Στη φώτο μας, το αρτυποιώο (φούρνος! το» Γιώργου Χατζηπαναγιωτίβη, στο κέντρο της κήλης, με τους, ακ(> αριβτκρύ: Νίκο Παπαδόπουλοο, Λημήτρη Ορφανίδη και Ηλία Τσακίρη.

Ο μικρός της παρέας Νίκος Παπαβόπουλος ήταν μαβητευόμενος στο ζαχαροπλαστείο των. “Βασίλη Κεχαγιά-Κώστα Μαρτινάκη” και η παρουσία του οφείλονταν στη μεταφορά ειδών του Ζαχαροπλαστείου.

ο Δημήτρης Ορφιινίδη; ήταν υπάλληλος πωλήσεων τιτυ αρτοποιείου και ο Τσακίρης Ηλίας υπάλληλος αρτοσκευασμάτων. Η θέση το» αρτοποιείο» ήταν στην κεντρική πλατεία, όπου σήμερα η καφετέρια “ΙοΒιΗο” και όλος ο χώρος της σημερινής πλατείας μια αλάνα από., παραγωγική λάσπη και., λακκούβες (φώτο Νο 3).

Πρέπει να «ασημώνουμε, για να θυμηθούν σι παλιοί και κυρίως να μάθουν οι νέοι, πως. την αναφερόμενη εποχή. η κατανάλωση του ψωμιού δεν ξεπερνούσα τ« 20-30 ψωμιά την ημέρα, δεδομένου ότι, το σύνολο των αγροτικών οικογενειών και όχι μόνο, ζύμωνε στο σπίτι και χρησιμοποιούσαν τον ιδιωτικό τους φούρνο, <βς εκ τούτη» οι καταναλωτές τους περιορίζονταν σε υπαλλήλους πι» εργάζονταν στην πόλη μας και ελάχιστες περιπτώσεις σε οικονομικά ανεξάρτητους συμπολίτες μας.

Οι ίδιοι. περί®», Καταναλωτές χρησιμοποιούσαν τα αρτοποιεία και για το ψήσιμο φαγητών του ταψιού τις γιορτινές μέρες και ορισμένες Κυριακές. Το είδος «® ψωμιού ήταν ένα (ολικής άλεσης;) σε στρογγυλό και φραντζόλα, καθώς και 4-5 ψωμιά κατάλοιπα. τα ονομαζόμενα “Χάσικα” μι: προορισμό τσυς ασθενείς. από συγγενείς και φίλους πο» τους επισκέπτονταν. Ο τύπος αυτός του ψωμιού ήταν και η αδυναμία μαςισαν μικρά παι&ά) που όμιος δεν μπορούσαμε να τα απολαύσουμε, όταν, όμως. το καταφέρναμε ( έσοδα από τα κάλαντα) αγοράζαμε 1/8 του χάσικου ψωμιού και το χρησιμοποιούσαμε μαζί με το σπιτικό εν είδη τυριού, χαλβά ή βρεψίνης…