικές» ή «εθνικές» λεγόµενες γλώσσες) ως συστήµατα επικοινωνίας είναι ισότιµες, άλλο τόσο είναι αληθές ότι ορισµένες γλώσσες που σήκωσαν το βάρος ανεπτυγµένων µορφών πολιτισµού του ανθρώπου γνώρισαν καλλιέργεια που τις ξεχωρίζει από τις άλλες. Kατεξοχήν καλλιεργηµένη γλώσσα είναι η Eλληνική, αφού σµιλεύτηκε επί 30 και πλέον αιώνες στην έκφραση βαθιών εννοιών της φιλοσοφίας και της επιστήµης, αδρών εννοιών του πολιτικού λόγου και των πολιτειακών θεσµών, λεπτών εννοιών του ευαγγελικού λόγου και της πατερικής θεολογίας, καθώς και σύνθετων στοχαστικών εννοιών του αρχαίου δράµατος, της πεζογραφίας και της ποίησης. Είναι ηθικά και πολιτισμικά ορθό, λοιπόν, αφού γλώσσες όπως η Αγγλική, η Γαλλική, η Γερμανική, η Ρωσική, η Κινεζική και μερικές άλλες όπως η αφρικανική Σουαχίλι αλλά και η Πορτογαλική έχουν καθιερωμένη ημέρα για τον παγκόσμιο εορτασμό τους, να μη λείπει από την χορεία τέτοιων διακεκριμένων γλωσσών και η «Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας» (“World Greek Language Day”).

Το να εξαπλώνεται σταδιακά ο εορτασμός της ημέρας της ελληνικής γλώσσας στην Εκπαίδευση διαφόρων χωρών του κόσμου (σχολεία, πανεπιστήμια), σε πολιτιστικά ιδρύματα και οργανισμούς και σε διαφόρους άλλους φορείς, με την πρωτοβουλία και συνεργασία των πρεσβειών μας και των πανεπιστημίων (σύνταξη προγραμμάτων, οργάνωση συνεδρίων, εκθέσεων και ομιλιών), καθώς και των πολιτιστικών φορέων μας, των ελληνιστών του εξωτερικού και φυσικά της Ελληνικής Ομογένειας δείχνει, νομίζω, τι βαρύτητα μπορεί να προσλάβει για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό αυτός ο εορτασμός.”

***

Η καθιέρωση της «Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας» είναι προφανώς ένα σημαντικό βήμα, αλλά σίγουρα από μόνο του δεν αρκεί.

Αν ερμηνεύουμε σωστά τα όσα λέει ο κ. Μπαμπινιώτης απ’ εδώ και πέρα εκείνο που θα μετρήσει και θα κάνει τη διαφορά είναι το πώς θα εξαπλωθεί αυτός ο εορτασμός της ελληνικής γλώσσας “στην Εκπαίδευση διαφόρων χωρών του κόσμου (σχολεία, πανεπιστήμια), σε πολιτιστικά ιδρύματα και οργανισμούς και σε διαφόρους άλλους φορείς ”, έτσι ώστε να γίνουν και τα επόμενα βήματα που χρειάζονται.

Βήματα που θα μας δώσουν τη δυνατότητα εκτός από περήφανοι για τη γλώσσα μας να είμαστε και αποτελεσματικοί στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αναγνώριση της αξίας της.

Θα αξιοποιήσουμε άραγε αυτή την ευκαιρία;