Μέρες που είναι, με την τηλεθέρμανση στην Κοζάνη να προσπαθεί να μπει σε συνεχή και σταθερή λειτουργία, κάτι που για να το πετύχει δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την ίδια αλλά από τη λειτουργία των πεπαλαιωμένων ηλεκτροπαραγωγικών Μονάδων του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού του Αγίου Δημητρίου που μοιραία και αναπόφευκτα εμφανίζουν συχνά βλάβες, πολλοί θυμήθηκαν και νοστάλγησαν τις πρώτες μέρες της, όταν η απόδοση της είχε ξεπεράσει και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες.

Μια απόδοση που έκαμψε και τις όποιες αντιρρήσεις ή ενστάσεις διατύπωναν τότε, πριν τριάντα χρόνια, όσοι έβλεπαν με επιφύλαξη αυτό το πρωτοποριακό για τα δικά μας δεδομένα σύστημα θέρμανσης.

Από τότε και η ιστορία που θα σας αφηγηθούμε.

***

Χειμώνας του 1993 και η τηλεθέρμανση φτάνει στα πρώτα σπίτια και διαμερίσματα της Κοζάνης που είχαν κάνει το πρώτο βήμα και συνδέθηκαν.

Από την πλευρά του Δήμου Κοζάνης αρχίζουν να εκφράζουν την ικανοποίηση τους για την επιτυχία του εγχειρήματος και προβλέπουν πως από μέρα σε μέρα το σύστημα θα αποδίδει όλο και καλύτερα.

Τοπικό μέσο ενημέρωσης που είχε τις επιφυλάξεις του για το κατά πόσο δικαιολογούνταν αυτή η αισιοδοξία που εκπέμπονταν απ’ την πλευρά του Δήμου αναθέτει σε νεαρή ρεπόρτερ να επισκεφτεί ορισμένα σπίτια και διαμερίσματα της πόλης, για να καταγράψει τα όποια προβλήματα υπήρχαν, καθώς, σύμφωνα με την άποψη του, σύστημα που λειτουργεί για πρώτη φορά δεν είναι δυνατόν να μην εμφανίσει κάποια αρνητικά σημάδια.

Η νεαρή δημοσιογράφος έκανε το καθήκον της και χτύπησε όσα περισσότερα κουδούνια μπόρεσε.

Έκπληκτη όμως, είδε στις πόρτες που της ανοίγανε να εμφανίζονται οι νοικοκυραίοι, κάθε ηλικίας, φορώντας μόνο το φανελάκι, παρόλο που έξω οι θερμοκρασίες ήταν αρκετά πιο κάτω απ’ το μηδέν και επικρατούσε παγωνιά που… έκοβε μύτες!

Ρώτησε, φυσικά, αν υπήρχαν προβλήματα, της απάντησαν πως όχι και έτσι επέστρεψε άπραγη στη βάση της.

***

Τι είχε συμβεί;

Πέρα απ’ το ότι η τηλεθέρμανση λειτουργούσε όντως πολύ καλά και το ζεστό νερό που ξεκινούσε από τις μονάδες της ΔΕΗ έφτανε με την ίδια, περίπου, θερμοκρασία στους καταναλωτές, υπήρχε ένα θέμα ρύθμισης των καλοριφέρ.

Μέχρι τότε, οι κεντρικές θερμάνσεις, σπιτιών και διαμερισμάτων, λειτουργούσαν με μαζούτ και πετρέλαιο και για να ζεσταθεί καλά ένας χώρος, ειδικά τις μέρες της παγωνιάς, έπρεπε ο διακόπτης που ρύθμιζε τη θερμοκρασία στα σώματα του καλοριφέρ να βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο.

Καθώς όμως μπήκαν σε λειτουργία μέσω της τηλεθέρμανσης τα σώματα δεν έκαιγαν απλώς, αλλά ζεματούσαν εκείνες τις πρώτες ώρες και μέχρι να μπει ο διακόπτης τους σε χαμηλότερο σημείο, όπως έπρεπε.

Μέχρι να συμβεί αυτό, μόνο να κυκλοφορείς με το φανελάκι μπορούσες!

***

Η ρεπόρτερ επέστρεψε στο μέσο ενημέρωσης που εργαζόταν, αλλά ο αρχισυντάκτης του αφού άκουσε τις περιγραφές των όσων είδε η κοπέλα, κατέβασε μια νέα ιδέα.

«Θα ξαναπάς και αυτή τη φορά θα ρωτάς, αν τους ενοχλεί η τόση ζέστη και μήπως κάτι τέτοιο δεν είναι καλό για την υγεία τους».

Η νεαρή, θέλοντας και μη, ξεκίνησε για να εκπληρώσει το νέο δημοσιογραφικό της καθήκον, επιλέγοντας αυτή φορά να χτυπήσει άλλα κουδούνια.

Στο πρώτο που χτύπησε της άνοιξε ένας μεσήλικας με το φανελάκι που την υποδέχτηκε εγκάρδια.

Αφού ρώτησε αν υπάρχουν κάποια προβλήματα με την τηλεθέρμανση, παίρνοντας αρνητική απάντηση, πήρε μια βαθιά ανάσα και έκανε την επόμενη ερώτηση της.

Έχετε πολύ ζέστη;
Πολύ, σκάσαμε από ζέστη, απάντησε ο οικοδεσπότης.
Και δεν σας ενοχλεί αυτή η ζέστη; Θέλω να πω, δεν είναι κακό που κάνει τόσο ζέστη;

Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, χαμογέλασε και της απάντησε.

Όχι. Ξέρεις τι έλεγαν κορίτσι μου οι παλιοί; Απ’ τη ζέστη και τους πολλούς παράδες δεν έπαθε κανένας τίποτα. Εμείς τουλάχιστον έχουμε ζέστη, γιατί από παράδες…

***

Φήμες λένε πως η νεαρή ρεπόρτερ δεν συνέχισε την έρευνα της, χτυπώντας και άλλα κουδούνια.

Άλλες φήμες, επιμένουν ότι με το που βγήκε στο δρόμο πέταξε το μπλοκάκι της στον πρώτο κάδο σκουπιδιών που βρήκε μπροστά της, υπέβαλε τηλεφωνικά την παραίτηση της από το μέσο ενημέρωσης και άλλαξε επάγγελμα διαπρέποντας στη νέα της εργασία που μάλλον της ταίριαζε καλύτερα.

Όσο για τον κύριο με το φανελάκι, είναι πολύ πιθανό να νοσταλγεί εκείνες τις μέρες, όταν η ζέστη περίσσευε στο σπίτι του.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε, τουλάχιστον, σήμερα να του περισσεύουν οι παράδες…