Ανάμεσα σε καταπράσινες βουνοκορφές και ανέγγιχτα τοπία, δεσπόζει η Λίμνη Πρέσπα, ένας εξαιρετικά σημαντικός και μαγευτικός υδάτινος προορισμός των Βαλκανίων. Πρόκειται για δύο λίμνες, τη Μεγάλη και τη Μικρή Πρέσπα που βρίσκονται σε υψόμετρο μεταξύ 849 και 853 μέτρων πάνω από τη θάλασσα, αποτελώντας τις υψηλότερες τεκτονικές λίμνες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η Μεγάλη Πρέσπα μοιράζεται μεταξύ Ελλάδας, Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας, ενώ η Μικρή βρίσκεται κυρίως στην Ελλάδα με ένα πολύ μικρό μέρος της να ανήκει στην Αλβανία. Το Εθνικό Πάρκο Πρεσπών μαζί με τα Εθνικά Πάρκα και τις προστατευόμενες περιοχές των γειτονικών χωρών που βρίσκονται γύρω από τη Μεγάλη Πρέσπα, αποτελούν το διασυνοριακό Πάρκο Πρεσπών, την πρώτη διασυνοριακή προστατευόμενη περιοχή στα Βαλκάνια που ιδρύθηκε το Φεβρουάριο του 2000.

Η αλβανική πλευρά της Μεγάλης Πρέσπας είναι ένα αληθινό ταξίδι στο χρόνο. Σε αντίθεση με τη ραγδαία τουριστική ανάπτυξη που γνωρίζει η χώρα, κυρίως στα παράλια, η Πρέσπα παραμένει αυθεντική και ανέγγιχτη από μαζικές παρεμβάσεις.

Εδώ, τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια περιβάλλονται από αυλές και μπαχτσέδες με αρωματικά φυτά και λαχανικά, που καλλιεργούν με μεράκι οι οικογένειες. Οι δρόμοι σε πολλά χωριά παραμένουν χωμάτινοι, ενώ οι ντόπιοι συχνά κυκλοφορούν μαζί με τα ζωντανά τους, δημιουργώντας εικόνες που θυμίζουν μια περασμένη εποχή.

Στα χωράφια, οι περισσότερες αγροτικές εργασίες γίνονται ακόμα χειρωνακτικά, χωρίς τη βοήθεια σύγχρονων μηχανημάτων. Κάπου κάπου συναντάς παιδιά να τρέχουν και να παίζουν μπάλα στα χωράφια, ενώ παραδίπλα βόσκουν αγελάδες.

Εδώ, η ζωή κυλά σε αρμονία με τη φύση, και οι λιγοστοί κάτοικοι της περιοχής εξακολουθούν να ασχολούνται με παραδοσιακές δραστηριότητες όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία και η αλιεία, στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης.

Τα παραλίμνια χωριά της Πρέσπας στην Αλβανία, όπως και τα αντίστοιχα ελληνικά, βιώνουν ερημοποίηση καθώς οι επιλογές για εργασία είναι περιορισμένες, με αποτέλεσμα οι νέοι να φεύγουν προς τις πόλεις και στα χωριά να παραμένουν οι ηλικιωμένοι. Άνθρωποι του μόχθου με ζαρωμένα πρόσωπα και δουλεμένα στη γη χέρια, με βλέμμα ευθύ και καθαρό. Υποδέχονται τους Έλληνες με χαμόγελο και με μεγάλη διάθεση φιλοξενίας μιας και αρκετοί είναι αυτοί που εργάζονται στα ελληνικά χωράφια, κυρίως στα φασόλια, ή έχουν συγγενείς που είναι μετανάστες στην Ελλάδα, οπότε είναι αρκετά εξοικειωμένοι με την ελληνική γλώσσα.

Η περιοχή διατηρεί έναν αυθεντικό χαρακτήρα, και προσφέρει μια γνήσια εμπειρία στους επισκέπτες που αναζητούν γαλήνη και επαφή με την ανεξερεύνητη πλευρά της Αλβανίας.

Πηγή: travel