Ο ήλιος αμαυρώθηκε

ο ουρανός σκοτείνιασε.

μαύρα κοράκια φοβερά

τον όλεθρο σκορπούν

αστροπελέκια, κεραυνούς ξερνούν.

*****

Πύρινες γλώσσες αδηφάγα

αποκαΐδια προκαλούν

στάχτη μαύρη εκάλυψε τη γη

σωριάστηκε ο άνθρωπος

με τη δημιουργική ζωή.

*****

Μεσ’ στα ερείπια τα φονικά

κράζει σαν άγριο πουλί

βογγητό απ’ τα σπλάχνα

βαθιά αντηχεί

νεκρά κορμιά κείτονται στη γη.

*****

Ένα  χέρι βοηθείας, ευσπλαχνίας

απ’ την κοσμοχαλασιά ν’ ανασυρθεί

έλεος, παρηγοριά παρακαλεί

αγάπη κι ελπίδα αναζητεί.

*****

Γοερές φωνές με αναφιλητά

βουρκωμένα μάτια δακρυσμένα

σφιχταγκαλιάζουν τα μικρά

οδεύουν στο άγνωστο για να σωθούν

την ανθρωπιά να βρουν.

*****

Που είναι η ανθρώπινη ψυχή!!!

Που είναι ο υπερφίαλος άνθρωπος ο διαστημικός;

που παραβλέπει τη γήινη,

φρικτή καταστροφή;

και θεοποίησε το ΕΓΩ

με τον απάνθρωπο τρόπο το φονικό;

*****

Η εωσφορική αντίληψη στη ζωή

έφερε την τύφλωση την ψυχική.

την ανελέητη καταστροφή

της όμορφης πλάσης ζωτικής

της ανθρώπινης δημιουργικής ζωής.

*****

Θεέ μου!!! Ας ξυπνήσουν συνειδήσεις ναρκωμένες,

μεσ’ στην ύλη ζυμωμένες,

εγωϊστικές, κερδοσκοπικές.

*****

Την πυξίδα πλεύσης της ζωής να αλλάξουν

την κοσμογονική τρικυμία να προλάβουν

τα απάνθρωπα λάθη να επανορθώσουν

τις θεανθρώπινες αξίες να χαράξουν

ΑΓΑΠΗ, ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

να βασιλεύσουν.

 

Καλλιόπη Καραφύλλη – Κοντού