Το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από έναν άνθρωπο που γνωρίζει ελάχιστα για την επίσημη εκκλησιαστική ιεραρχία, τις προϋποθέσεις ή τις διαδικασίες. Για την ακρίβεια μέχρι μια «κεπροχωρημένη» ηλικία ο γράφων δεν πολυκαταλάβαινε τη διαφορά ανάμεσα στον αρχιμανδρίτη και στον αρχιεπίσκοπο! Ακόμη και σήμερα δε γνωρίζει από πριν και αναζητά απεγνωσμένα να εξακριβώσει τις σωστές κλητικές προσφωνήσεις και την ονοματοθεσία των εκκλησιαστικών οφίκιων, ώστε να μην εκτεθεί και αστοχήσει δραματικά, πράγμα που σίγουρα έχει γίνει και πιθανότατα θα ξαναγίνει. Ωστόσο, αυτή η αποστασιοποίηση και η άγνοια (κινδύνου) δίνει συγχρόνως ενδεχόμενη βαρύτητα στις παρακάτω διαπιστώσεις και κρίσεις.

Στο πλαίσιο του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. κ. Ειρηναίος επισκέφτηκε το Μουσικό Σχολείο Πτολεμαΐδας και μίλησε στους μαθητές και στις μαθήτριες όχι μόνο για τα εν λόγω τιμώμενα πρόσωπα του 4ου μ.Χ. αιώνα, αλλά και για πλήθος άλλων ζητημάτων, επίκαιρων και διαχρονικών: για την αξία της μόρφωσης και της παιδείας με την ευρεία έννοια των όρων, για την αναγκαιότητα της κριτικής αναζήτησης σε όλες τις εκφάνσεις του βίου, για τη σπουδαιότητα της παιδικής ηλικίας και της μαθητικής ταυτότητας, για τις δικαιολογημένες αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης. Και είναι πολύ όμορφο, ανεξαρτήτως έντασης θρησκευτικών πεποιθήσεων, ευαισθησιών και προβληματισμών να ακούς έναν άνθρωπο με τόσο σημαίνοντα θεσμικό ρόλο να αποφαίνεται με ηρεμία, να θίγει θέματα με επιείκεια και χωρίς απόλυτες εκφράσεις, να αξιολογεί πιθανές μη σωστές συμπεριφορές με κατανόηση και χάρη στην ευρύτητα της σκέψης, στην κριτική ικανότητα και τις ψυχοπνευματικές αρετές του να επιδεικνύει την απαραίτητη μετριοπάθεια ακόμη και σε ζητήματα που καταλαβαίνεις ότι τα γνωρίζει άριστα και είναι βέβαιος για την αλήθεια του χωρίς όμως να την εξωτερικεύει στον συνομιλητή του ως θέσφατο.

Σε μια εποχή που τόσο στον τόπο μας όσο και σε διεθνές επίπεδο συζητιούνται, κρίνονται και λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις για μείζονος αξίας ζητήματα έχει μέγιστη σημασία να διατυπώνονται απόψεις με επιχειρήματα και ηπιότητα. Με στοιχεία και διακριτικότητα. Με αποδείξεις και με σεβασμό σε αντίθετες απόψεις. Με αληθινό διάλογο και συνειδητή πραότητα. Με καλοπροαίρετη διάθεση και με αποδεδειγμένη επίγνωση του ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι είμαστε ίσοι, ότι δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι, ότι η γνώμη όλων είναι ισότιμη και άξια να ακουστεί, για να τεθεί στην κρησάρα της κριτικής σκέψης ή προσέγγισης. Και όταν τέτοιες συμπεριφορές και τακτικές προβάλλονται και ενισχύονται από άτομα ή φορείς εγνωσμένης αξίας και αδιαμφισβήτητου κύρους, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι οι κοινωνικές συναινέσεις είναι πιο εφικτές από ποτέ.