Θα περιμένουμε άλλα δώδεκα χρόνια για το θέμα των εδαφών;
Τα δώδεκα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα δεν είναι καν μια σταγόνα στον ωκεανό.
Για μια περιοχή όμως που βρίσκεται σε οικονομική κρίση εδώ και πολλά χρόνια (σ. σ. σύμφωνα με ορισμένους από το 2008) είναι ένα μεγάλο, και σίγουρα κρίσιμο, χρονικό διάστημα.
***
Από πού προκύπτουν αυτά τα δώδεκα χρόνια;
Από ένα πρωτοσέλιδο του ΕΟΡΔΑΪΚΟΥ ΠΑΛΜΟΥ, με ημερομηνία 4 Απριλίου 2012, το οποίο είχε ως πρώτο του θέμα μια δήλωση του πρώην Δημάρχου Αγίας Παρασκευής , και αργότερα και του Δήμου Εορδαίας, Σάββα Ζαμανίδη, ο οποίος έλεγε πως είναι «Κρίμα να εγκαταλείπεται η διεκδίκηση εδαφών από τη ΔΕΗ».
Δώδεκα χρόνια μετά, προχθές 4 Απριλίου 2024, μια ανάρτηση του σημερινού Αντιπεριφερειάρχη Τεχνικών έργων, του κ. Χαρίσιου Γκοβεδάρου, που αναφερόταν σ’ αυτά τα εδάφη, την οποία σχολιάσαμε στο χθεσινό μας σημείωμα, έφερε και πάλι το ζήτημα των εδαφών στην επικαιρότητα.
***
Σχολιάζοντας το γεγονός αυτό ο εκδότης του ΠΑΛΜΟΥ Αντώνης Πουγαρίδης σημείωσε πως «… από τότε (σ. σ. εννοεί το 2012) λέγαμε ότι αργήσαμε. Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζαμε πως οδεύουμε σε αχαρτογράφητα αλλά κυρίως ….στάσιμα νερά, όχι μόνο από το 2012, αλλά πολύ νωρίτερα. Γνωρίζαμε ότι πάμε προς το άγνωστο σε ό,τι αφορά την ιδιοκτησία και τη διαχείριση των ζωτικών αυτών εδαφών. Συνειδητά δεν κάναμε τίποτα όταν τα εδάφη που παραχωρήθηκαν σαν δώρο το 2001 στους μετόχους της ΔΕΗ και οι παροικούντες γνώριζαν ότι δεν θα μπορούσαν με τίποτα να επιστρέψουν στον φυσικό τους ιδιοκτήτη, δηλαδή στην κοινωνία της Δυτικής Μακεδονίας.
Ο καιρός πέρασε αλλά ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό όλα αυτά τα χρόνια. Και πες, άντε με το ιδιοκτησιακό, έστω ότι το αποδεχτήκαμε. Γιατί κανείς δεν έκανε τίποτα από όλους όσους διοίκησαν σε αυτοδιοίκηση και κεντρική κυβέρνηση τα 25 τελευταία χρόνια, ώστε να γίνουν αποκαταστάσεις, να δοθούν χρήσεις γης, και να αποκτήσουν χρησιμότητα αυτές οι εκτάσεις;»
***
Τα ερωτήματα που προκύπτουν, εύλογα.
Δυστυχώς όμως, λείπουν οι απαντήσεις.
Το ότι ορισμένοι έθεσαν το θέμα των εδαφών πριν χρόνια είναι γεγονός, αλλά, ατυχώς, δεν φαίνεται να αποτέλεσε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για να διεκδικηθεί όπως θα έπρεπε.
***
Αν κοιτάς μόνιμα προς τα πίσω, προς το παρελθόν, το σίγουρο είναι πως θα χάσεις το μέλλον.
Έτσι, το ζητούμενο πλέον είναι τι μπορεί να γίνει απ’ εδώ και πέρα.
Έστω και στις… καθυστερήσεις, αν υπάρχει σχέδιο και βούληση τίποτα δεν είναι απίθανο ή ανέφικτο.
Αρκεί να μην αφήσουμε να περάσουν άλλα δώδεκα χρόνια, γιατί τότε ακόμα και αν κερδίσουμε οτιδήποτε σε σχέση μ’ αυτά τα εδάφη μπορεί να έχουν φύγει και οι τελευταίοι απ’ αυτούς που θα ήταν σε θέση να τα αξιοποιήσουν.

Όταν η πρώην δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί τη νυν.
Η φράση «δεν μ’ αφήνει σε χλωρό κλαρί» σημαίνει πως κάποιος δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω και λέγεται πως προέκυψε από τις πρακτικές των αγωνιστών του ’21 ενάντια στους κατακτητές Οθωμανούς και μάλιστα ότι χρησιμοποιήθηκε και από το Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό σε ένα λόγο του.
Εμείς όμως την επιλέξαμε για να σχολιάσουμε ό,τι συμβαίνει εδώ και τρεις μήνες, από την αρχή, δηλαδή, της νέας δημοτικής θητείας, ανάμεσα στην πρώην Δημοτική αρχή της Κοζάνης και τη νυν.
***
Η πρώην, η Δημοτική παράταξη της «Ενότητας», εκδίδει αυτό το διάστημα πολύ συχνά ανακοινώσεις είτε για να σχολιάσει, για παράδειγμα, την έναρξη κάποιου έργου, υπενθυμίζοντας έτσι πως σχεδιάστηκε και προγραμματίστηκε επί των ημερών της, είτε για να κριτικάρει και να κατακεραυνώσει τη σημερινή Δημοτική αρχή που όταν εκδίδει δελτίο τύπου για κάποια επιτυχία του Δήμου… ξεχνάει να επισημάνει πως τα εύσημα ανήκουν και στην προκάτοχο της.
Κοντολογίς, η πρώην «δεν την αφήνει σε χλωρό κλαρί» τη νυν!
***
Το φαινόμενο αυτό, το να ασκούν οι προηγούμενοι δριμύτατη κριτική στους επόμενους με το… καλημέρα, δεν είναι και τόσο συνηθισμένο καθώς υπάρχει πάντα μια περίοδος χάριτος και αφού περάσει αυτή έπειτα ν΄ αρχίζει η αντιπολιτευτική κριτική.
Αυτό φυσικά ισχύει, γενικώς, ως ένα κανόνας, στον οποίο, βέβαια, υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις, ειδικά όταν οι επόμενοι δίνουν και τις ανάλογες αφορμές για να τους ασκήσουν κριτική οι προηγούμενοι.