Ένα από τα παλιά κλασικά αθλητικά κλισέ ταιριάζει γάντι με το σκηνικό που είχε στηθεί σήμερα στη βροχερή Τούμπα: «Δάκρυσε μέχρι κι ο Θεός στο αντίο του Αντρέ Βιεϊρίνια».

Ο εμβληματικός αρχηγός του ΠΑΟΚ, το παιδάκι που ήρθε το 2008 παντελώς άγνωστος και εξελίχθηκε στον πραγματικό ηγέτη και τον κορυφαίο ξένο στην ιστορία του Δικέφαλου του Βορρά συμμετείχε σήμερα στο δικό του Last Dance κι οι συμπαίκτες του φρόντισαν να έχει και μια αίσθηση χαράς η αποχαιρετιστήρια γιορτή στο σπίτι του…

Αρχικά με το μήνυμα που είχε τυπωθεί στην επετειακή φανέλα που είχε ετοιμάσει ο ΠΑΟΚ για το αντίο του…

Το γκολ του Μιχαηλίδη στο 45′ έδωσε τελικά τη νίκη στους ασπρόμαυρους κόντρα στην ΑΕΚ και τους έφερε στην 3η θέση της τελικής κατάταξης (που δίνει το καλό εισιτήριο για το Europa League αν δεν πάρει ο ΟΦΗ το Κύπελλο), ωστόσο περισσότερο κι από το γκολ η Τούμπα πανηγύρισε στο 87ο λεπτό.

Το λεπτό που η φανέλα με το Νο 20 και το όνομα του Βιεϊρίνια εμφανίστηκε για τελευταία γραμμή εκεί στη σέντρα για να πάρει τη θέση του Δημήτρη Πέλκα.

Ο Πορτογάλος, ο οποίος ήταν βουρκωμένος από τη στιγμή που έφτασε η αποστολή, στα 10 λεπτά που αγωνίστηκε (μαζί με τις καθυστερήσεις) κυνηγούσε σαν τρελός σε κάθε φάση την μπάλα κι όταν ο Γερμανός διαιτητής Σόρεν Στορκς σφύριξε για τελευταία φορά λύγισε…

Γονάτισε στο χορτάρι για λίγο, αγκάλιασε συμπαίκτες και αντιπάλους με το γήπεδο να τραγουδά ασταμάτητα «Βιεϊρίνια οεοεοε» και τον ίδιο να ξεσπά σε λυγμούς και να φεύγει στα αποδυτήρια προκειμένου να ετοιμαστεί το τελετουργικό για το αντίο…

Μετά από δέκα λεπτά όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ επέστρεψαν στο γήπεδο με μπλουζάκια που έγραφαν το όνομα του και εκεί εμφανίστηκε ο πρώτος επίσημος καλεσμένος της βραδιάς: Ο Φερνάντο Σάντος ο άνθρωπος που έφερε τον Βιεϊρίνια στον ΠΑΟΚ και τον οποίο βράβευσε ο Ράζβαν Λουτσέσκου. Ο άνθρωπος που έβαλε τις βάσεις για να γίνει ξανά μεγάλος ο ΠΑΟΚ, βραβεύτηκε από τον άνθρωπο που έχει οδηγήσει την ομάδα ξανά στην κορυφή.

«Καλησπέρα σε όλους κι ευχαριστώ πάρα πολύ. Μια ημέρα, για πάντα ΠΑΟΚ. Μια ημέρα Έλληνας, για πάντα Έλληνας», είπε σε άπταιστα ελληνικά με το γήπεδο να τον αποθεώνει και τον Πορτογάλο να αποθεώνει τον Ρουμάνο.

Εκεί έπεσε το πρώτο βίντεο της βραδιάς μ’ έναν καμβά από χρώματα και μεγάλες στιγμές του Αντρέ με την ασπρόμαυρη φανέλα. Λουτσέσκου, Σάντος κοιτούσαν μαζί με 27.000 κόσμο τα επιτεύγματα του σπουδαίου και όταν τον κάλεσαν να εμφανιστεί η Τούμπα πήρε φωτιά.

