Σήμερα 2η ημέρα Πάσχα έχασα έναν πραγματικό Φίλο, το Γιώργο Πεντερίδη.
Οι καλές ψυχές, οι ψυχούλες λένε, ταξιδεύουν στον άλλο κόσμο, ψηλά στον ουρανό, γιορτινές ημέρες!
Συμπληρωμένα 50 χρόνια, δεν τα λες και λίγα, για μια προσωπική φιλία, που εξελίχθηκε σε οικογενειακή και που τα παιδιά μας επίσης έγιναν φίλοι, μεγαλώνοντας παράλληλα.
Πάρα πολλές δράσεις μαζί. Καθημερινή παρέα για εξόδους, διακοπές, ταξίδια. Δραστήριος, δημιουργικός, δοτικός, κολώνα στήριξης και προ πάντων καλόψυχος, υπηρέτησε το εργατικό κίνημα και από τη θέση του Γεν. Γραμματέα του Εργατικού Κέντρου Πτολεμαΐδας.
Μετά τη συνταξιοδότησή του ο Γιώργος από τον ΑΗΣ Πτολεμαΐδας, εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης.
Τελευταίο μας ταξίδι στα Μικρασιατικά παράλια (Σμύρνη, Αϊβαλί, Προύσα, Κωνσταντινούπολη κ.α.) με το σύλλογό μας των Συνταξιούχων. Πρώτος παντού και στα γλέντια ο Γιώργος, το διασκέδασε με την ψυχή του, σκορπίζοντας κέφι και χαρά σε όλο το εκδρομικό γκρουπ! Προγραμματίζαμε Φίλε μου συναντήσεις κι άλλα ταξίδια μαζί με την αγαπημένη σου Ρούλα, ήσουνα απαραίτητος, αλλά “άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει” … Έφυγες νωρίς απροσδόκητα και μας σκόρπισες θλίψη.
Συλλυπητήρια στη σύζυγό του Σταυρούλα, στα παιδιά του Γιάννη και Ζήνα και σ’ όλους τους δικούς του ανθρώπους. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει. Καλό ταξίδι στον παράδεισο φίλε Γιώργο!
