Κλιμάκιο του ΚΕΔΑΣΥ Κοζάνης ( Κέντρο Διεπιστημονικής Αξιολόγησης,  Συμβουλευτικής και Υποστήριξης)

επισκέφθηκε σήμερα το Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο Ασβεστόπετρας προκειμένου να ενημερώσει γονείς και μαθητές για την μετάβαση από την παιδική ηλικία στην εφηβική και κυρίως για τις εφηβικές ανησυχίες.

Για άριστη συνεργασία με ΤΟ ΚΕΔΑΣΥ έκανε λόγο η διευθύντρια του σχολείου Λίζα Αϊτσίδου η οποία επεσήμανε ότι στόχος των εκπαιδευτικών είναι να βοηθήσουν στην μετάβαση των παιδιών από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο.

Σύμφωνα με την προϊσταμένη του ΚΕΔΑΣΥ Αννούλα Κακαλέ στόχος του οργανισμού είναι οι ίσες ευκαιρίες για όλους τους μαθητές και ο καθένας ξεχωριστά ανάλογα με τις δυνατότητες του να φτάσει στο ύψιστο σημείο εκπαίδευσης και προσωπικής ανάπτυξης.

Ο σύμβουλος Α/θμιας εκπαίδευσης Αθανάσιος Μαλτέζος τόνισε ότι κοινός στόχος είναι το καλό των παιδιών μας και ότι το σχολείο της Ασβεστόπετρας το πράττει σε πολύ υψηλό επίπεδο γι΄αυτό η σχολική μονάδα φιλοξενεί εξαιρετικούς μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Ο κ. Μαλετσκος αναφέρθηκε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Γυμνασίου θέλοντας να μειώσει το άγχος των παιδιών για το τι θα ακολουθήσει του χρόνου και ισχυρή ήταν και η σύστασή του προς όλους είναι να περιοριστεί το ίντερνετ, τα κινητά και τα social media που προκαλούν έλλειψη ύπνου και έκθεση σε κινδύνους μη προβλέψιμους δίνοντας το σωστό παράδειγμα πρώτα οι γονείς.

Ο κοινωνικός λειτουργός Αστέριος Τσιάγιας από την πλευρά του αναφέρθηκε στις εφηβικές ανησυχίες και στην συνεργασία σχολείου και οικογένειας υπογραμμίζοντας :

“Η εφηβεία είναι μια μεταβατική περίοδος σωματικής και ψυχολογικής ανάπτυξης του ανθρώπου μεταξύ της παιδικής ηλικίας και της ενηλικίωσης. Υπάρχουν βιολογικές, διανοητικές, συναισθηματικές αλλαγές.

Κάθε μαθητής έχει διαφορετικό προφίλ μάθησης και έρχεται το μαγικό επάγγελμα του δασκάλου να προσαρμόσει το μάθημα σε μια πολύμορφη ταξη.

Ο κάθε μαθητής έχει τον δικό του τρόπο ανάπτυξης, ίσως με μαθησιακές δυσκολίες, διάφορες αναπηρίες, διαφορετικά ενδιαφέροντα, δυσβάσταχτο άγχος που προέρχεται από την οικογένεια .

Οι εκπαιδευτικοί καμία φορά δεν παραμένουν ψύχραιμοι, επιχειρούν τον έλεγχο, δεν δίνουν δεύτερη ευκαιρία στους μαθητές, εκτοξεύουν απειλές, είναι κολλητήρια με τους μαθητές, διατυπώνουν κρίσεις δείχνουν αδυναμία σε συγκεκριμένους μαθητές συνδέοντας πάντα την επίδοση με την συμπεριφορά.

Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μαθητές. Το μπράβο όμως για τα παιδιά μετά από μια επιτυχία τους είναι καύσιμο για την ανάπτυξη των παιδιών σε αντίθεση με την τιμωρία η οποία δεν έχει αποτέλεσμα πόσο μάλλον όταν είναι άδικη”.

Ο κ.Τσιάγιας αναφέρθηκε και στα λάθη των γονέων όπως το κήρυγμα, όταν αγνοούμε το προφανές εφαρμογή κανόνων και συνεπειών, παράλογοι στόχοι, ενισχύσουμε μόνο το αρνητικό και περιμένουμε μόνο το θετικό, η ενασχόληση με την οικογένεια είναι φασαρία, αφήνουμε σε άλλον την πληροφόρηση, θεωρούμε δεδομένο τους καλούς βαθμούς ,παραιτούμαστε εύκολα, δεν ακούμε τα παιδιά μας, θυμώνουμε, άσχετη τιμωρία, φίλος πάρα γονιός κ.α.

Η ψυχολόγος Μαλούτα Ανθή αναφέρθηκε στην εφηβεία ως απώλεια και στον ρόλο γονέα και σχολείου λέγοντας ότι η εφηβεία είναι μια απώλεια, ένα πέρασμα και χαρακτηρίζεται ως κανονικό και χρειάζεται προσαρμογή.

Την περίοδο της μετάβασης νιώθουν ότι, χάνουν φίλους, δασκάλους, αγκαλιά, την τωρινή εικόνα του σώματος, συναισθήματα κ.α.

Τα στάδια περιόδων είναι η ταραχή, αλλαγή, άρνηση, κατάθλιψη, μείωση αυτοεκτίμησης, μείωση διάθεσης, αναγκαστική δοκιμή καινούργιου, βίωμα του καινούργιου, εσωτερίκευση της αλλαγής.

Οι έφηβοι δυσκολεύονται να προσαρμόσουν ,αγχώνονται, έντονη κινητικότητα, συναισθηματικές μεταπτώσεις, αδιαφορία, σχολική άρνηση.

Όταν τα συμπτώματα είναι έντονα και παρατεταμένη διαρκείας τότε ανησυχούμε.

Όταν ο γονέας μιλάει με τον έφηβο και όχι στον έφηβο τότε διευκολύνει την έκφραση των συναισθημάτων, τα κατανοεί και τα αποδέχεται.

Κατανοώ τις αλλαγές, διαχειρίζεται δις συγκρούσεις, ενισχύει την επικοινωνία, την αυτοπεποίθηση, επιβραβεύει, αποτελεί προστάτη ,θέτει ρεαλιστικός στόχους