Προχθές, στις 4 Σεπτεμβρίου, ο Αντώνης Πουγαρίδης δημοσίευσε ένα άρθρο του στο e-ptolemeos.gr, που είχε ως τίτλο του «Τα προγράμματα του ΔΑΜ και οι τεκτονικές αλλαγές που θα φέρουν στην αγορά εργασίας».

Ένα άρθρο το οποίο αναφερόταν στις 4.000 θέσεις εργασίας που οφείλουν να δημιουργήσουν οι επιχειρήσεις οι οποίες θα ενταχθούν στα προγράμματα που θα χρηματοδοτηθούν από τη Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση (Δ.Α.Μ.) προκειμένου να υλοποιήσουν μια σειρά έργων, όπως ανακοίνωσε στις αρχές της εβδομάδας στη Βουλή ο αρμόδιος Υπουργός κ. Νίκος Παπαθανάσης.

Αν σταθεί κανείς στο νούμερο που αφορά τις υπό δημιουργία θέσεις εργασίας, μπορεί να πει πως είναι όντως εντυπωσιακό.

Ωστόσο, κάποιες φορές τα νούμερα δεν λένε και πολλά πράγματα, ή δεν αρκούν από μόνα τους για να φέρουν την… Άνοιξη, ειδικά όταν η πραγματικότητα έχει διαφορετική άποψη.

***

Το γιατί, το εξηγεί το άρθρο του κ. Πουγαρίδη που σημειώνει χαρακτηριστικά ότι: «… οι περισσότερες από 2.500-3.000 από τις παραπάνω θέσεις εργασίας που αποτελούν και προϋπόθεση της υλοποίησης των έργων, είναι πολύ δύσκολο να καλυφθούν. Αυτό αναδεικνύεται και από τις καθημερινές αναζητήσεις προσωπικού στις οποίες προχωρούν καθημερινά εκατοντάδες εταιρείες της περιοχής μας.»

Δηλαδή, μπορεί να δημιουργηθούν αυτές οι χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά το μεγάλο και ουσιαστικό ερώτημα είναι ποιος θα τις καλύψει, αφού υπάρχει σοβαρή έλλειψη του κατάλληλου εργατικού δυναμικού στην περιοχή μας.

Μια έλλειψη που δεν είναι σημερινή και πρόσκαιρη, αλλά έχει εμφανιστεί εδώ και αρκετό καιρό, με αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες μας να δυσκολεύονται πολύ στο να βρουν τους ανθρώπους που χρειάζονται, αν τους βρουν ποτέ.

***

Έτσι, προκύπτει μια εύλογη ανησυχία για την τύχη αυτών των προγραμμάτων, την οποία περιγράφει πιο κάτω το άρθρο αυτό που αναφέρει πως: «Η συζήτηση που πρέπει τώρα να γίνει, είναι το τι θα συμβεί αν αυτές οι εταιρείες που θα εγκριθούν στα προγράμματα, δεν καταφέρνουν να βρουν το απαιτούμενο προσωπικό. Σύμφωνα με τους γνώστες της επιχειρηματικής πραγματικότητας, τα επενδυτικά αυτά σχέδια μπορεί να κινδυνεύσουν είτε με ποινές (όπως πρόστιμα), είτε ακόμα και με απεντάξεις. Δηλαδή κινδυνεύουν ακόμα και με το ενδεχόμενο να μην υλοποιηθούν.»

Πού καταλήγουμε;

Στο ότι είναι πιθανό να υπάρχουν προγράμματα που χρηματοδοτούν έργα τα οποία θα μπορούσαν να υλοποιηθούν από τις επιχειρήσεις μας, αλλά οι επιχειρήσεις μας που θα τα αναλάβουν να βρεθούν μπροστά στην απευκταία περίπτωση να μην είναι σε θέση να τα ξεκινήσουν ή να τα ολοκληρώσουν ελλείψει του απαραίτητου εργατικού δυναμικού.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιες να καταλήξουν και να… χρωστάνε καθώς θα έχουν να πληρώσουν και τις ανάλογες ποινές (πρόστιμα) που προβλέπονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις!

Νομίζουμε πως η φράση «δώρον, άδωρον» είναι λίγη για να περιγράψει την κατάσταση στην οποία ίσως βρεθεί για μια ακόμα φορά η τοπική μας οικονομία, καθώς μια τέτοια εξέλιξη δεν θα επηρεάσει μόνο όσους θελήσουν να συμμετάσχουν σ’ αυτά τα προγράμματα αλλά όλους μας.

***

Έτσι έχουν, δυστυχώς, τα πράγματα.

Φυσικά, δεν οδηγηθήκαμε σ’ αυτό το σημείο σήμερα, ούτε από τη μια μέρα στην άλλη.

Είναι το αποτέλεσμα των εξελίξεων που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια και οδήγησαν την τοπική μας οικονομία σε βαθιά ύφεση και τους νέους μας, το κατάλληλο εργατικό δυναμικό που μας λείπει πλέον, στη φυγή.

***

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει τρόπος να αντιστραφεί το κλίμα.

Προφανώς και θα πρέπει να υπάρχει, καθώς δεν είμαστε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που βιώνουμε κάτι τέτοιο.

Το ζήτημα είναι αν όσοι σχεδιάζουν και προωθούν αυτά τα περιβόητα προγράμματα της Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης, υποσχόμενοι πως θα δημιουργήσουν κάποιες χιλιάδες θέσεις εργασίας, έχουν αντιληφθεί ότι μπορεί να μην έχουν τελικά αντίκρισμα στην πράξη.

Κι αν το αντιλήφθηκαν έχουν κάποιες ιδέες για το τι θα μπορούσαν να κάνουν έτσι ώστε να μη μείνουν όλα αυτά και πάλι στα χαρτιά;

Αν ναι, περιμένουμε να το δούμε.

Αρκεί οι όποιες ιδέες τους να μην είναι απλώς κάποια τηλεοπτικά σποτ σαν αυτό που είδαμε να προβάλλεται σε μεγάλο κανάλι, που το σχολιάσαμε σε προηγούμενο σημείωμα μας, και με το οποίο καλούσαν τους νέους να μείνουν στον τόπο τους.

Ας καταφέρουν να τους πείσουν να μείνουν ή και να επιστρέψουν και μετά μπορούν να κάνουν όσα τηλεοπτικά σποτ θέλουν για να προβάλουν την επιτυχία τους.

Υ.Γ. Ολόκληρο το άρθρο του Αντώνη Πουγαρίδη μπορείτε να το διαβάσετε στο    https://e-ptolemeos.gr/ta-programmata-tou-dam-kai-oi-tektonikes-allages-pou-tha-feroun-stin-agora-ergasias-tou-antoni-k-pougaridi