Στο καλύτερο φιλαράκι της ΔΕΗ εξελίσσεται η Green Tank, από τη στιγμή που άλλαξε άρδην η ενεργειακή πραγματικότητα στην χώρα μας και προσαρμόστηκε, προφανώς, στα συμφέροντα της ΜΚΟ.
Στην τελευταία της έκθεση η οργάνωση αποδίδει πανηγυρικό χαρακτήρα στο γεγονός ότι τον Σεπτέμβριο του 2024 εκπέμφθηκαν 1.17 εκατ. τόνοι CO2 για την παραγωγή ηλεκτρισμού, με τις εκπομπές από τις λιγνιτικές μονάδες να είναι οι δεύτερες χαμηλότερες τους έτους. Αυτό, φυσικά, οφείλεται στην πολύ χαμηλή παραγωγή από λιγνίτη, καθώς ο Σεπτέμβριος ήταν ο μήνας με τις περισσότερες ιστορικά ώρες που καμία λιγνιτική μονάδα δεν ήταν σε λειτουργία (463 ώρες χωρίς λιγνίτη ή το 64% του συνόλου των ωρών).
Χαρές και πανηγύρια για την εντυπωσιακή μείωση στο ανθρακικό αποτύπωμα.
Από την άνεση των γραφείων της Λεωφ. Βασ. Σοφίας στην Αθήνα, από το κέντρο της οικονομικής, βιομηχανικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της Ελλάδας συντάχθηκε μία έκθεση που αποτελεί το αυτονόητο επακόλουθο της απολιγνιτοποίησης.
Ανυπομονούσε η ΜΚΟ για την στιγμή που τα στοιχεία θα δικαίωναν τον διακαή πόθο και το πάθος για απανθρακοποίηση και μιλά πλέον με περίσσεια ευχαρίστηση για πρόοδο στη μείωση της έντασης άνθρακα.
Ως άνθρωπος που ζω στο πάλαι ποτέ ενεργειακό κέντρο της χώρας και βιώνω καθημερινά τις συνέπειες της απολιγνιτοποίησης, θα έλεγα ότι οι περιβόητες εκθέσεις της Green Tank αγγίζουν τα όρια της πρόκλησης τη στιγμή που η ανεργία καλπάζει, οι επιχειρήσεις περνούν κρίση, ο εμπορικός κόσμος στενάζει, γονείς αποχαιρετούν τα παιδιά τους που φεύγουν στο εξωτερικό, η τιμή του ρεύματος στα ύψη και η Ευρώπη (κατ’ επέκταση) επιμένει να πυροβολεί τα πόδια της.
Δεν έχει σταματημό το ξετύλιγμα του κουβαριού των αρνητικών επιπτώσεων.
Για το αποτύπωμα της απολιγνιτοποίησης στην κοινωνία θα μας πούνε;
Θα μου πεις «άλλη είναι η δουλειά τους».
Σωστά.
Προφανέστατα η ζυγαριά γέρνει προς την πλευρά των προσηλωμένων στη δραστική μείωση του ανθρακικού της αποτυπώματος γιατί στα δικά τους χέρια βρίσκεται τόσο το μαχαίρι όσο και το καρπούζι.
Όλοι οι υπόλοιποι θα μείνουμε να καταμετρούμε τις συνέπειες από μία διαδικασία που ίσως κάποια στιγμή καταγραφεί ως την πιο βίαιη που έχει υπάρξει στην σύγχρονη ιστορία της περιοχής μας που μοιάζει, σε κάποια διάσταση, να ενσαρκώνει το ανέκδοτο με τον γάιδαρο του Χότζα.
