ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ του Γ.Βιζυηνού

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ – ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΣΤΙΣ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Πρόκειται για το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της ηθογραφίας, εισδύοντας στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών. Ο Βιζυηνός πρωτοπορεί, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ελληνική διηγηματογραφία που ανοίγει ο κόσμος της ψυχής. Ο κόσμος της συνείδησης και του εσωτερικού προβληματισμού.

Είναι αυτοβιογραφικό, όπως και τα περισσότερα απ τα διηγήματά του. Μέσα απ την ροή της αφήγησης, ξεδιπλώνεται όλη η ατμόσφαιρα στην οποία μεγάλωσε ο μικρός Γιωργής , πριν ξενιτευτεί. Η αφηγηματική αρτιότητα , η ευαισθησία , η λεπτή ειρωνεία, ο γλωσσικός πλούτος, η εμβάθυνση στον ψυχισμό των προσώπων, οι συγκλονιστικές εικόνες, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία τα οποία μπορεί κανείς να διακρίνει στο διήγημα αυτό. Στοιχεία που αντικατοπτρίζουν την βαθιά καλλιέργεια του συγγραφέα, τις σπουδές του στην Γερμανία (φιλοσοφία και ψυχολογία) και την αγάπη του για τον τόπο που γεννήθηκε. Την Βιζύη της ανατολικής Θράκης.

Το μικρό αυτό αριστούργημα με αυτοβιογραφικά στοιχεία πρωτοδημοσιεύτηκε το 1883, μεταφρασμένο στα γαλλικά στη Nouvelle Revue [Νέα Επιθεώρηση], συνδυάζει την ρέουσα και συναρπαστική αφήγηση με τους ζωντανούς διαλόγους, το μυστήριο με την αγωνία, αλλά και το αίνιγμα που πλανάται ήδη απο το άκουσμα και μόνο, του τίτλου του έργου. Ποιό ήταν το αμάρτημα;

Υπόθεση:

Η ιστορία ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του αφηγητή – Γιωργή, που σημαδεύονται από την αρρώστια της αδελφής του Αννιώς και τον απελπισμένο αλλά μάταιο αγώνα της μητέρας του να σώσει από το θάνατο, το ασθενικό της κορίτσι. Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δύο αλλεπάλληλες υιοθεσίες νέων κοριτσιών, που γίνονται όμως αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν την μητρική φροντίδα. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται πλέον άνδρες, εξακολουθούν να μην μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους. Όταν μετά από χρόνια, επιστρέφει από τις σπουδές του στη Γερμανία, ο Γιωργής , έρχεται σε αντίθεση με την μητέρα του ως προς την διατήρηση της δεύτερης ψυχοκόρης της, γεγονός που την οδηγεί στην απόφαση, να του αποκαλύψει το τραγικό μυστικό της.

Η παράσταση – ιστορικό: Παίχτηκε τον φετινό χειμώνα σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας, έχοντας αποσπάσει απο τις πρώτες κιόλας παραστάσεις εξαιρετικές κριτικές τόσο απο τους δημοσιογράφους και τους ειδικούς , όσο και απο τους απλούς θεατές. Απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, στους γονείς και τους εκαπιδευτικούς , αλλά και σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Και εν τέλει στην συνείδηση όλων μας.

Συνεχισε το ταξίδι της εκτός Αθηνών, σε επιλεγμένες πόλεις της Ελλάδας μέσα στο καλοκαίρι, και επιστρέψει ξανά τον Νοέμβριο, στο Θέατρο για 2η χρονιά.

Σκηνοθετικό σημείωμα:
‘’Πάνε δέκα χρόνια ακριβώς, απο την γνωριμία μου με τον απίστευτης ομορφιάς, μυθιστορηματικό τολμώ να πω κόσμο, του θρακιώτη συγγραφέα. Που ναι μεν για κείνον ο κόσμος αυτός, έκρυβε τραύμα, πίκρες και ματαιώσεις, εν τέλει όμως σε μας τους εξ αποστάσεως παρατηρητές του, φανέρωσε πώς το τραύμα αυτό δείναται να γίνει θαύμα. Υπο προυποθέσεις ασφαλώς. Η συνεγασία μου τότε με τον Δήμο Αβδελιώδη, ως Βιζυηνός στο Αμάρτημα της μητρός μου, υπήρξε καθοριστική στην είσαγωγή μου στον κόσμο αυτό.

Σύνηθες όσο και αναγκαίο νομίζω σε όλους να επιστρέφουν κατά καιρούς για κάποιο λόγο, γνωστό ή άγνωστο σε γεγονότα και καταστάσεις της ζωής τους που τους σημάδεψαν θετικά ή αρνητικά, ανακαλώνας μέσω της μνήμης αλλά και της φαντασίας τους, το βίωμα αυτό. Η αναπλαστική ικανότητα του βιώματος μεσω της φαντασίας είναι απαραίτητη, αφού το βίωμα δεν μπορεί να είναι ποτέ το ίδιο. Αιτία, κατα βάση ο χρόνος. Κι εμείς που αλλάζουμε μαζί του. Η αλλαγή αυτή του τρόπου θεώρησης των πραγμάτων, είναι καθοριστικός παράγοντας για το ίδιο το γεγονός που δεν ανήκει πλέον εξ ολοκλήρου στο παρελθόν αλλά κυρίως στο παρών της αφήγησης, που στην περίπτωση του θεάτρου συνιστά σκηνική πράξη.

Αυτή η ψυχαναλυτικής μορφής πρακτική, υπήρξε για μένα η αιτία ή η αφορμή, ν΄ ασχοληθώ ξανά, με το διήγημα αυτό, με διπλή αυτήν την φορά ιδιότητα. Άλλωστε Το αμάρτημα της μητρός μου, είναι το πρώτο Ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα. Καθόλου τυχαίο αν σκεφτούμε ότι ο συγγραφέας σπούδασε Φιλοσοφία και ψυχολογία στην Γερμανία. Παρόλα αυτά ένα βαθύ τραύμα, δεν φεύγει ποτέ εντελώς. Μπορείς όμως να μάθεις να ζεις μ΄αυτό. Κι αυτό είναι το θαύμα. Να θυμάσαι χωρίς φόβο και να ξεχνάς χωρίς ενοχή.’’

Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος

 

Οι συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Σκηνικά/ Κοστούμια: Πάρις Μέξης

Σχεδιασμός κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού

Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός φωτισμών: Ιφιγένεια Γιαννιού

Βοηθός Σκηνοθέτη: Φάνης Σακελλαρίου

Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου

Video: Θάνος Μαργαρίτης

Γραφιστική επιμέλεια: xMx graphics

Επικοινωνία – Γραφείο τύπου: Αντώνης Κοκολάκης

 

Η παραγωγή: Την παραγωγή έχει αναλάβει η Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Phronesis (AΜKE) με έδρα την Αθήνα.

 

Πληροφορίες Παράστασης

Παραστάσεις: 16 Οκτωβρίου

 

Ημέρες & ώρες παραστάσεων : Τετάρτη στις 21.00

 

Τιμές εισιτηρίων

Γενική Είσοδος: 14€

Μειωμένο: 12€

 

Διάρκεια παράστασης : 85λεπτά

 

Προπώληση εισιτηρίων : MORE.COM

https://www.more.com/theater/to-amartima-tis-mitros-mou-kriti/

Πνευματικό Κέντρο Πτολεμαίδας:
Περγάμου 62-66, Πτολεμαΐδα 502 00