Tην ημέρα της 1ης επετείου του θανάτου του Μίλαν Κούντερα το Τσεχικό Κέντρο Αθήνας σε συνεργασία με την Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης θα εγκαινιάσει μια εβδομάδα αφιερωμένη όχι μόνο στον διάσημο Τσέχο συγγραφέα, αλλά και στον τσεχικό κινηματογράφο.

4 προβολές: στις 11, 12, 16 & 18 Ιουλίου 2024 / 21:15
ελεύθερη είσοδος
με ελληνικούς υπότιτλους
το αφιέρωμα θα ανοίξει η διευθύντρια του Τσεχικού Κέντρου Αθήνας, κα Lucie Kuligová
11 Ιουλίου
«Μίλαν Κούντερα: Από το Αστείο στην Ασημαντότητα» (2021, 95′)
12 Ιουλίου
«Το Αστείο» (1969, 82′)
16 Ιουλίου
«Το Γλυκό μου χωριό» (1985, 98′)
18 Ιουλίου
«Happy End» (1967, 71′)

Αφιέρωμα στον Μίλαν Κούντερα και τον τσεχικό κινηματογράφο στην Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης

«Mίλαν Κούντερα: Από το Αστείο στην Ασημαντότητα» (2021, 95′), σκηνοθεσία Miloslav Smidmajer
Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τον Κούντερα, από τη στιγμή, που, πριν από 30 χρόνια αποφασίζει, να μην ξαναδώσει ούτε μία συνέντευξη. Πλέον έφυγε από κοντά μας στις 11 Ιουλίου 2023 σε ηλικία 94 ετών. Τα δοκίμιά του και οι φιλοσοφικές συζητήσεις στα μυθιστορήματά του αποκαλύπτουν πολλά για τον συγγραφέα. Ποιο είναι το στοιχείο του έργου του Κούντερα που του έδωσε διαστάσεις… θρύλου; Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τα έργα του Κούντερα, τον χαρακτήρα και τις σημαντικές στιγμές της ζωής του.

«Το Αστείο» (1969, 82′), σκηνοθεσία Jaromil Jireš
Μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Κούντερα, ο οποίος συνέγραψε το σενάριο. H πικρή ιστορία μιας αποτυχημένης εκδίκησης αφορά στο θέμα των σταλινικών καταστολών στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Θύμα τους πέφτει και ο πρωταγωνιστής, Λούντβικ Γιαν. Η αθώα «φάρσα» του προκαλεί την αποπομπή του από το πανεπιστήμιο και το ΚΚ. Ακολουθεί στρατιωτική φυλάκιση και ορυχεία. Χρόνια αργότερα, δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την αδικία που υπέστη. Το φολκλόρ, που εδώ δεν εκφράζει τη χαρά αλλά την πίκρα και την ειρωνεία, εναλλάσσεται με την τυπική νηφαλιότητα της σοσιαλιστικής πραγματικότητας. Την εποχή που γυρίστηκε, ήταν μια από τις ελάχιστες ταινίες που μιλούσαν ανοιχτά για τις διαστροφές της δεκαετίας του ’50 που είχαν αντίκτυπο στη στρέβλωση των ανθρώπινων χαρακτήρων.

«Η ζημιά που γίνεται σε έναν άνθρωπο δεν μπορεί να αφαιρεθεί όπως ένα σπασμένο πεζοδρόμιο, γιατί οι ανθρώπινες καρδιές έχουν μνήμη.» – Jaromil Jireš

«Το Γλυκό μου Χωριό» (1985, 98′), σκηνοθεσία Jiří Menzel
Ανήκει στις δημοφιλέστερες τσέχικες κωμωδίες όλων των εποχών. Η κεντρική πλοκή είναι η σύγκρουση μεταξύ μίας πατρικής φιγούρας, του συνετού φορτηγατζή στον αγροτικό συνεταιρισμό ενός μικρού χωριού στην Τσεχία, Πάβεκ, και του νεαρού διανοητικά καθυστερημένου συνοδηγού του Ότικ. Ανάμεσά τους υπάρχει μία σχέση μίσους και αγάπης. Ο σκηνοθέτης απεικονίζει με εξαιρετική πλαστικότητα και αυθεντικότητα τους χαρακτήρες των κατοίκων της τοπικής κοινότητας. Η ταινία προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1987.

«Happy End» (1967, 71′), σκηνοθεσία Oldřich Lipský
Όσοι πιστεύουν ότι το «Memento» εφηύρε μια νέα μορφή κινηματογραφικής αφήγησης κάνουν μεγάλο λάθος! Ο «τρελός» και πανέξυπνος Τσέχος σκηνοθέτης Oldřich Lipský, γνωστός για τη ταινία «Τζο ο Λεμονάδας», δημιούργησε το 1967 αυτή την αξιοσημείωτη ταινία του πειραματικού κινηματογράφου, μια μαύρη κωμωδία μοναδική για την ανάποδη αφήγησή της που ξεκινά με τον θάνατο του πρωταγωνιστή και τελειώνει με τη γέννησή του. Τα κοστούμια της ταινίας σχεδίασε ο διάσημος Τσέχος ζωγράφος, ενδυματολόγος, σκηνογράφος και πρώην οδηγός αγώνων Theodor Pištěk, ο οποίος κέρδισε Όσκαρ για τα κοστούμια του στην ταινία «Amadeus» του Miloš Forman.
Πατήστε εδώ για να κατεβάσετε το φυλλάδιο της εκδήλωσης