Το όνομα του ξανά και ξανά κι όσα δάκρυα του είχαν απομείνει γινόταν ένα με τις σταγόνες της βροχής υπό το άκουσμα των Hells Bells των AC/DC…

Αγκάλιασε τους δύο ποδοσφαιρικούς πατέρες που του έδωσαν τη φανέλα με το 20 με τον Σάντος να του τραβάει το αυτί ως ο… γηραιότερος.

Κι όταν πήρε το μικρόφωνο, ξανά όλο το γήπεδο να τραγουδά σαν να του έλεγε «συνέχισε».

«Μόνο ένα λεπτό σας παρακαλώ» τους ζήτησε και σιώπησαν…

«Τιναφτόρε;», είπε και όλοι ξέσπασαν σε γέλια ακούγοντας τη μυθική του ατάκα μετά τη διακοπή του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό το 2018.

«Είχα πολλά να πω… Είχα πει θα γράψω, αλλά θα μιλήσω από καρδιάς. Ήρθα παιδί, έγινα άντρας, πατέρας κι ένας από εσάς. Σας οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Πρώτα απ’ όλα στον κύριο Σάντος που με έφερε που με έκανε να αγαπήσω ξανά το ποδόσφαιρο και μετά η Τούμπα. Τι να πω για εσάς τον κόσμο;. Η αγάπη σας δε θα φύγει ποτέ. Έφυγα στη Γερμανία και σας είχα υποσχεθεί κάτι και το κάναμε πραγματικότητα. Είμαι ευγνώμων που είμαι μέλος αυτής της τεράστιας ομάδας», πρόλαβε να πει πριν το γήπεδο ξαναπάρει φωτιά τραγουδώντας το «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, αρχηγέ, αρχηγέ»

Συνέχισε λίγο αργότερα ευχαριστώντας «… την οικογένεια Σαββίδη και τον πρόεδρο μας γιατί με έφερε σπίτι μου. Γιατί αυτό είναι το σπίτι μου. Θέλω όμως να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου και την κόρη μου», ανέφερε καλώντας τη Βάσω (σύζυγος) και τη Χριστίνα (κόρη) επί σκηνής

«Γιατί χωρίς αυτούς δεν έφτανα ως ποδοσφαιριστής και άνθρωπος εδώ που έφτασα. Μου έδωσαν δύναμη στα δύσκολα και στα εύκολα, σας ευχαριστώ και σας αγαπώ», είπε με την κόρη του να ξεσπά σε λυγμούς σε μια από τις δυνατές στιγμές της βραδιάς

«Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτά τα παιδιά τους συμπαίκτες μου που φοράνε αυτή τη φανέλα. Είμαι περήφανος και τυχερός που είμαι μαζί με αυτήν την ομάδα και αυτόν τον προπονητή. Δεν έγραψα μόνο εγώ ιστορία… Μόνο ένα από τα τρόπαια που είναι εδώ πίσω δεν είναι δικό σου, Ραζβάν», είπε χαμογελώντας και πριν αφήσει το μικρόφωνο αφιέρωσε έναν στίχο από τα αγαπημένα συνθήματα της Τούμπας: «Τι είσαι εσύ για μένα κανείς δεν ξέρει…»

Κάπου εκεί με όλους πλέον να κλαίνε κατευθύνθηκαν μπροστά από τη Θύρα 4 για το τελευταίο καθιερωμένο τελετουργικό με τον μεγάλο αρχηγό να είναι αυτός που οργάνωνε την κερκίδα.

«Οε, οε, οε, οε, ΠΑΟΚ…», Τα χέρια ρυθμικά, τα βλέμματα καρφωμένα πάνω του με τον Αντρέ να τους αγκαλιάζει όλους, να κάνει τον τελευταίο γύρο του θριάμβου και να αποχωρεί ακούγοντας αυτήν την φορά την ζεμπεκιά του Απόστολου Νικολαΐδη: «Μαγκιά μου που ‘μαι ΠΑΟΚτσής, μαγκιά μου, μαγκιά μου και τον Δικέφαλο αετό έχω με στην καρδιά μου».

διαβάστε περισσότερα εδώ